Er zit een mooie vechtscene in de tekst van het nummer 'Boy Named Sue' van Johnny Cash. Bij een gevecht tussen mens en dier moet je in de eerste plaats weten hoe het dier met zijn soortgenoten vecht. Hier zijn misschien wel filmpjes van te vinden. Dan moet je bedenken hoe een mens daarop kan reageren (of eventueel andersom). Veel dieren kunnen hard bijten en zijn snel, maar vaak hebben ze zwakke plekken. Als je die kent heb je een voordeel waar je je vechtende persoon gebruik van kunt laten maken. Een voorbeeld, de krokodil. Als je de bek van een krokodil dicht houdt, dat kan met een hand, kan hij je niet bijten.
Ben benieuwd wat je ervan maakt. Zelf ben ik ook op het punt gekomen van een hoofdstuk waar een vechtscene in voorkomt. Een man tegen drie andere. Het staat al vast wie wint. :)
Zoals Dwe al zei, het is verstandig om op te zoeken hoe het dier vecht. Tenzij het natuurlijk een zelfverzonnen dier is, dan mag je alles verzinnen wat je wilt :)
Maar als het bijvoorbeeld gaat om exotische dieren, is het misschien een goed idee om national geographic te bekijken naar vecht scènes van het dier dat je wilt gebruiken. En daarnaast ook wat vechtfilms te bekijken waar mensen in spelen, afhankelijk van wat voor soort gevecht het is en natuurlijk ook wat voor soort wapens draagt je mens bij zich? Dat kan ook al een groot verschil uitmaken. Denk ook aan wat de omgeving voor betekenis heeft in het gevecht.
Dan kan je al die verschillende vechttechnieken, van zowel dier als mens, in je boek verwerken ;)
Er zit een mooie vechtscene in de tekst van het nummer 'Boy Named Sue' van Johnny Cash. Bij een gevecht tussen mens en dier moet je in de eerste plaats weten hoe het dier met zijn soortgenoten vecht. Hier zijn misschien wel filmpjes van te vinden. Dan moet je bedenken hoe een mens daarop kan reageren (of eventueel andersom). Veel dieren kunnen hard bijten en zijn snel, maar vaak hebben ze zwakke plekken. Als je die kent heb je een voordeel waar je je vechtende persoon gebruik van kunt laten maken. Een voorbeeld, de krokodil. Als je de bek van een krokodil dicht houdt, dat kan met een hand, kan hij je niet bijten.
Ben benieuwd wat je ervan maakt. Zelf ben ik ook op het punt gekomen van een hoofdstuk waar een vechtscene in voorkomt. Een man tegen drie andere. Het staat al vast wie wint. :)
Er zit een mooie vechtscene in de tekst van het nummer 'Boy Named Sue' van Johnny Cash. Bij een gevecht tussen mens en dier moet je in de eerste plaats weten hoe het dier met zijn soortgenoten vecht. Hier zijn misschien wel filmpjes van te vinden. Dan moet je bedenken hoe een mens daarop kan reageren (of eventueel andersom). Veel dieren kunnen hard bijten en zijn snel, maar vaak hebben ze zwakke plekken. Als je die kent heb je een voordeel waar je je vechtende persoon gebruik van kunt laten maken. Een voorbeeld, de krokodil. Als je de bek van een krokodil dicht houdt, dat kan met een hand, kan hij je niet bijten.
Ben benieuwd wat je ervan maakt. Zelf ben ik ook op het punt gekomen van een hoofdstuk waar een vechtscene in voorkomt. Een man tegen drie andere. Het staat al vast wie wint. :)
Staar je niet te blind op dat soort scènes, meestal zijn ze doodsaai in boeken omdat er vrijwel niets gebeurt dat voor de plot interessant is. Wil je per se toch, hou je dan aan de gebruikelijke "regels" als behoud van perpectief, show don't tell, schrijven is schrappen, etc etc.
Stel dat je hoofdpersoon in een auto stapt en wegrijdt. Dan hoef je ook niet per se te weten wat voor merk auto het is, hoe het startmechanisme is, welke handelingen de chauffeur moet doen. Je moet wel beschrijven dat hij depressief is, want dat verklaart het ongeval drie pagina's de hoek om. Bij een gevecht zijn veel details evenzeer overbodig.
Of anders gezegd: de techniek voor "actiescènes" verschilt in niets van de rest van het schrijven van een goed verhaal.
Ik heb geen antwoord voor je maar ik vind het een geweldige en originele vraag. Het onderwerp zou ook een goede schrijfoefening kunnen zijn. De tips van Earthlady zijn waardevol, lijkt mij.
In mijn eigen verhaal zit geen vecht scène tussen mens en dier, maar wel een achtervolging.
Waar ik zelf erg tegen opliep was de aanduiding van het dier. In mijn geval ging het om een mythisch paard.
Ik heb dat paard o.a aangeduid met: Met machtige wezen, het dier, het paard, de merrie, en 'het' (Bijv. Ze rende achter het machtige wezen aan. Dat dier keek even achterom, om ze zien of het nog steeds gevolgd werd.)
In een kinderboek is het makkelijker om steeds het woord 'paard' te gebruiken, omdat het moeilijker weg leest voor jeugdige lezers wanneer je synoniemen gebruikt. Wanneer je voor een volwassener publiek schrijft, zou ik toch één of twee synoniemen gebruiken voor het dier. (Wolf -> Beest -> wezen bijv.)
Daarnaast is het belangrijk dat je weet hoe het lichaam van het dier beschreven wordt. In mijn geval, zou het bijvoorbeeld ontzettend dom zijn geweest als ik 'poten' en 'kop' gebruikt had om het paard te beschrijven, aangezien een paard benen heeft, en een hoofd.
Over vecht scènes: Kort en krachtig, werkt het beste.
Je kunt wel pagina's lang gaan beschrijven welke kleur de nagels van het dier hebben, en andere onzin, maar simplicity werkt het beste.
Een dier hijgt, gromt, heeft een kwijlende muil, neemt een aanloop, scheurt je cape aan flarden, en zet zijn tanden in je been.
Wat ik van mijn eigen feedback lezers begrepen heb is dat ze het waardeerden dat (mijn) gevecht scènes duidelijk waren, vol actie, maar niet langdradig.
So far mijn bijdrage.. Ik hoop dat je er iets mee kunt :P!
Er zit een mooie vechtscene
Lid sinds
13 jaar 5 maandenRol
Zoals Dwe al zei, het is
Lid sinds
18 jaar 11 maandenRol
dwe schreef: Er zit een mooie
Lid sinds
12 jaar 9 maandenRol
dwe schreef: Er zit een mooie
Lid sinds
12 jaar 9 maandenRol
Staar je niet te blind op dat
Ik heb geen antwoord voor je
Lid sinds
13 jaarRol
In mijn eigen verhaal zit
Lid sinds
12 jaar 9 maandenRol