Hoe voelen jullie het schrijven aan?

Schrijven en zelfkennis lopen niet hand in hand. Helaas kun je niet over jezelf oordelen, maar anderen zijn er al te graag toe bereid! Bobcat.

Schrijven en zelfkennis lopen niet hand in hand. Helaas kun je niet over jezelf oordelen, maar anderen zijn er al te graag toe bereid! Bobcat.

Ja en nee. Ik denk dat ik een heel eind kom met over mijzelf oordelen, steeds iets verder. Als je helemaal nergens komt met over jezelf oordelen, zul je ook niet vooruitkomen met het schrijven. Uiteraard gebruik ik daar de input van anderen bij. Maar dat betreft vaak input op grote lijnen, terwijl het mij ook om details gaat. Of een bepaalde zin sprekend genoeg is. Of een beeld goed is, enzovoort. Of ik ver genoeg kom, weet ik niet. De feedback van anderen voegt wel iets toe, maar niet altijd wat ik zoek.

AnnemiekV, De feedback van anderen voegt wel iets toe, maar niet altijd wat ik zoek. Nee, natuurlijk niet wat jij zoekt! Jij schrijft jouw verhaal! Het is jouw geesteskind! Wee diegene die daaraan durft te komen! Moeilijk is dat om open te staan voor de mening van anderen. Atijd sta je klaar met je tennisracket om de bal terug te meppen naar de andere kant van het net! Bobcat.

Anderen mogen best aan mijn geesteskind komen. Ik sta niet altijd klaar met tennisracket om de bal meteen terug te meppen. Het is niet wat ik bedoel en het is niet het beeld waarin ik me herken. Nu kun je zeggen: kijk, nu doe je het weer. Inderdaad, ik sla de bal terug, maar dat doe ik wel pas nadat ik erover nagedacht heb.

fvg, Als ik niet zeker zou weten of ik talent heb in het schrijven en welk genre er bij me past, dan zou ik niet meteen een heel boek gaan (willen) schrijven, maar eerst van alles uitproberen. En het dan proef laten lezen door mensen die mij (als schrijver) kennen en misschien zelfs volgen. En dan het liefst mensen die in mij geloven. Wat je ook kan doen is boeken lezen in verschillende genres en daaruit je favoriete schrijver kiezen en je dan afvragen waarom je deze schrijver zo goed vindt en dan je eigen plan trekken. Mijn ervaring is dat een goed idee het halve werk is, als ik wat aan het schrijven ben.

Zelf heb ik meerdere cursussen en workshops over schrijven gevolgd, maar ik had niet echt het gevoel dat ik er iets van heb geleerd. Deze cursussen en workshops leken mij leerzamer voor mensen met geen of weinig schrijfervaring. Ik schrijf al sinds ik een pen kon vasthouden, verhaaltjes verzinnen deed ik daarvoor al. Als je het veel doet, dan word je langzaam maar zeker ook beter. Daarnaast schreef mijn vader al in zijn vrije tijd (al zag hij dit meer als werk en beleefde hij hier geen plezier aan) en enkele oudtantes van mij waren professioneel schrijfsters, dus het zal ook wel deels in mijn genen zitten. Als ik mijn stukjes laat proeflezen, krijg ik naar mijn gevoel maar weinig commentaar. Als ik al commentaar krijg, is het omdat er informatie ontbreekt of omdat de proeflezer in kwestie van streek heb gemaakt (maar goed, mensen die nergens tegen kunnen blijven altijd bestaan). Je zou dus kunnen concluderen dat ik nogal goed ben, maar het zou ook heel goed aan mijn proeflezers kunnen liggen. Uiterst kritische proeflezers zullen de allerbeste stukken nog op fouten kunnen betrappen, terwijl andere proeflezers zelfs de allerslechtste proza de hemel in zullen prijzen. Maar wat is nu goed en wat is nou slecht? Je kunt de spelling, grammatica en interpunctie van een schrijver wel rationeel beoordelen, maar daarna houdt het wel zo'n beetje op. Of je een schrijver goed of slecht vindt, is vooral ee kwestie van smaak. Meestal maak ik van tevoren een planning van wanneer ik wat ga schrijven. Zo heb ik altijd een stok achter de deur dat ik door blijf schrijven. Hoeveel woorden het uiteindelijk op gaat leveren weet ik niet en het woordenaantal maakt mij in tegenstelling tot veel schrijvers ook geen ruk uit. Ik weet wel wanneer ik welk stuk af moet hebben en uiteindelijk rom ik meestal wel rond de 140K uit. Verder heb ik overigens niet de ambitie om ooit iets uit te geven. Ik heb de indruk dat het erg belangrijk is om veel contacten te hebben in "het wereldje" als je een boek wilt uitgeven en die contacten heb ik dus niet. Ik pleur mijn dingen gewoon online en dan zie ik verder wel.

Tja, dat was een perfecte timing. Precies tegelijk!

Een korte herhaling is nooit weg. :unibrow:

Nee, Inderdaad. Hoe ik nou bij 120 kom? Ik ben bij verschillende clubs nog wel penningmeester geweest …

Breng ze niet op een idee. :ninja: