Zit er iemand op je schrijven te wachten?

Ik schrijf vooral omdat ik automatisch verhalen bedenk in mijn hoofd, en ik vind het leuk om met taal bezig te zijn dus daarom kies ik ervoor om ze op te schrijven i.p.v. er een film van te maken bijvoorbeeld. Geen idee of er echt iemand op mijn verhalen zit te wachten. Daar hou ik me nu ook nog niet echt mee bezig, ik kan het immers pas testen als het verhaal af is. Maar de eerste versie schrijven vind ik niet altijd leuk. om de eerste versie te schrijven. Het verhaal bedenken en research doen vind ik obtzettend leuk. Maar de gedachten in mijn hoofd in taal op papier krijgen, vind ik niet al te makkelijk. Maar als de eerste versie eenmaal klaar is vind ik het heerlijk om te herschrijven en veranderen. (Als ik een puzzel maak vind ik het, na het leggen van de randjes, ook pas weer leuk worden als ik een derde van de puzzel af heb :)

Boeken die ik zelf lees, kies ik (behalve qua onderwerp en genre) vooral uit vanwege de schrijfstijl, daar ben ik heel kieskeurig in.

@ Wirrewapper: Waar let jij op als je kies voor een bepaalde schrijfstijl?

Verschillende dingen: - Je zou de tekst een op een moeten kunnen vertalen in een muzikale compositie. Ritme, cadans, versnellingen en vertragingen, hard, zacht, pauzes, allemaal in een voortgaande golfbeweging zodat het een geheel wordt - ik moet me kunnen inleven in de personages! - de tekst moet beelden bij me kunnen oproepen. Het moet een bewegend schilderij in woorden zijn (een film, eigenllijk), maar niet zo dat ik er door word overspoeld, er moet ruimte overblijven voor mijn eigen fantasie om de beelden in te kleuren. Groet, Wirrewapper

... als schrijver is het vaak lastig om te zien wat je boek de moeite waard maakt omdat je er door en door mee bekend bent. Dat kan je dus het beste aan anderen over laten. In plaats van een geforceerd unique-selling-point te bedenken (zou ik reacties (bijvoorbeeld van dit forum) verzamelen en kort aangeven waarom je het boek geschreven hebt.

Het vervelende is echter wel dat je als schrijver eerst zelf je boek moet verkopen/pitchen aan een uitgever. Daarvoor moet je een goed beeld hebben wat jouw USP is. Kunnen anderen je dat echt vertellen en doen ze dat ook? Het voordeel van je eigen USP kennen, is dat je je USP ook bij het schrijfproces kunt gebruiken. Zo heb ik er bewust voor gekozen om een aantal onderwerpen in mijn boek te zetten die vanuit het standpunt van een vrouwelijke militair worden bekeken, omdat een van mijn USPs is dat ik een vrouwelijke militair ben. Had ik dat niet geweten, dan had ik die scenes waarschijnlijk weggelaten onder het mom 'dat is niet militair genoeg'.

Het vervelende is echter wel dat je als schrijver eerst zelf je boek moet verkopen/pitchen aan een uitgever. Daarvoor moet je een goed beeld hebben wat jouw USP is. Kunnen anderen je dat echt vertellen en doen ze dat ook? Het voordeel van je eigen USP kennen, is dat je je USP ook bij het schrijfproces kunt gebruiken. Zo heb ik er bewust voor gekozen om een aantal onderwerpen in mijn boek te zetten die vanuit het standpunt van een vrouwelijke militair worden bekeken, omdat een van mijn USPs is dat ik een vrouwelijke militair ben. Had ik dat niet geweten, dan had ik die scenes waarschijnlijk weggelaten onder het mom 'dat is niet militair genoeg'.

