Harde toon uitgevers noodzakelijk?

 16 juli 2011 - 14:36
Vanuit het "dubbel kritisch" onderwerp. Ik heb het citaat bewerkt om te verduidelijken waar dit over gaat:
Veel huidige uitgevers kiezen ervoor op een bepaalde manier met de stroom ongewenste manuscripten om te gaan en een harde houding aan te nemen ten aanzien van auteurs die niet aan hun standaarden voldoen. (...) Een jaar geleden was er een uitzending van NOVA waarin Paul Sebes het woord voerde en die deed iets vergelijkbaars. Denk aan uitspraken zoals "bij de meeste mensen denk je eigenlijk: u zou nooit meer een toetsenbord aan moeten raken" (...) vraag me af of die hardheid en die sfeer van "denken die mensen nou echt dat hun manuscript wat voorstelt?" nodig is. Die houden we zelf in stand, de schrijvers door meteen te willen publiceren voordat hun vaardigheden op een voldoende niveau zijn, en de uitgevers door te verharden en door gebrek aan tijd/geld/zin te weinig aandacht te besteden aan wat iemand precies kan en wil.
Houden schrijvers het zelf in stand dat de uitgevers zo bot lijken te doen? Hebben schrijvers zich daar eigenlijk wel mee te bemoeien, met het ondernemerschap van de uitgever? Zelf denk ik ook dat het met de wet van vraag en aanbod heeft te maken: de tijd dat een uitgever op zoek ging naar schrijvers heeft mogelijk nooit bestaan. Voor zolang ik me kan herinneren is er sprake van dat de uitgevers bedolven raken onder bergen ongevraagd toegestuurde manuscripten. Let wel: ik heb het nog niet eens over de kwaliteit, alleen over de kwantiteit. Alleen al de administratieve verwerking schat ik op anderhalve fulltime baan, en dan is het ms nog niet eens gelezen, ook niet de eerste regel, ook niet de synopsis. Daar ben je de rest van de gewone werkweek mee kwijt. En dan moet je zo'n ms nog lezen... plus al je andere werkzaamheden uitvoeren. Natuurlijk, een beetje uitgever heeft mensen in dienst en daaromheen nog vrijwilligers die lezen, vertalen en redigeren. Maar die investering moet zich ook een keer terugbetalen. De uitgever kan alleen maar verdienen aan verkochte boeken: er moeten dus genoeg lezers zijn. Zelfs al zouden alle manuscripten publicabel zijn (op grond van kwaliteit, originaliteit), dan is het niet haalbaar alles uit te geven: de lezers hebben domweg het geld niet om alles te kopen wat er wordt uitgegeven en ook niet de tijd om het vervolgens te lezen. Daarom kàn een uitgever niet zoveel tijd investeren in de slushpile: geen tijd, en geen geld om het door anderen te laten doen. Hoe zorg je dat er niet zoveel op de slushpile terecht komt? Tja, ik denk dat veel uitgevers dat ook zouden willen weten. Ik denk dat de harde houding en de beknopte "past niet in ons fonds" standaardafwijzing best effectief zijn. Hoe zou je het anders willen doen? Zelf denk ik dat het beter kan als de uitgevers gaan scouten: dus zelf op zoek gaan naar schrijvers die in het fonds passen. Dat zou inhouden dat je niet langer een manuscript in kunt sturen, maar dat je op een andere manier onder de aandacht van een uitgever moet zien te komen. Misschien door wedstrijden te winnen, of via je sociale netwerk, of door redelijk succes met uitgeven in eigen beheer. Dat vraagt echter een aanpassing van de schrijvers waarvan ik denk dat ze niet bereid zijn dat offer te brengen. Ik heb de indruk dat "we" ons liever massaal laten afzeiken door uitgevers dan dat we een stap moeten zetten om kwaliteit aan te tonen.

