Dan mag ik dus voorzichtig de conclusie trekken dat: - als je schrijft in een door ... bepaald genre, je meer uitgeef/verkoopkansen hebt? - meerdere genre-kenmerken in je verhaal lezers/kopers verwart? - je aan de 'veilige' kant schrijft? Sinds ik schrijf (en daar meer over wil leren) merk ik dat ik steeds vaker mezelf dwing om aan 'regels' te voldoen. En dan heb ik het niet over de grammatica. Maar regels, geschreven en ongeschreven, die door wie dan ook zijn gesteld, bijv. die onderverdeling in genres, (bij een chicklit weet ik na de eerste blz. vaak al hoe het verhaal afloopt) of opmaakregels. Als lezer verrast een boek me dan niet meer. En ja Schli: ik mis ook die pictogrammen op de biebboeken, maar ik merk ook dat ik sinds het verdwijnen ervan sneller andere boeken grijp en lees. Door die picto's werd ik ook lui in het kiezen. Bij het verhaal dat ik aan het schrijven ben, probeer ik nu bewust genres los te laten en de lezer te verrassen. Dat blijkt nog niet zo makkelijk, clichés liggen voortdurend op de loer en het verhaal wordt snel rommelig. Ons leesgedrag is blijkbaar gevoelig voor ingebakken 'soorten' verhalen. En dat heeft me dan weer aan het denken gezet bijv. over het schrijven binnen genres. Loop je daarmee niet het gevaar dat je vernieuwing in het schrijven remt, dat je verhaal saai of voorspelbaar wordt?