Harde toon uitgevers noodzakelijk?

Wat een aardige opmerkingen zeg, over de mensen die hier stukken laten proeflezen... Bavarios, ik heb niets tegen een goede discussie, maar misschien zou jij je mening wat meer als een mening moeten projecteren en niet als een feit. Jouw visie van een goed verhaal, een goed manuscript, een goed boek, weet ik wat, is niet de absolute waarheid.

Ik beloof je in deze topic met fluwelen handschoenen aan te pakken als jij iets inhoudelijks toevoegt. Wat vind je van de harde toon van uitgevers? Hoe denk je in de slushpile te kunnen opvallen? Wat vind je van het indienen van cv's? Merci.

Wat een aardige opmerkingen zeg, over de mensen die hier stukken laten proeflezen... Bavarios, ik heb niets tegen een goede discussie, maar misschien zou jij je mening wat meer als een mening moeten projecteren en niet als een feit. Jouw visie van een goed verhaal, een goed manuscript, een goed boek, weet ik wat, is niet de absolute waarheid.

Ik beloof je in deze topic met fluwelen handschoenen aan te pakken als jij iets inhoudelijks toevoegt. Wat vind je van de harde toon van uitgevers? Hoe denk je in de slushpile te kunnen opvallen? Wat vind je van het indienen van cv's? Merci.

Wat Spirit zegt is toch niet te veel gevraagd? Juist mensen die iets in 'proeflezen' zetten, geven iets van zichzelf bloot. Het is nergens voor nodig om iemand te schoppen die zich bloot geeft. Tenzij het een potloodventer is.

Wat een aardige opmerkingen zeg, over de mensen die hier stukken laten proeflezen... Bavarios, ik heb niets tegen een goede discussie, maar misschien zou jij je mening wat meer als een mening moeten projecteren en niet als een feit. Jouw visie van een goed verhaal, een goed manuscript, een goed boek, weet ik wat, is niet de absolute waarheid.

Ik beloof je in deze topic met fluwelen handschoenen aan te pakken als jij iets inhoudelijks toevoegt. Wat vind je van de harde toon van uitgevers? Hoe denk je in de slushpile te kunnen opvallen? Wat vind je van het indienen van cv's? Merci.

Wat Spirit zegt is toch niet te veel gevraagd? Juist mensen die iets in 'proeflezen' zetten, geven iets van zichzelf bloot. Het is nergens voor nodig om iemand te schoppen die zich bloot geeft. Tenzij het een potloodventer is.

Nergens wordt een individuele proeflezer onderuit gehaald. De enige die in deze topic rechtstreeks onderuit wordt gehaald is Chrislaevers...door jou.

Wat een aardige opmerkingen zeg, over de mensen die hier stukken laten proeflezen... Bavarios, ik heb niets tegen een goede discussie, maar misschien zou jij je mening wat meer als een mening moeten projecteren en niet als een feit. Jouw visie van een goed verhaal, een goed manuscript, een goed boek, weet ik wat, is niet de absolute waarheid.

Ik beloof je in deze topic met fluwelen handschoenen aan te pakken als jij iets inhoudelijks toevoegt. Wat vind je van de harde toon van uitgevers? Hoe denk je in de slushpile te kunnen opvallen? Wat vind je van het indienen van cv's? Merci.

Wat Spirit zegt is toch niet te veel gevraagd? Juist mensen die iets in 'proeflezen' zetten, geven iets van zichzelf bloot. Het is nergens voor nodig om iemand te schoppen die zich bloot geeft. Tenzij het een potloodventer is.

Nergens wordt een individuele proeflezer onderuit gehaald. De enige die in deze topic rechtstreeks onderuit wordt gehaald is Chrislaevers...door jou.

En dat was fout omdat...?

De lezer beslist, Bavarios? Zoals de enfantiele tv-programma's op TV tijdens prime time? Als dat de realiteit is, en ik vrees er dus voor, dan kan je er practisch met zekerheid vanuit gaan dat de echte parels nooit aan bod zullen komen of vrij weinig.

Erm... Woah... Voor zover ik dat zie (en ach, arme ik, geen Latijn en Grieks geleerd, dus ik moet mijn zinnen kort houden) schrijft een schrijver voor de lezer. En dus beslist de lezer. Wat stel je anders voor? Dat een legioen literaire snobs post vatten bij de boekhandel? Dat ze voorbijgangers vastgrijpen, hen een Literair Meesterwerk in handen drukken en roepen: "Afrekenen! Jij gaat dit LEZEN! En we weten je te vinden!" "Ja maar... Ja maar... ik wilde een Nicci French kopen..." "Je wilde WAT????!!!!!" *pistoolschot* Het feit dat veel mensen een boek of tv programma leuk vinden, maakt dat boek of tv programma niet automatisch verdacht. Wie iets afwijst enkel omdat het populair is, is een snob. Maar dat moet je natuurlijk helemaal zelf weten. Het is alleen een houding waarmee je niet zo ver komt als schrijver.

Als ik zoek naar een reguliere uitgeverij, wil ik wel graag wel weten wat de academische opleiding is van de mensen die lezen. Waarom? Omdat ik me het ergste kan voorstellen en vermoed dat het ook zo kan zijn. Net zoals ik een verkozen president van één of ander land volledig afschrijf als hij telkens van een briefje afleest. Als die man niet eens zonder spiekbriefje kan praten, dan kan hij volgens mij ook geen land leiden. Zo zijn er vele. En zo simpel is het bij mij. Het is een beetje de tijd van nu: incompetentie is het sleutelwoord, op alle vlakken.

Hahahaha! Ja zo werkt het. "Goedendag meneer, wat kan ik voor u doen?" "Ik ben schrijver en weten of uw proeflezers gekwalificeerd zijn." "Pardon?" "Ja, hoor eens, ik laat mijn boek niet aan ZOMAAR iedereen lezen! Straks begrijpt u het verkeerd! En SPREEKT u trouwens wel Latijn?" "Eh... wat?" "Wat staat u daar nou te bazelen? Heeft u een spiekbriefje nodig om mij fatsoenlijk te woord te staan. En hoe zit dat met die diploma's van uw proeflezers? Of zijn het weer van die HAVO sloebers?" "Eh..." "Oh ja, en ik wil een voorschot van 5000 euro." (terzijde) "Bel de politie..."