Ja, dat kunnen ze en ja dat doen ze ook, je moet natuurlijk wel kunnen luisteren en bepalen of het waardevol commentaar is. Daarnaast is ook belangrijk wat jij zelf wilt met je schrijven. Wat ik op USP tegen heb is dat het gewoon gezond verstand is verpakt in een engelse term. En vervolgens hoor je iedereen dat je een USP moet hebben. Daarnaast moet je ook nog een EP (Elevator Pitch) hebben voor mensen die niet langer dan 40 seconden hun aandacht erbij kunnen houden. Geld verdienen en jezelf uiten, soms gaat het samen, soms niet. Dat moet je niet dwingen, hooguit een beetje sturen volgens mij.

Als een schrijver zijn manuscript wil aanbieden, dan moet hij toch wel weten waarom hij denkt dat (juist) die uitgever zijn boek zou moeten uitgeven. Misschien is het bepalen van een USP voor de meesten hier nog een brug te ver, aangezien de meeste mensen die een ms insturen nog niet eens bij benadering kunnen vertellen waar hun eigen ms over gaat: het samenvatten van een ms in één zin lukt meestal niet (dat is je elevator pitch op schrift), het vaststellen van het thema of de premisse is iets wat de meeste amateurschrijvers niet doen, niet vooraf en niet achteraf. Ook een uitgebreide samenvatting van een roman in een half tot vijf A4-tjes blijkt voor het gros der schrijvers al een onmogelijkheid. Maar weet jij waar je mee bezig bent als je de kern ervan niet kunt benoemen? Het USP is dan een moderne marketingterm, "gezond verstand" is het niet, want, zie dit topic, de meesten hebben geen idee waarom lezers op hun teksten zitten te wachten, of ze iets te bieden hebben dat anderen niet te bieden hebben (al is het meer van hetzelfde). Dat draait om bewustwording van wie en wat je bent als schrijver. En voor een deel ook wat je er mee wilt. Als schrijvers die uitgegeven willen worden aan de ene kant staan te jammeren dat "maar 1% van de aangeboden manuscripten wordt uitgegeven, een een groot deel ongelezen retour komt", dan kun je wel naar die uitgevers blijven wijzen, maar je kunt zelf ook iets doen om in ieder geval serieus genomen te worden als schrijver. Bijvoorbeeld door je met betrekking tot het ambacht wat zakelijker op te stellen, door technieken uit de marketing over te nemen. Jij bent een bedrijf: jij bent een schrijver. Je produceert teksten. Die teksten moet je verkopen aan lezers, literair agenten en uitgevers. Dan moet je hen kunnen vertellen wat je verkoopt en waarom jij vindt dat zij het moeten kopen. Stel, je komt aan de bar van de Manuscripta een uitgever of literair agent tegen die even op zijn bestelling staat te wachten. Wat zeg jij dan? Kun jij hem zo boeien dat hij vóórdat hij zijn bestelling krijgt jou zijn kaartje heeft gegeven, of hou je je mond en zit je thuis te simmen "had ik maar dit en dat gezegd in plaats van hem aan te gapen"? Daar gaat het om bij een elevator pitch. En dat kun je ook doen in de begeleidende brief. Sterker nog, vrijwel ieder schrijfboek drukt je de "elevator pitch" op het hart: zorg dat de lezer in de eerste zin, of de eerste alinea geboeid raakt. Raakt hij daar niet geboeid, dan ben je hem kwijt. Elevator pitch, de korte tijdspanne waarin je iemand moet overtuigen om je consument te worden.

Grappig dat je USP niet 'gezond verstand' vindt Schlimazlnik, of dat nou een goed selling point is :) ? Alles wat je hier beschrijft is toch gezond verstand? Als je wilt dat iets gebeurt (bijvoorbeeld verkopen) dan onderneem je actie om dat te laten gebeuren, de kans daarop te vergroten. Maar breng het niet alsof er maar één weg naar Rome is. Kies de weg die iedereen neemt en je staat in de file. Kies je eigen weg, dan kom je waar jij wilt. Waarom wil iedereen toch naar Rome?

