Wisselen van werkwijze, wie durft?

Ik ben nog niet zo heel erg lang serieus aan het schrijven. Maar heb al wel wat ervaring met wisseling van werkwijze. Van mijn eerste boek had ik een duidelijke synopsis, karakterschetsen, plot etc. (niet op papier maar wel in mijn hoofd). Dat boek schreef ik in een keer op. Wel is het na proeflezen etc nog aardig over de kop gegaan. Nu ben ik met een boek bezig waar ik alleen een thema van heb en een personage dat me aanspreekt (zonder dat ik helder heb wat hij precies voor iemand is). Ik laat gebeurtenissen gebeuren en daaruit krijg ik een beter beeld van het karakter van mijn HP. In het herren zal ik dan alles goed logisch aan elkaar moeten knopen. Dit werkt voor mij nu ook prima. Het is leuk om al schrijvende een karakter te zien ontstaan. En het gaat me zeker een boek opleveren, als ik dat niet zeker zou weten zou ik er niet aan beginnen. Bij korte verhalen wisselt mijn aanpak ook. Soms schrijf ik ineens een verhaal uit het niets op. Nog wat schuiven en klaar. Bij andere zit ik eindeloos te puzzelen. Maar welke methode ook: het leidt tot resultaat. Waarbij ik een mislukt verhaal ook als resultaat tel, ook levert me namelijk wat op.

Nu ik inmiddels wat langer serieus schrijf, merk ik dat ik een voorkeur heb voor alles eerst in mijn hoofd opzetten. Wanneer ik zie dat dit aardig lukt en dat er een duidelijke lijn in het verhaal zit - einde, karakters, incidenten, scenes en 'last but not least' het begin- dan ga ik schrijven. Maar bij mijn eerste manuscript deed ik dit totaal anders. Ik ging zitten en schrijven; het verhaal ontstond tijdens het typen. En toch is daaruit een compleet manuscript ontstaan, zij het dat het langer duurde. Een voordeel van de methode die ik nu hanteer is, dat het schrijven sneller gaat. Toch mis ik af en toe die onbezonnenheid van bij mijn eerste poging. Bij mijn serieuze aanpak ervaar ik ook meer frustratie: het moet ook maar net lukken om een verhaal in je hoofd rond te krijgen. Zolang ik niet tevreden ben (of er nog niet in geloof), ga ik namelijk niet schrijven. En dat laatste is enorm frustrerend, want ik wil zo graag beginnen...!! (ja, ik ben streng voor mezelf, waarom ga ik niet gewoon zitten? Loop ik er misschien voor weg...)

Ik ben juist nu meer gaan nadenken over mijn huidige ms. En het werkt voor mij beter dan 'zomaar in de wilde weg' te gaan schrijven. (wat ik eerder deed). Ik had een (doordachte) eerste versie, maar ben vorige week toch weer helemaal op nieuw begonnen. En het werkt voor mij prettiger.

Ik ben juist nu meer gaan nadenken over mijn huidige ms. En het werkt voor mij beter dan 'zomaar in de wilde weg' te gaan schrijven. (wat ik eerder deed).

Inderdaad, dan heb je zo'n gevoel alsof je er de hele tijd in meeleeft. Je vliegt dan over je verhaal. Later kun je je nog zorgen maken over de spellingsfouten. Bij mij zijn mijn verhalen dan altijd "intenser beleefd"

Maar is het niet ook een enorm risico, de manier die je altijd gebruikt hebt loslaten en op een heel andere manier verder gaan? Ik vind het eerlijk gezegd een beetje eng. Straks eindig ik met heel veel woorden en geen verhaal. Even rechtzetten overigens, ik bedoel niet dat ik in het wilde weg schrijf, maar dat ik nog steeds geen schema heb gemaakt.

Nee, mijn werkwijze verander ik niet. Iedereen het huis uit en geen tv of radio aan. Overleven doe ik uiteraard op koffie en "dingetjes" uit de koelkast. Kan niet iedereen het huis uit, dan verkas ik naar mijn schrijfkamer. Daar hou ik het maar een paar uur uit, omdat het schuldgevoel dan begint te knagen. Moet ik de was niet ophangen? Wie ging er ook alweer voor het eten zorgen? Moet ik niet even kijken of iedereen nog wel leeft? :rolleyes: enzovoorts...

@Ceridwen: met zo'n rotvaart en muziek op schrijf je op 'mijn' manier :) meestal kan ik dan veel schrappen en veel toevoegen, dus ik wens je succes haha. Ik ben niet goed in plannen, maar toch wil ik ooit eens een verhaal schrijven puur gericht op het uitschrijven van een synopsisachtig plan. Puur om te weten hoe dat nou is. Maar ik krijg ineens een ideetje, een verhaal wat al langer ligt te sudderen, en dat dan gaan plannen... hm... Nee, ik ken dat verhaal nog niet genoeg. Dat denk ik telkens wanneer ik zo'n planidee heb, dus zo komt het er nooit van :D

Soms moet je noodgedwongen wel voor een andere werkwijze kiezen. Ik heb een plot in mijn hoofd voor een historisch jeugdboek dat naar mijn voorlopige schatting in elk geval rond de 250 pagina's uit gaat komen. Alleen dat al vergt aanpassing, want mijn langste gepubliceerd verhaal (in dit geval fantasy) zit onder de 50 pagina's. Daarbij verplicht een historisch verhaal, zeker als het langer wordt, je tot een stuk research, óók al voordat je begint met schrijven. Ik heb over het onderwerp al een drietal boeken aangeschaft en een dik standaardwerk uit de bieb geleend. Voordat ik ook maar een letter op papier heb, wil ik weten of mijn verhaal voldoende klopt met de bekende feiten. Details die je tijdens het schrijven tegenkomt, kun je dan nog wel napluizen. Dat wordt voor mij ook een avontuur, maar dan zo'n beetje het omgekeerde van bij Ceridwen. Ik ben heel benieuwd of ik de discipline op ga brengen om het te doen zoals ik het in mijn hoofd heb.