Super gemakkelijk om alles in het belachelijke te trekken. Je legt me zelfs 'Latijn spreken' in de mond. Een pistoolshot, fysieke druk ... gaat het een beetje? Harryhol, jij reageert gewoon zoals ik verwacht. Ik heb het over algemene tendenzen, en jij reageert alsof ik je persoonlijk op je teen heb getrapt. Een feit is, journalist, of je het pikt of niet, en of ik als een snob overkom of niet, dat Latijn en Grieks je inzichten geeft in grammatica, maar ook in relativering, in een bepaald 'oversight'. Bij mij in elk geval. Tuurlijk ben ik in jouw ogen een snob. Het kan gewoon niet anders. Ik zal in mijn cv naar een uitgeverij mijn opleiding Latijn-Grieks verzwijgen, mijn interesses voor geschiedenis, archeologie, etnologie, psychologie, liguistiek, zoölogie? Ik zal me ervoor verontschuldigen op nederige wijze als ik het toch vermeld, met als excuus dat het mijn schrijven toevallig beïnvloedt. Net zoals het duo van Nicci French niet verder in de tijd teruggaat dan literature in Oxford. De ene :'Nicci is in Worcestershire geboren op 10 juni 1958, haar vader was arts en haar moeder tot aan haar huwelijk verpleegster.' Met een vader als arts is het Latijn nooit ver weg. En Sean French: 'In Bristol ziet Sean het levenslicht op 28 mei 1959. Zijn vader was producent bij de BBC-radio, is nu filmrecensent voor The Observer. Zijn Zweedse moeder was een lerares en vertaalster....', Ook zonder Latijn waarschijnlijk. Vertaalster wijst op talen, en lerares wijst op inzicht in de grammatca. Wat heb je nog meer nodig in dat soort environment, om bestsellers te schrijven? Denk je dat vrijwilligers lezers in uitgeverijen in de lage landen ook 'literature in Oxford' hebben gedaan? Goed nadenken, graag. Voor mij persoonlijk maakt het niet uit. Ik trek mijn plan wel. Ik kijk of het niveau naar boven of naar beneden gaat. En volgens mij gaat het niveau regelrecht naar beneden. Het kan ook niet anders, het vergaat zo de rest van de maatschappij. Nivellering op alle vlakken. En jouw hevige reactie versterkt dat uiteindelijk. Jij gaat zoals de meeste mensen vertrouwen stellen in een politicus met een spiekbriefje. Jij gaat ook nederig en onderdanig je proberen aan te passen aan één of andere reguliere uitgeverij omdat je nu eenmaal zo opgevoed bent om een paard niet in de bek te kijken wanneer je alleen maar vraagt om één poot van dat paard. Ik heb ook in die fase gezeten maar nu niet meer. Waarom niet meer? Voor wie zou ik me moeten generen? De meerderheid is de meerderheid. Ik pleit gewoon voor een minderheid. Mag dat nog? Of ben je één of andere quillotine al aan het slijpen? Al wie pleit voor constructieve inzichten en verder denkt, het mes erin, want wat de meerderheid wilt is altijd goed. Niet waar? Neem de frigo, de auto en de microgolfoven weg van die massa, en in een mum van tijd heb je een burgeroorlog. Wat gaat de pers schrjven? Ik kan het zo al voorspellen: 'Oh, en dan regent het ook nog buitengewoon erg... en ja, de hulpdiensten doen wat ze kunnen, en daar en daar worden zakjes uitgedeeld en sportzalen opengesteld, en de civiele werkers staan paraat. En nog wat mensen laten zien die al peddelend, al fietsend, al paardrijdend de autosnelweg opgaan. Maar de essentie, die komt er niet, of veel te laat. Ik heb het over de essentie en niet over akkefietjes. Ik geef iedereen een tip mee; stuur nu geen ms in dat gaat over de holocaust. Momenteel zijn er tot tien miljoen mensen die de hongerdood aan het sterven zijn in de Hoorn van Afrika. De berichten zijn zeer schaars want Murdoch en The News of the week is veel interessanter. De Tour de France ook. Dus, als iemand nog zit te zagen over het één of het andere, dan verwerp ik dat. Want terwijl tien miljoen mensen langzaam aan het creperen zijn, gaat het nieuws gewoon door en krijgen we alle auto-ongevallen, alle kleine burenruzies, het feit dat het water in de rivieren ondanks de regen nog steeds laag staat... Griekenland krijgt nog meer geld en onze Belgische koning stelt een daad : geen 21 juli speech. Komaan zeg, dit reflecteert zich op het schrijven, en dan stel ik gewoon vast dat het één en al chaos en inconsistentie is. Als je daar, als journalist niet mee omkan, dan ben ik inderdaad een snob, en heel graag. Het gaat om de essentie. Die komt niet aan bod, en in uitgeverijen ook niet. Lekker dus bljven schrijven alsof we nog steeds zitten in een situatie van hoogconjunctuur. Doen alsof onze neus bloedt. Vooral blijven opkijken naar zogezegezeg gevestigde waarden. Vooral niet analyseren. Dat vooral niet. Je zou je weleens kunnen bezeren.

Wat een aardige opmerkingen zeg, over de mensen die hier stukken laten proeflezen... Bavarios, ik heb niets tegen een goede discussie, maar misschien zou jij je mening wat meer als een mening moeten projecteren en niet als een feit. Jouw visie van een goed verhaal, een goed manuscript, een goed boek, weet ik wat, is niet de absolute waarheid.

Ik beloof je in deze topic met fluwelen handschoenen aan te pakken als jij iets inhoudelijks toevoegt. Wat vind je van de harde toon van uitgevers? Hoe denk je in de slushpile te kunnen opvallen? Wat vind je van het indienen van cv's? Merci.

Wat Spirit zegt is toch niet te veel gevraagd? Juist mensen die iets in 'proeflezen' zetten, geven iets van zichzelf bloot. Het is nergens voor nodig om iemand te schoppen die zich bloot geeft. Tenzij het een potloodventer is.

Nergens wordt een individuele proeflezer onderuit gehaald. De enige die in deze topic rechtstreeks onderuit wordt gehaald is Chrislaevers...door jou.

En dat was fout omdat...?

Omdat je op de persoonlijke tour gaat en je woorden beledigend kunnen worden opgevat (hoewel ik neig je inhoudelijk gelijk te geven met die opmerking). Het interesseert me verder niet zo, en chrislaevers kennende kan zij wel van zich afbijten. Van mij mag je mij ook onderuithalen. Alleen als je dan op het moraalros klimt, dan moet je ook naar jezelf durven kijken. Maar ik vind dit allemaal weer afzwaaierij naar randzaken. Ik heb me schuldig gemaakt aan een discussie die niet helemaal met de openingspost te maken heeft, maar comments als die van spirit dreigen de gehele topic te derailleren. Wat ik zeer jammer zou vinden, want inhoudelijk zie ik her en der boeiende bijdrages.

@chrislaevers: lieve schat, nergens beweert men dat jij niet mag pronken met je diploma's. De stelling was dat alleen mensen met minimaal een 8 voor Nederlands en een goede cv toegang zouden mogen hebben tot uitgeverij. Nu doe je het voorkomen alsof we je voor snob hebben uitgemaakt omdat je goed bent in Latijn en Grieks, wat dus helemaal niet zo is.

