Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat voegen illustraties toe aan een kinderboek en aan een roman?

Naar aanleiding van een artikel in Nieuws alhier -zie links bovenaan bij Balie- met de vraag of illustraties iets toevoegen aan een roman, ben ik benieuwd hoe jullie over dit onderwerp denken. Ik overweeg - als het er ooit van komt een manuscript voor een boek klaar te krijgen en in te zenden- om hieraan enkele afbeeldingen van mijn eigen -abstracte- schilderwerk toe te voegen. Wat denken jullie? Vullen we bij het plaatsen van illustraties- in de vorm van tekeningen en concrete foto’s- de verbeelding van de lezer in? Hoe is dit bij abstracte schilderwerken? Duwen we dan óok de lezer een richting in? Ik vind dat -in ieder geval- kinderboeken illustraties moeten hebben. Kinderen denken beeldend en ik vind dat die verbeelding best een duwtje mag hebben. Als kind heeft het boek Pip het zigeunerkind, een diepe indruk op mij nagelaten. Juist door de tekeningen –die ik op dit moment als een filmpje voorbij mijn geestesoog zie komen- is dat boek voor het leven onvergeetbaar voor mij. Van de tekst herinner ik mij nauwelijks iets. Maar het verhaal? Daar heb ik een eigen verhaal van gemaakt als kind en … op dit moment van schrijven begint het paard voor de woonwagen van die Pip, met mij als vier en zestig jarige op de bok, langzaam aan te lopen. Flitsen allerlei beelden door mij heen die zich acuut in gevoelsgedachtenwoorden willen omzetten :) . Echter, indien een roman voor volwassenen illustraties bevat dan vind ik dit meestal maar zozo omdat mijn geest daardoor zelf geen beelden kan maken. Net als bij de televisie het geval is, worden deze dan aangereikt en zodanig ingevuld in mijn hoofd gestopt, dat het mij bijna onmogelijk is om het 'voorgeschreven'/voorgetekende' plaatje te wijzigen. Als lezer en schrijver die beeldend denkt wil ik zelf mijn beelden laten ontstaan. Het schrijven hierover geeft mij paradoxale gevoelens. Enerzijds vanuit de kant van de lezer die ik ben, anderzijds vanuit mijn schrijvers ikje-gevoel. Hoe voelt dit voor jullie als lezer van andermans boeken èn als schrijver/lezer van je eigen werk?

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Naar aanleiding van een artikel in Nieuws alhier -zie links bovenaan bij Balie- met de vraag of illustraties iets toevoegen aan een roman, ben ik benieuwd hoe jullie over dit onderwerp denken en voelen.

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Serpentina's petticoat van Jan Wolkers bevat illustraties. Deze geven de roman een zekere meerwaarde.

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb 'Alles nieuw' gelezen, een novelle voor volwassenen van Joke van Leeuwen waarin illustraties opgenomen zijn. De illustraties voegen duidelijk iets toe aan het verhaal, net zoals haar illustraties iets toevoegen aan haar kinderboeken. Bijzonder boek.

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je wel voor jullie reacties. Een illustratie is een aanvulling, een toegevoegde waarde. Graag zou ik willen weten hoe je omgaat met het feit dat een beeld voor je wordt ingevuld. Ik weet niet of ik duidelijk genoeg uitleg wat ik bedoel c.q. voel, maar het gaat mij erom dat ik nieuwsgierig ben of jullie door die aangereikte zichtbaar ingevulde beelden zelf meer of minder beelden/plaatjes maken van het verhaal dat je leest?

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik zelf denk dat een plaatje de fantasie van een lezer kan tegenwerken. Helemaal als dit een een plaatje is van een van de hp's. Op die manier dwing je de lezer een bepaalde kant op. De lezer kan zich in het 1e hoofdstuk een beeld hebben gevormd van de hp, dan kom jij ineens in hoofdstuk 2 met een plaatje/foto van die hp aanzetten, die niet in het beeld past van wat de lezer voor ogen had. Het kan natuurlijk ook precies andersom werken, dat is denk het probleem met het wel of niet toevoegen van een illustratie in je boek. Waar een plaatje misschien wel goede diensten kan bewijzen is bv. met een landkaart, dit gebeurt met enige regelmaat bij het fantasy genre.

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je, Richard van T voor je reactie. Zoals jij het beschrijft voelt het voor mij ook, zelfs die landkaart. Ieder ervaart illustraties in een boek anders. Als ik een niet geïllustreerd boek heb gelezen en daarna de film gebaseerd op datzelfde boek zie, dan moet ik flink schakelen om mij de filmbeelden eigen te maken. Omgekeerd valt het mij gemakkelijker.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik hou niet van boeken die mij plaatjes aanreiken, toch zeker niet als het om boeken voor volwassenen of jong-volwassenen gaat. Ik ga ook nooit een film bekijken waar ik het boek van gelezen heb omdat het mijn eigen beelden bij het lezen van het boek doet geweld aandoet. Wanneer ik een film heb gezien, ga ik ook nooit het boek daarvan lezen omdat ik mijn eigen beelden niet meer kan vormen. Voor iedereen is het anders.