Op een gegeven moment wordt iets een automatisme, dus ik denk niet - Ceridwen - dat je bang hoeft te zijn om eens iets nieuws uit te proberen. Kunnen schema's ook in je hoofd zitten? En ik denk dat iets nieuws uitproberen tot verrassende resultaten kan leiden, mits er niets van afhangt (een deadline bijv.) .

Voor nu ben ik erg blij met mijn geplande aanpak. Beter dan gaan zitten met een verhaal idee en typen tot alles op papier staat. Dit (doordachte) verhaal lijkt sneller ergens heen te gaan. Al gok ik dat de eerste versie wel weer zal sneuvelen.

Nee, gelukkig hangt er niets van af Zonnestraaltje, ik kan lekker experimenteren! Grappig wel dat mijn eerste lange verhaal op de manier tot stand komt die Hay voor de korte gebruikt, en zijn eerste lange verhaal op de manier waarop ik korte schrijf! Waus, ik ben erg benieuwd naar de herschrijf!

Ik ben ook totaal anders bezig met mijn huidige boek dan mijn debuutroman. In plaats van 'Discovery writing' ben ik voor het eerst van mijn leven een uitgebreide outline aan het maken. Ik wil ook een uitgebreide scène lijst maken en flink wat voorbereiden voor ik echt ga schrijven. Normaal duik ik er in en rag door tot het einde om het dan te herschrijven. Dit bevalt me erg goed.

De titel is: Wisselen van werkwijze, wie durft? Ik durf het aan en ga een verhaal van A tot Z plannen. Ik geef mezelf ruim de tijd, tot begin volgend jaar :)

Oi, dat is spannend Waus. Ik ben heel benieuwd hoe je dat gaat beleven. Jouw werkwijze bevalt mij nog steeds prima.

Haha, leuk :D Ik ben ook heel benieuwd :)

Werkwijze omgooien? Kan heel nuttig zijn, lees mijn onderstaande ervaring maar eens door... Het schrijven van De Doembrenger duurde 8 jaar. Hoe kwam dat vroeg ik mij later af? Antwoord: • Ik schreef van A naar Z (breiwerk-aanpak). Op momenten van inspiratiegebrek viel het schrijven maanden stil en moest ik mij ook weer helemaal inlezen als ik de draad weer oppakte; • Leren schrijven is een vak/ proces. Daardoor moest ik tig keer door de tekst heen en elke iteratie duurde naarmate het boek vorderde steeds langer. Voorbeelden: dialogen achteraf invoegen; ‘geluiden’ invoegen (je wilt het boek als een film lezen, maar daar hoort ook geluid bij); ‘reuk’ invoegen; etc • Te veel direct de details in. Achteraf leuke nieuwe ideeën betekende heel veel herschrijfwerk. Doe ik het nu anders cq is De LabSchepper medio volgende jaar klaar? Antwoord: • Ik heb nu een raamwerk (globaal patroon cq een soort hoofdstukindeling) en schrijf aan meer hoofdstukken. Voordeel: meer inspiratie = geen stil vallen. • Binnen dit tweede deel heb ik een soort subdelen met redelijk zelfstandige verhaallijnen (naaiwerk-aanpak). Voordeel: minder iteratief herschrijven; kleurrijker verhaal; goed leesbaar. Afgelopen jaar was ik veel tijd kwijt aan ‘uitgeven/marketing’. Toch zit ik nu al op een kwart, dus de nieuwe aanpak werkt!

Onwijs knap, om ergens acht jaar lang zo enthousiast aan te werken. Ik kan me heel goed voorstellen dat je op zoek bent gegaan naar een andere werkwijze voor je deel twee. Ik ben benieuwd of het je zo goed blijft bevallen.

Tja, een nieuw verhaal bracht mij ook bij de vraag of ik wel dezelfde methode als bij mijn debuut "Noorderdorp" kon gebruiken. Het speelt in een andere tijd, op een andere plaats en met een ander focus. Ik ben na promotieactiviteit o.a. eerst andere boeken gaan lezen en per boek heb ik een korte blog geschreven ( www.blog.leobesouw.nl ). Ook heb ik het boekje "Personages, conflict, perspectief" van Frans Stüger aangeschaft en bestudeerd. Juist vanmorgen heb ik er mijn nieuwste blog over geschreven. Belangrijkst is misschien wel de opmerking aan het slot van het boek: iedere schrijver zal voor zichzelf moeten uitzoeken welke manier van werken en schrijven voor hem het beste resultaat oplevert. Het lijkt mij (voor mezelf) eraan toe te kunnen voegen: en het is afhankelijk van waar je boek over gaat, het zoeken naar een geëigende wijze, die bovendien voldoende ruimte laat voor "het instinct", zoals Stuger het noemt, van de Kunst van het schrijven.