Wat een aardige opmerkingen zeg, over de mensen die hier stukken laten proeflezen... Bavarios, ik heb niets tegen een goede discussie, maar misschien zou jij je mening wat meer als een mening moeten projecteren en niet als een feit. Jouw visie van een goed verhaal, een goed manuscript, een goed boek, weet ik wat, is niet de absolute waarheid.

Ik beloof je in deze topic met fluwelen handschoenen aan te pakken als jij iets inhoudelijks toevoegt. Wat vind je van de harde toon van uitgevers? Hoe denk je in de slushpile te kunnen opvallen? Wat vind je van het indienen van cv's? Merci.

Het gaat niet om mij, het gaat om de mensen die meelezen. Ik kan tegen een stootje, maar er snuffelen ook mensen op deze site rond die dat niet kunnen. Ik heb zelf nog nooit een harde toon meegemaakt, dus ik kan er niet over oordelen. Ik vind een afwijzing niet hard, misschien ook wel niet omdat ik zelf al vrij snel inzag dat mijn toenmalige manuscript bagger was. Uitgeverijen zijn zakelijk, maar ze zijn er niet op uit om (amateur)schrijvers de grond in te boren, is mijn ervaring. CV's vind ik grote onzin. Wat heeft een uitgeverij eraan om te weten dat ik bijvoorbeeld vier jaar bij de schoolkrant heb gezeten? Of dat ik bij de buren heb opgepast? Of dat ik de vakken Latijn en economie wel volg, maar het vak natuurkunde niet? Het gaat om wat je schrijft, niet om wie je bent, is mijn mening.

De lezer beslist, Bavarios? Zoals de enfantiele tv-programma's op TV tijdens prime time? Als dat de realiteit is, en ik vrees er dus voor, dan kan je er practisch met zekerheid vanuit gaan dat de echte parels nooit aan bod zullen komen of vrij weinig.

Gezien het stuk dat hier op volgt zou je zeker eens moeten beginnen om de lezer in je bewustzijn te incorporeren, want het is weer erg wazig en onduidelijk wat je wilt zeggen. 7 van de tien lezers van je betoog zouden helemaal niet of niet precies begrijpen wat je nu eigenlijk bedoelt, wat nu precies je boodschap is etc. Ik denk dat ik geen betere reply op jouw ''onderschatting van de lezer'' kan geven. Ik geef toe dat het vervelend commentaar is, maar je bent een voorstander van hard talk.

Ik wil maar zeggen dat de massa, en er bestaat dus ook een massa lezers, dat die een bepaalde lectuur vragen en dat uitgeverijen daarop inspelen. Simpel. Daar is niks fout mee behalve dan dat lezers zoals ik qua tv en qua lectuur gewoon buitenlandse zaken moeten opzoeken, want eigen bodem is zeer beperkt en zeer oppervlakkig.. Je moet toch ergens aan je trekken kunnen komen. De minderheid, en als die even de stem verheft, wordt die nog afgemaakt ook. Of subtiel het zwijgen opgelegd. Ik leef ermee. Ik heb trouwens geen keuze. Zo de lezers, zo de uitgeverijen, zeg ik maar.

Super gemakkelijk om alles in het belachelijke te trekken. Je legt me zelfs 'Latijn spreken' in de mond. Een pistoolshot, fysieke druk ... gaat het een beetje?

Ik gebruikte een stijlfiguur. Overdrijving. Je praat met zo veel dedain over gewone mensen dat ik niet anders kon dan daar een grap over maken.

Harryhol, jij reageert gewoon zoals ik verwacht. Ik heb het over algemene tendenzen, en jij reageert alsof ik je persoonlijk op je teen heb getrapt. Een feit is, journalist, of je het pikt of niet, en of ik als een snob overkom of niet, dat Latijn en Grieks je inzichten geeft in grammatica, maar ook in relativering, in een bepaald 'oversight'. Bij mij in elk geval. Tuurlijk ben ik in jouw ogen een snob. Het kan gewoon niet anders. Ik zal in mijn cv naar een uitgeverij mijn opleiding Latijn-Grieks verzwijgen, mijn interesses voor geschiedenis, archeologie, etnologie, psychologie, liguistiek, zoölogie? Ik zal me ervoor verontschuldigen op nederige wijze als ik het toch vermeld, met als excuus dat het mijn schrijven toevallig beïnvloedt. Net zoals het duo van Nicci French niet verder in de tijd teruggaat dan literature in Oxford. De ene :'Nicci is in Worcestershire geboren op 10 juni 1958, haar vader was arts en haar moeder tot aan haar huwelijk verpleegster.' Met een vader als arts is het Latijn nooit ver weg. En Sean French: 'In Bristol ziet Sean het levenslicht op 28 mei 1959. Zijn vader was producent bij de BBC-radio, is nu filmrecensent voor The Observer. Zijn Zweedse moeder was een lerares en vertaalster....', Ook zonder Latijn waarschijnlijk. Vertaalster wijst op talen, en lerares wijst op inzicht in de grammatca.

Nergens beweer ik dat kennis van Latijn of Grieks nergens voor dient. Maar om er prat op te gaan? Ga jij tegen me opkijken als ik je vertel dat ik Japans spreek en een beetje Mandarijn? Natuurlijk niet. Het is irrelevante informatie.

Wat heb je nog meer nodig in dat soort environment, om bestsellers te schrijven? Denk je dat vrijwilligers lezers in uitgeverijen in de lage landen ook 'literature in Oxford' hebben gedaan? Goed nadenken, graag.

Als alleen hoogopgeleide redacteuren je boek kunnen begrijpen dan is je doelgroep wel heel klein. Goed schrijven is goed begrijpelijk schrijven voor veel mensen. Als je alleen een kleine doelgroep wilt plezieren, waarom wil je dan gebruikmaken van een massamedium als de boekdrukkunst?

En jouw hevige reactie versterkt dat uiteindelijk. Jij gaat zoals de meeste mensen vertrouwen stellen in een politicus met een spiekbriefje. Jij gaat ook nederig en onderdanig je proberen aan te passen aan één of andere reguliere uitgeverij omdat je nu eenmaal zo opgevoed bent om een paard niet in de bek te kijken wanneer je alleen maar vraagt om één poot van dat paard. Ik heb ook in die fase gezeten maar nu niet meer.

Haha. Dat is waarschijnlijk inderdaad het verschil. Ik heb de kritiek van mijn redacteuren ter harte genomen. En dat heeft geholpen.