Als schrijvers die uitgegeven willen worden aan de ene kant staan te jammeren dat "maar 1% van de aangeboden manuscripten wordt uitgegeven, een een groot deel ongelezen retour komt", dan kun je wel naar die uitgevers blijven wijzen, maar je kunt zelf ook iets doen om in ieder geval serieus genomen te worden als schrijver. Bijvoorbeeld door je met betrekking tot het ambacht wat zakelijker op te stellen, door technieken uit de marketing over te nemen.

Helemaal eens. Sterker nog, het geldt bijna voor alles wat je produceert. Je kunt op je werk wel mooie adviesrapporten schrijven, maar om ze ingevoerd te krijgen moet je er ook voor zorgen dat je baas het rapport met volle aandacht en interesse leest. Daarvoor moet je mondeling kunnen pitchen.

Grappig dat je USP niet 'gezond verstand' vindt Schlimazlnik

Ik zou het "gezond verstand" vinden, maar er zijn er genoeg die erop reageren alsof ze water zien branden. Wat voor mij bewijst dat het bewust inzetten van een USP (of hoe je het wilt noemen) niet automatisch vanuit gezond verstand gebeurt.

Oh, dus toch gezond verstand, gelukkig maar. Pitchen, alweer zo'n woord. Verkopen, presenteren. Kan ook prima per mail of een brief. Laat de uitgever ook eens rustig aan de bar staan zonder meteen je boek te willen pitchen. Misschien vindt ie dat wel verfrissend (USP nr 9).

Ik geef de mensen pure ontspanning. Zitten we daar niet allemaal op te wachten?

Oh, dus toch gezond verstand, gelukkig maar. Pitchen, alweer zo'n woord. Verkopen, presenteren. Kan ook prima per mail of een brief. Laat de uitgever ook eens rustig aan de bar staan zonder meteen je boek te willen pitchen. Misschien vindt ie dat wel verfrissend (USP nr 9).

Het gaat erom dat je je ervan bewust bent wat je doet, en van de gevolgen ervan zijn - ken je doelgroep, besteed eens wat aandacht aan waar uitgevers mee bezig zijn. Dat het prima per mail of brief kan, daar ben ik het mee eens. Maar zakelijke brieven of e-mails schrijven (beknopt) is ook niet iedereen gegeven - vooral niet als ze bij het schrijven al blij zijn een volgend te vinden en binnen het grotere geheel geen flauw idee hebben waar ze mee bezig zijn.

Ik geef de mensen pure ontspanning. Zitten we daar niet allemaal op te wachten?

Nee.

Oh, dus toch gezond verstand, gelukkig maar. Pitchen, alweer zo'n woord. Verkopen, presenteren. Kan ook prima per mail of een brief. Laat de uitgever ook eens rustig aan de bar staan zonder meteen je boek te willen pitchen. Misschien vindt ie dat wel verfrissend (USP nr 9).

Het gaat erom dat je je ervan bewust bent wat je doet, en van de gevolgen ervan zijn - ken je doelgroep, besteed eens wat aandacht aan waar uitgevers mee bezig zijn. Dat het prima per mail of brief kan, daar ben ik het mee eens. Maar zakelijke brieven of e-mails schrijven (beknopt) is ook niet iedereen gegeven - vooral niet als ze bij het schrijven al blij zijn een volgend te vinden en binnen het grotere geheel geen flauw idee hebben waar ze mee bezig zijn.

Ik geef de mensen pure ontspanning. Zitten we daar niet allemaal op te wachten?

Nee.

2x min is plus.

:) Weinigen zitten op mijn schrijfsels te wachten. Dat weerhoud mij er niet van om ze er toch mee op te zadelen.

Ik begrijp niet helemaal wat je punt is schlimazlnik. Je stelt een vraag, mensen geven als antwoord aan hoe zij het doen. En vervolgens zeg jij dat de meesten het niet goed doen en het ook niet kunnen zoals het moet. Dat je je bewust bent van wat je doet, kan best handig zijn natuurlijk. Maar dat wil niet zeggen dat als je maar 'wat aan rotzooit' (citaat: Appel), het niet de moeite waard is, of dat het minder succes zou hebben.