Waarom niet meer? Voor wie zou ik me moeten generen? De meerderheid is de meerderheid. Ik pleit gewoon voor een minderheid. Mag dat nog? Of ben je één of andere quillotine al aan het slijpen? Al wie pleit voor constructieve inzichten en verder denkt, het mes erin, want wat de meerderheid wilt is altijd goed. Niet waar?

Dat wat de meerderheid wil niet altijd goed is, betekent niet dat wat de minderheid wil beter is.

Neem de frigo, de auto en de microgolfoven weg van die massa, en in een mum van tijd heb je een burgeroorlog. Wat gaat de pers schrjven? Ik kan het zo al voorspellen: 'Oh, en dan regent het ook nog buitengewoon erg... en ja, de hulpdiensten doen wat ze kunnen, en daar en daar worden zakjes uitgedeeld en sportzalen opengesteld, en de civiele werkers staan paraat. En nog wat mensen laten zien die al peddelend, al fietsend, al paardrijdend de autosnelweg opgaan. Als je daar, als journalist niet mee omkan, dan ben ik inderdaad een snob, en heel graag. Het gaat om de essentie. Die komt niet aan bod, en in uitgeverijen ook niet. Lekker dus bljven schrijven alsof we nog steeds zitten in een situatie van hoogconjunctuur. Doen alsof onze neus bloedt. Vooral blijven opkijken naar zogezegezeg gevestigde waarden. Vooral niet analyseren. Dat vooral niet. Je zou je weleens kunnen bezeren.

Tja. Ik vind gewoon dat je bijzonder hoog van de toren blaast. Iedere generatie zegt altijd dat het bergafwaarts gaat met de Cultuur en de Normen en het Besef van Accuratesse. Feit is dat er meer mensen lezen dan ooit. En dat meer mensen ook literatuur lezen dan ooit. We leven in een tijd waarin steeds meer mensen toegang hebben tot kunst, muziek, terwijl het vroeger alleen voor de rijken was. En misschien, heel misschien, zijn jouw boekvoorstellen afgewezen op basis van hoe je schrijft? Misschien heeft het wel niets te maken met het onderwerp, maar de manier waarop je het benadert? Ik weet dit oprecht niet, ik ken je werk niet. Maar ik kan me niet voorstellen dat een uitgever een goed geschreven, meeslepend boek over honger niet wil uitgeven. Een preek, daarentegen...

De lezer beslist, Bavarios? Zoals de enfantiele tv-programma's op TV tijdens prime time? Als dat de realiteit is, en ik vrees er dus voor, dan kan je er practisch met zekerheid vanuit gaan dat de echte parels nooit aan bod zullen komen of vrij weinig.

Gezien het stuk dat hier op volgt zou je zeker eens moeten beginnen om de lezer in je bewustzijn te incorporeren, want het is weer erg wazig en onduidelijk wat je wilt zeggen. 7 van de tien lezers van je betoog zouden helemaal niet of niet precies begrijpen wat je nu eigenlijk bedoelt, wat nu precies je boodschap is etc. Ik denk dat ik geen betere reply op jouw ''onderschatting van de lezer'' kan geven. Ik geef toe dat het vervelend commentaar is, maar je bent een voorstander van hard talk.

Ik kan haar 'betoog' in een enkele zin samenvatten, hoor: "Jullie zijn allemaal te dom om te begrijpen hoe goed ik ben!"

Typisch, typisch typisch. Ik had het niet over mij maar over zaken die ik van andere mensen heb proefgelezen. Dat heb ik al meer dan één keer onderstreept.De basis. Dat kan jij natuurlijk niet weten. Ik bedoel dat m.i. heel goede schrijfsels mits een minder kortzichtige visie van uitgeverijen wel zouden gepubliceerd kunnen worden, en dat zelfs heel wat lezers aangenaam verrast zouden kunnen worden. Er is een gat in de markt en de uitgeverijen hebben dat niet door. Waarom? Omdat ze kijken naar de pers en dan gaan beslissen wat er zogezegd actueel is. Pas op! Actueel en plaatselijk! De pers... spreek me daar niet van. Die is de polka aan het dansen.Je bedoelt toch niet de krant? Ik heb al gezegd dat ik mijn plan trek. Leg me geen woorden in de mond. Als journalist zou je zoiets moeten weten. En wanneer ga je het eens hebben over de essentie van de zaken?

De lezer beslist, Bavarios? Zoals de enfantiele tv-programma's op TV tijdens prime time? Als dat de realiteit is, en ik vrees er dus voor, dan kan je er practisch met zekerheid vanuit gaan dat de echte parels nooit aan bod zullen komen of vrij weinig.

Gezien het stuk dat hier op volgt zou je zeker eens moeten beginnen om de lezer in je bewustzijn te incorporeren, want het is weer erg wazig en onduidelijk wat je wilt zeggen. 7 van de tien lezers van je betoog zouden helemaal niet of niet precies begrijpen wat je nu eigenlijk bedoelt, wat nu precies je boodschap is etc. Ik denk dat ik geen betere reply op jouw ''onderschatting van de lezer'' kan geven. Ik geef toe dat het vervelend commentaar is, maar je bent een voorstander van hard talk.

Ik kan haar 'betoog' in een enkele zin samenvatten, hoor: "Jullie zijn allemaal te dom om te begrijpen hoe goed ik ben!"

Typisch, typisch typisch. Ik had het niet over mij maar over zaken die ik van andere mensen heb proefgelezen. Dat heb ik al meer dan één keer onderstreept.De basis. Dat kan jij natuurlijk niet weten. Ik bedoel dat m.i. heel goede schrijfsels mits een minder kortzichtige visie van uitgeverijen wel zouden gepubliceerd kunnen worden, en dat zelfs heel wat lezers aangenaam verrast zouden kunnen worden. Er is een gat in de markt en de uitgeverijen hebben dat niet door. Waarom? Omdat ze kijken naar de pers en dan gaan beslissen wat er zogezegd actueel is. Pas op! Actueel en plaatselijk! De pers... spreek me daar niet van. Die is de polka aan het dansen.Je bedoelt toch niet de krant? Ik heb al gezegd dat ik mijn plan trek. Leg me geen woorden in de mond. Als journalist zou je zoiets moeten weten. En wanneer ga je het eens hebben over de essentie van de zaken?

Je hoeft me overigens niet iedere drie zinnen te herinneren aan mijn beroep, hoor. Ik kan dat echt zelfstandig onthouden :) En bedoel je met die schrijfsels je eigen werk? Vind je dat redacteuren die jouw boek verwerpen kortzichtig zijn?

De lezer beslist, Bavarios? Zoals de enfantiele tv-programma's op TV tijdens prime time? Als dat de realiteit is, en ik vrees er dus voor, dan kan je er practisch met zekerheid vanuit gaan dat de echte parels nooit aan bod zullen komen of vrij weinig.

Gezien het stuk dat hier op volgt zou je zeker eens moeten beginnen om de lezer in je bewustzijn te incorporeren, want het is weer erg wazig en onduidelijk wat je wilt zeggen. 7 van de tien lezers van je betoog zouden helemaal niet of niet precies begrijpen wat je nu eigenlijk bedoelt, wat nu precies je boodschap is etc. Ik denk dat ik geen betere reply op jouw ''onderschatting van de lezer'' kan geven. Ik geef toe dat het vervelend commentaar is, maar je bent een voorstander van hard talk.

Ik kan haar 'betoog' in een enkele zin samenvatten, hoor: "Jullie zijn allemaal te dom om te begrijpen hoe goed ik ben!"

Typisch, typisch typisch. Ik had het niet over mij maar over zaken die ik van andere mensen heb proefgelezen. Dat heb ik al meer dan één keer onderstreept.De basis. Dat kan jij natuurlijk niet weten. Ik bedoel dat m.i. heel goede schrijfsels mits een minder kortzichtige visie van uitgeverijen wel zouden gepubliceerd kunnen worden, en dat zelfs heel wat lezers aangenaam verrast zouden kunnen worden. Er is een gat in de markt en de uitgeverijen hebben dat niet door. Waarom? Omdat ze kijken naar de pers en dan gaan beslissen wat er zogezegd actueel is. Pas op! Actueel en plaatselijk! De pers... spreek me daar niet van. Die is de polka aan het dansen.Je bedoelt toch niet de krant? Ik heb al gezegd dat ik mijn plan trek. Leg me geen woorden in de mond. Als journalist zou je zoiets moeten weten. En wanneer ga je het eens hebben over de essentie van de zaken?

Je hoeft me overigens niet iedere drie zinnen te herinneren aan mijn beroep, hoor. Ik kan dat echt zelfstandig onthouden :) En bedoel je met die schrijfsels je eigen werk? Vind je dat redacteuren die jouw boek verwerpen kortzichtig zijn?

Ik heb al gezegd dat het niet over mijn eigen werk gaat. Ik heb het nog niet opgestuurd. Daar trek ik mijn plan mee. Ik kijk wel hoe uitgeverijen werken, wat hun niveau is. Simpel. Wat ik hier lees wijst niet bepaald op een gezond dynamisme, en ik stoot op de verlenging met de maatschappij zoals ze nu haar gangetje gaat. Het ene hangt samen met het andere. Het gaat over andere schrijfsels die er niet geraken, en die, volgens mijn bescheiden mening, vanwege een gemiste link in één of ander maatschappelijk beleid, niet aan bod komen. Als een uitgeverij zich richt op zogezegde schrijfsels van bn'ers of bv's, dan neem ik die uitgeverij niet ernstig, eerder als een zinkend schip dat zomaar wat doet om het hoofd boven water te houden. he kortzichtige zit dus misschien al in het fonds en in het beleid. Vraag is of degene die een ms onder handen neemt, wel de nodige know-how heeft om te beoordelen. Ik stel dat in vraag. Laatste was ik in een bank (Citibank) en als leek stelde ik daar mismanagement vast. Het had niet veel gescheeld of ik had gevraagd waarom alle medewerkers altijd maar naar de cassière moeten lopen en hun beurt moeten afwachten terwijl zij vier mensen achter het loket had staan. En dat terwijl een nieuwe medewerkster met haar vingers zat te draaien. In een bank nog wel! Onvoorstelbaar. En in de supermarkt dichtbij hebben ze al maanden geen teruggeefgeld. Al maanden, en worden de klanten dus aangespoord om met een bankkaart te betalen. Onvoorstelbaar. En flikken die als je een diefstal aangeeft, je liever kwijt dan rijk zijn. Chaos en de wereld op zijn kop. Geef me één goede reden waarom uitgeverijen aan die neerwaartse spiraal zouden ontsnappen. Dat kan je niet. Waarom dan blijven opkijken naar? Uitgeverijen willen niks innovatiefs, zeker niks politiek, maatschappelijk kritisch. Ze willen alleen iets innovatiefs binnen de perken van hun consumentengebied. Kookboeken, bekende personen, een persoonlijk fait divers, gerechtszaken en al de rest import. Zeg me dat ik verkeerd zit.

Ik heb al gezegd dat het niet over mijn eigen werk gaat. Ik heb het nog niet opgestuurd. Daar trek ik mijn plan mee. Ik kijk wel hoe uitgeverijen werken, wat hun niveau is. Simpel. Wat ik hier lees wijst niet bepaald op een gezond dynamisme, en ik stoot op de verlenging met de maatschappij zoals ze nu haar gangetje gaat. Het ene hangt samen met het andere. Het gaat over andere schrijfsels die er niet geraken, en die, volgens mijn bescheiden mening, vanwege een gemiste link in één of ander maatschappelijk beleid, niet aan bod komen. Als een uitgeverij zich richt op zogezegde schrijfsels van bn'ers of bv's, dan neem ik die uitgeverij niet ernstig, eerder als een zinkend schip dat zomaar wat doet om het hoofd boven water te houden. he kortzichtige zit dus misschien al in het fonds en in het beleid. Vraag is of degene die een ms onder handen neemt, wel de nodige know-how heeft om te beoordelen. Ik stel dat in vraag. Laatste was ik in een bank (Citibank) en als leek stelde ik daar mismanagement vast. Het had niet veel gescheeld of ik had gevraagd waarom alle medewerkers altijd maar naar de cassière moeten lopen en hun beurt moeten afwachten terwijl zij vier mensen achter het loket had staan. En dat terwijl een nieuwe medewerkster met haar vingers zat te draaien. In een bank nog wel! Onvoorstelbaar. En in de supermarkt dichtbij hebben ze al maanden geen teruggeefgeld. Al maanden, en worden de klanten dus aangespoord om met een bankkaart te betalen. Onvoorstelbaar. En flikken die als je een diefstal aangeeft, je liever kwijt dan rijk zijn. Chaos en de wereld op zijn kop. Geef me één goede reden waarom uitgeverijen aan die neerwaartse spiraal zouden ontsnappen. Dat kan je niet. Waarom dan blijven opkijken naar? Uitgeverijen willen niks innovatiefs, zeker niks politiek, maatschappelijk kritisch. Ze willen alleen iets innovatiefs binnen de perken van hun consumentengebied. Kookboeken, bekende personen, een persoonlijk fait divers, gerechtszaken en al de rest import. Zeg me dat ik verkeerd zit.

Je hebt het verkeerd. Maar dat geeft niets. Het is heel logisch voor sommigen dat ze zich alvast wapenen tegen teleurstelling door er van uit te gaan dat het aan de ander ligt.

Uitgeverijen willen niks innovatiefs, zeker niks politiek, maatschappelijk kritisch.

Er zijn ook uitgeverijen die niet louter commercieel werken, maar naast hun bestsellers ruimte maken voor verliesgevende boeken (die ze gewoon graag willen uitgeven, die een kleine, specifieke doelgroep hebben). Overigens, er zijn toch kritische boeken (Naomi Klein, Houellebecq etc) die het juist erg goed doen?

Het percentage ad hominems stijgt, het niveau daalt. De discussie op hoofdlijnen samenvattend, krijg ik de indruk dat er zich een vage consensus aftekent: gezien het percentage pulp is niet onbegrijpelijk dat uitgevers af en toe bits (of erger) zijn. Kunnen de professionals daar niet doorheen prikken en denken: schaven, schaven en terugkomen als mijn stuk beter is?

Het percentage ad hominems stijgt, het niveau daalt. De discussie op hoofdlijnen samenvattend, krijg ik de indruk dat er zich een vage consensus aftekent: gezien het percentage pulp is niet onbegrijpelijk dat uitgevers af en toe bits (of erger) zijn. Kunnen de professionals daar niet doorheen prikken en denken: schaven, schaven en terugkomen als mijn stuk beter is?

Als je doel is om bij een echte uitgeverij te debuteren is dat simpelweg het enige dat je kan doen: accepteren dat je kan worden afgewezen en proberen het de volgende keer beter te doen. Als schrijver, zeker als beginnend schrijver (en al helemaal als ongepubliceerde schrijver) kan en mag je nu eenmaal geen eisen stellen aan de wijze van selecteren. De vergelijking is al vaker langsgekomen: als je solliciteert op een baan zeg je toch ook niet dat het bedrijf en de baas alles verkeerd doen? Jij wil iets van hen, zij wellicht iets van jou. En dus accepteer je het proces zoals dat er is of je berust er in dat dit niet jouw ding is.

Ik kan mijn eigen stijl precies omschrijven (...) Ik schrijf lichtvoetig, neorealistisch, tegen het hyperrealisme aan, met hier en daar alsnog barokke elementen zoals hyperbolen en metaforen.

Leg die dan eens naast ons oordeel - ieder kan zijn eigen werk benoemen zoals hij / zij wil, maar als je niets laat zien, spreek je alleen tegen jezelf. Ik moet zeggen dat ik best nieuwsgierig ben.

Ook op dit forum zou je mijn bombastische schrijfstijl in één oogopslag kunnen herkennen.

Je hebt concurrenten. ;)

Pfff wat een discussie over non creatieve schrijfzaken. Ik hou al die posts niet meer bij. Voor wie nog inspiratie heeft vanavond; Topic openingszinnen loopt ook weer op de andere zender! Iemand nog iets toe te voegen? En om deze post niet nutteloos te laten zijn op dit topic; Evert Asberg schreef; [Quote]Er zijn ook uitgeverijen die niet louter commercieel werken, maar naast hun bestsellers ruimte maken voor verliesgevende boeken (die ze gewoon graag willen uitgeven, die een kleine, specifieke doelgroep hebben). Overigens, er zijn toch kritische boeken (Naomi Klein, Houellebecq etc) die het juist erg goed doen? Vraag; wat verwachten wij (hier op SOL) eigenlijk van een uitgever? Roem en miljoenen? We mogen blij zijn als we zowiezo een uitgever vinden. Zelfs die kleine zelfstandige. Oke, dan wordt je niet rijk van je werk. Who cares. Het gaat om je boek in de boekhandel. En roem kan me zowiezo gestolen worden. Ik blijf liever :ninja:

Leg die dan eens naast ons oordeel - ieder kan zijn eigen werk benoemen zoals hij / zij wil, maar als je niets laat zien, spreek je alleen tegen jezelf. Ik moet zeggen dat ik best nieuwsgierig ben.

Wat kan ik daarop zeggen? Ik heb mijn ms nog niet af. Ik ben aan het fijnslijpen en fijnslijpen en fijnslijpen etc. Afijn, je kent het drama van het herschrijven wel denk ik. Hij moet daarna ook nog eens langs een roedel proeflezers.

Je hebt concurrenten.

Aanhangers, aanhangers..;)

Leg die dan eens naast ons oordeel - ieder kan zijn eigen werk benoemen zoals hij / zij wil, maar als je niets laat zien, spreek je alleen tegen jezelf. Ik moet zeggen dat ik best nieuwsgierig ben.

Wat kan ik daarop zeggen? Ik heb mijn ms nog niet af. Ik ben aan het fijnslijpen en fijnslijpen en fijnslijpen etc. Afijn, je kent het drama van het herschrijven wel denk ik. Hij moet daarna ook nog eens langs een roedel proeflezers.

Nu ja, het valt me op dat je heel stellig bent in het oordeel over werk van anderen, en zeer bescheiden / terughoudend over je eigen werk.

Ik heb al gezegd dat het niet over mijn eigen werk gaat. Ik heb het nog niet opgestuurd. Daar trek ik mijn plan mee. Ik kijk wel hoe uitgeverijen werken, wat hun niveau is. Simpel. Wat ik hier lees wijst niet bepaald op een gezond dynamisme, en ik stoot op de verlenging met de maatschappij zoals ze nu haar gangetje gaat. Het ene hangt samen met het andere. Het gaat over andere schrijfsels die er niet geraken, en die, volgens mijn bescheiden mening, vanwege een gemiste link in één of ander maatschappelijk beleid, niet aan bod komen. Als een uitgeverij zich richt op zogezegde schrijfsels van bn'ers of bv's, dan neem ik die uitgeverij niet ernstig, eerder als een zinkend schip dat zomaar wat doet om het hoofd boven water te houden. he kortzichtige zit dus misschien al in het fonds en in het beleid. Vraag is of degene die een ms onder handen neemt, wel de nodige know-how heeft om te beoordelen. Ik stel dat in vraag. Laatste was ik in een bank (Citibank) en als leek stelde ik daar mismanagement vast. Het had niet veel gescheeld of ik had gevraagd waarom alle medewerkers altijd maar naar de cassière moeten lopen en hun beurt moeten afwachten terwijl zij vier mensen achter het loket had staan. En dat terwijl een nieuwe medewerkster met haar vingers zat te draaien. In een bank nog wel! Onvoorstelbaar. En in de supermarkt dichtbij hebben ze al maanden geen teruggeefgeld. Al maanden, en worden de klanten dus aangespoord om met een bankkaart te betalen. Onvoorstelbaar. En flikken die als je een diefstal aangeeft, je liever kwijt dan rijk zijn. Chaos en de wereld op zijn kop. Geef me één goede reden waarom uitgeverijen aan die neerwaartse spiraal zouden ontsnappen. Dat kan je niet. Waarom dan blijven opkijken naar? Uitgeverijen willen niks innovatiefs, zeker niks politiek, maatschappelijk kritisch. Ze willen alleen iets innovatiefs binnen de perken van hun consumentengebied. Kookboeken, bekende personen, een persoonlijk fait divers, gerechtszaken en al de rest import. Zeg me dat ik verkeerd zit.

Je hebt het verkeerd. Maar dat geeft niets. Het is heel logisch voor sommigen dat ze zich alvast wapenen tegen teleurstelling door er van uit te gaan dat het aan de ander ligt.

Dit is echt wel dat paternalistische toontje waar ik een bloedhekel aan heb. Ik heb het niet over mijn ms. Ik heb het over manuscripten van andere mensen. Hoeveel keer moet ik dat nog zeggen? Traag van begrip of wat? Of je kan je niet inbeelden dat er mensen zijn die rond zich heen kijken en dingen vaststellen en registreren? Vreemde inboedel of wat? Doe jij dat dan nooit? Jij registreert dan alleen maar wat in je straatje past? Die mensen ken ik ook. Maar ik ben zo niet. Er liggen parels aan de basis en vanwege het mainstream gehalte in de maatschappij komen die niet aan bod. Zo simpel is het. Twee jaar geleden wist ik dat helemaal niet. Nu weet ik het wel. Wat er gepubliceerd wordt is een shift van schrijvers die op één of andere manier handig en nuttig zijn in het maatschappijbeeld. Hier in de lage landen heb je een zeer softe shift. Gelinkt zelfs aan uiterlijk, leeftijd en cv, hoe zou die persoon voor een camera ogen? Zo overleven uitgeverijen. Maak me niets wijs. Voor mij persoonlijk geen enkel probleem, als er een camera is, ga ik dat na twee minuten niet meer voelen, en ik ben presentabel en ik kan urenlang mensen aan. Het gaat dus niet om mij, ik praat als het moet een uitgeverij onder tafel. Het gaat om het algemene, om dat wat er leeft en helaas niet leeft. Een conclusie misschien is dat schrijvers in functie schrijven van uitgevers die het hoofd boven water willen houden en dat uitgeverijen (die het hoofd boven water willen houden en terecht) mensen aanstellen of mensen vrijgeleide geven om één of ander beleid te voeren waardoor systematisch het kind niet eens in het badwater komt om weggegooid te kunnen worden. Ik lees toch wel een tientje betalen voor ..., eerst een manuscriptenbureau raadplegen, minstens dit, en minstens dat... dat is dus weer die enorme blijkbaar biologische drang van de Europeaan om orde op zaken te stellen. Seffens gaan we nog betalen voor elke ademhaling. Ganzen wel of niet niet afschieten...?Ipv van ze zoals in de prehistorie gewoon te verschalken om ze op te eten. neen, hoor, vies, vies... en er komt zelfs een psycholoog bij te pas. Wie doet er hier nog normaal? Ik maak elke dag een synopsis, niet van mijn tuin, die is vrij stabiel, maar van wereldtoestanden. En dan kom jij af met: 'Je hebt het verkeerd. Maar dat geeft niets. Het is heel logisch voor sommigen dat ze zich alvast wapenen tegen teleurstelling door er van uit te gaan dat het aan de ander ligt.' Wat ben je wereldvreemd. Zeg nu zelf, stel je voor dat iemand een ms stuurt over de chaos in onze zo welvarende maatschappij of over de chaotische maatschappij, denk je nu echt dat een uitgeverij dat gaat pikken? Ik heb dat ms niet. Ik heb dat idee wel, en als ik dat idee heb, is er gegarandeerd iemand anders die dat idee ook heeft, want ik ben een beetje traag in mijn ideeën. Geen enkele uitgeverij in de lage landen durft dat aan. En je weet toch wel waarom, of niet soms? Ik begin te begrijpen waarom. En als ik iets begin te begrijpen, dan is het hek voor mij van de dam en dan ga ik tot op het bot. Ik kan niet anders. Tussen het opmerken van een dode egel op de weg en het bericht dat Moubarak in coma ligt is er bij mij direct een link. Vraag aan de massa lezers wat een egel eet en vraag wie Moubarak is, en dan begrijp je wellicht de positie van de uitgeverijen. Ik doe mijn best om te begrijpen. Om te begrijpen dat heel veel mensen niets willen begrjpen, druk bezig zijn om een veilig kraaltje rond zich te bouwen enzomeer. Sorry, ik ben daar immuun voor, voor dat veilige kraaltje. Uitgeverijen zijn een weerspiegeling van de maatschappij en die maatschappij zit in een historische impasse op vele vlakken. Een windstilte die nog een tiental jaren kan duren. Er roert wel het een en het andere maar dat komt niket naar boven, zeker niet als je een cv moet voorleggen, er vraag is naar een bewijsje van beheersing van de Nederlandse taal, enzomeer. En dan is het blijkbaar vreemd wanneer iemand de competentie van uitgeverijen in vraag stelt. Dat is helemaal niet vreemd. Het is voor de hand liggend. Harryhol, het geeft helemaal niets dat je verkeerd bent hoor. Het is heel logisch voor sommigen dat ze zich alvast inkuilen voor iets dat ze pas na jaren in kaart zullen durven brengen.

Leg die dan eens naast ons oordeel - ieder kan zijn eigen werk benoemen zoals hij / zij wil, maar als je niets laat zien, spreek je alleen tegen jezelf. Ik moet zeggen dat ik best nieuwsgierig ben.

Wat kan ik daarop zeggen? Ik heb mijn ms nog niet af. Ik ben aan het fijnslijpen en fijnslijpen en fijnslijpen etc. Afijn, je kent het drama van het herschrijven wel denk ik. Hij moet daarna ook nog eens langs een roedel proeflezers.

Nu ja, het valt me op dat je heel stellig bent in het oordeel over werk van anderen, en zeer bescheiden / terughoudend over je eigen werk.

Nee, ik vernietig mezelf om de vijf minuten als ik schrijf. Ik ben kei-en keihard voor mijn eigen schrijfsels en zeer kritisch, veel kritischer dan t.o.v. andere schrijvers. Ook kritiek van lezers neem ik zeer serieus en neem ik 9 op de 10 x voor waarheid aan, omdat lezers het nu eenmaal beter weten dan de schrijver en veel objectiever naar een tekst kunnen kijken.

Ja? Maar elke lezer is anders. Hoe krijg je ooit iets af als je maar moet blijven veranderen om iedereen gelukkig te maken? Stel dat er vier kinderen in mijn keuken staan, die allemaal een verschillende limonade willen, maar van mij maar 1 kannetje mogen maken. Mikken ze als die siropen door elkaar om iedereen gelukkig te maken, of kiezen ze er eentje uit waarmee iedereen kan leven?

Jij registreert dan alleen maar wat in je straatje past? Die mensen ken ik ook. Maar ik ben zo niet.

Okee, laat maar zien dat je zo niet bent. Reageer dan eens op mijn andere punten. En ja, ik sla een irritante paternalistische toon aan. Daar heb je gelijk in. En wat is jouw toon?

Leg die dan eens naast ons oordeel - ieder kan zijn eigen werk benoemen zoals hij / zij wil, maar als je niets laat zien, spreek je alleen tegen jezelf. Ik moet zeggen dat ik best nieuwsgierig ben.

Wat kan ik daarop zeggen? Ik heb mijn ms nog niet af. Ik ben aan het fijnslijpen en fijnslijpen en fijnslijpen etc. Afijn, je kent het drama van het herschrijven wel denk ik. Hij moet daarna ook nog eens langs een roedel proeflezers.

Nu ja, het valt me op dat je heel stellig bent in het oordeel over werk van anderen, en zeer bescheiden / terughoudend over je eigen werk.

Nee, ik vernietig mezelf om de vijf minuten als ik schrijf. Ik ben kei-en keihard voor mijn eigen schrijfsels en zeer kritisch, veel kritischer dan t.o.v. andere schrijvers. Ook kritiek van lezers neem ik zeer serieus en neem ik 9 op de 10 x voor waarheid aan, omdat lezers het nu eenmaal beter weten dan de schrijver en veel objectiever naar een tekst kunnen kijken.

Toch: dit gevoegd bij je diepe wens tot het aanpinken / lospeuteren van emoties (in het Amerikaans: triggeren, waarom niet een Nederlands woord gebruikt?) zul je er misschien iets aan kunnen hebben, eens voor de dag te komen met een stuk tekst. Dan nog: of lezers 'het' beter weten dan een schrijver? Wat is 'het'? En: objectiever? Wanneer ze door emotieoverdracht ingepalmd worden? Dan ontstaat er toch juist een zeer subjectief oordeel. Lezers kijken in het algemeen niet objectief naar een tekst. Ik merk overigens dat in deze draad verschillende communicatielijnen door en langs elkaar heenlopen. Ik weet niet, misschien toch maar bij het originele onderwerp blijven?

Houden schrijvers het zelf in stand dat de uitgevers zo bot lijken te doen? Hebben schrijvers zich daar eigenlijk wel mee te bemoeien, met het ondernemerschap van de uitgever?

Het zijn twee verschillende vragen die op zich beide een apart topic rechtvaardigen.

Houden schrijvers het zelf in stand dat de uitgevers zo bot lijken te doen?

Fraai geformuleerd. Uitgevers doen dus niet bot, maar lijken het te doen. Houden schrijvers dat zelf in stand? <- Een schijnbare situatie? Wie worden bedoeld: schrijvers of mensen die manuscripten insturen (in alle hoedanigheden)? Naar mijn waarneming is de vraag zó gesteld dat er eigenlijk niet goed een antwoord op gegeven kan worden - het is geen concrete vraag.

Hebben schrijvers zich daar eigenlijk wel mee te bemoeien, met het ondernemerschap van de uitgever?

Ook hier de vraag: wie worden bedoeld met schrijvers? Op het moment dat iemand een manuscript instuurt dat bij een uitgeverij tot boek wordt gemaakt, treedt er overleg in. Niet eerder. Maar dan ook alleen over dat ene manuscript. Niemand bemoeit zich met andermans onderneming, behalve Greenpeace e.d. Omvat dit antwoord de multiple vraag?

Ja? Maar elke lezer is anders. Hoe krijg je ooit iets af als je maar moet blijven veranderen om iedereen gelukkig te maken? Stel dat er vier kinderen in mijn keuken staan, die allemaal een verschillende limonade willen, maar van mij maar 1 kannetje mogen maken. Mikken ze als die siropen door elkaar om iedereen gelukkig te maken, of kiezen ze er eentje uit waarmee iedereen kan leven?

Neuh, niet iedereen gelukkig maken. Mijn focus ligt op de emoties. Ik schrijf voornamelijk humoristische stukken, derhalve is het voor mij makkelijk om te zien of ik voldoende emoties heb opgewekt. Wordt er gelachen, dan is mijn emotionele prikkeling geslaagd. Het is voor mij een hele makkelijke manier om na te gaan of er daadwerkelijk voldoende emoties zijn opgewekt. Dat wilt niet zeggen dat mijn verhaal dan ook goed is, maar wel dat mijn emotionele opwekking is geslaagd. Dat vind ik het belangrijkst. Het is weleens voorgekomen dat een lezer mijn verhaal niet goed genoeg vond, maar zich wel krom heeft gelachen. Dan gaat het over logicafouten, zinsconstructies etc. Dat is een kwestie van bijschaven. Hier moet toch niet al te moeilijk over worden gedaan? ''Hey kun je even mijn tekst lezen, wat vind je ervan''? ''Nou, ik vind dit en zus en zo niet zo goed, omdat...'' En hup, hier en daar wat bijschaven, opnieuw laten lezen, weer wat feedback incorporeren en klaar is kees. Everybody does it. Zie proeflezen.

Toch: dit gevoegd bij je diepe wens tot het aanpinken / lospeuteren van emoties (in het Amerikaans: triggeren, waarom niet een Nederlands woord gebruikt?) zul je er misschien iets aan kunnen hebben, eens voor de dag te komen met een stuk tekst. Dan nog: of lezers 'het' beter weten dan een schrijver? Wat is 'het'? En: objectiever? Wanneer ze door emotieoverdracht ingepalmd worden? Dan ontstaat er toch juist een zeer subjectief oordeel. Lezers kijken in het algemeen niet objectief naar een tekst.

Niet objectief? Zeer zeker wel. Objectiever dan de schrijver zelf ben ik van mening. De schrijver zit veel te veel in zijn tekst om er voldoende afstand van te kunnen nemen, terwijl de lezer vrijblijvend en objectief naar zo'n tekst kan kijken.

Het is weleens voorgekomen dat een lezer mijn verhaal niet goed genoeg vond, maar zich wel krom heeft gelachen. Dan gaat het over logicafouten, zinsconstructies etc.

Ja, daar kun je erg om lachen! Waarom laat je het dan niet staan? Maarre ... :ontopic:

Gelachen om de humor in het verhaal, niet gelachen om de logicafouten of zinsconstructies. Als hij/zij zou hebben gelachen om de logicafouten en zinsconstructies is het gewoon een flutverhaal natuurlijk. Dan lacht de lezer me in principe uit. Oké, ontopic....