Geen afbeelding
Via

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 10:36
Ik heb op een andere site afwijzingsbrieven door zitten lezen: meestal staat er gewoon "afgewezen", zonder uitleg waarom. Er schijnen schrijvers te zijn die een "booby trap" in hun manuscript plaatsen: ze vragen het ms terug en als de "booby trap" nog intact is, heeft de uitgever het niet eens opengeslagen - wat regelmatig schijnt te gebeuren. En opgeteld: misschien mag je blij zijn met zo'n beleefde afwijzingsbrief, en niet eentje die uitputtend opsomt wat er allemaal al niet deugt aan je synopsis.
Dat heb ik ook gedaan bij twee uitgeverijen. De ene kwam ongelezen en met een standaardbrief terug, de andere gelezen en met onderbouwing. Maar misschien moeten uitgevers wel eerlijker zijn. Als iemand een brief terugkrijgt met 'past niet in ons fonds', dan stuurt 'ie hetzelfde pak papier naar de volgende uitgever, die zuchtend ook weer zo'n brief stuurt, enzovoorts. Als nu in die eerste brief had gestaan 'de taalvaardigheid is onvoldoende', 'het plot in de synopsis is niet sluitend', of wat dan ook, weet je als schrijver dat je eerst nog een hoop werk aan het manuscript zal moeten verrichten voor je het naar de volgende stuurt. Dus misschien moeten uitgeverijen juist af van die beleefde afwijzingsbrieven.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 11:12
Ik heb op een andere site afwijzingsbrieven door zitten lezen: meestal staat er gewoon "afgewezen", zonder uitleg waarom. Er schijnen schrijvers te zijn die een "booby trap" in hun manuscript plaatsen: ze vragen het ms terug en als de "booby trap" nog intact is, heeft de uitgever het niet eens opengeslagen - wat regelmatig schijnt te gebeuren. En opgeteld: misschien mag je blij zijn met zo'n beleefde afwijzingsbrief, en niet eentje die uitputtend opsomt wat er allemaal al niet deugt aan je synopsis.
Dat heb ik ook gedaan bij twee uitgeverijen. De ene kwam ongelezen en met een standaardbrief terug, de andere gelezen en met onderbouwing. Maar misschien moeten uitgevers wel eerlijker zijn. Als iemand een brief terugkrijgt met 'past niet in ons fonds', dan stuurt 'ie hetzelfde pak papier naar de volgende uitgever, die zuchtend ook weer zo'n brief stuurt, enzovoorts. Als nu in die eerste brief had gestaan 'de taalvaardigheid is onvoldoende', 'het plot in de synopsis is niet sluitend', of wat dan ook, weet je als schrijver dat je eerst nog een hoop werk aan het manuscript zal moeten verrichten voor je het naar de volgende stuurt. Dus misschien moeten uitgeverijen juist af van die beleefde afwijzingsbrieven.
Erm nee. Zo werkt het niet. Eigenlijk zijn er drie gradaties van afwijzing: 1) "Standaard Afwijzing" (past niet in het fonds, etc). Wat betekent: "We kunnen hier echt helemaal niets mee en hebben geen tijd om daar meer over te zeggen. Probeert u het alstublieft niet meer bij ons met dit manuscript." 2) Afwijzing met kritiek: Dit is op zich al een compliment. Als een redacteur er de tijd in steekt om te zeggen wat er aan schort, dan heeft hij in elk geval ergens iets gezien wat hem verder deed lezen. Dat betekent dat het wat deze redacteur betreft dus nog te repareren is, al zal dat wel heel wat werk vragen. En misschien past het dan nog steeds echt niet in het fonds, maar probeer het dan zeker ergens anders (met de verbeteringen) 3) Afwijzing tenzij...: Nu heeft de redacteur echt hoop dat dit te redden is en geeft een aantal duidelijke punten aan die wat hem betreft verbeterd moeten worden voor er over uitgeven gesproken kan worden. Het is nog steeds geen acceptatie maar er wel heel dicht bij. Vaak volgt in zo'n geval ook een persoonlijk gesprek. Ik heb op dit forum heel wat 'boekpresentaties' gezien van POD uitgaven waarin de schrijver verontwaardigd zegt "dat een uitgever er van alles op aan te merken had, dus doe ik het maar zelf". Op zo'n moment zit ik met kromme tenen achter mijn scherm en wil ik diegene door elkaar rammelen: DAT WAS JUIST HEEL GOED! DOE DAAR WAT MEE!!! Maar in plaats daarvan zien deze schrijvers dit als 'kwetsend'. Onbegrijpelijk. Dat sommige schrijvers dit proces 'onduidelijk' vinden, en dus van uitgevers verwachten dat ze anders (liever) gaan communiceren is (sorry voor de term) een teken van amateurisme. Iedere industrie heeft zijn regels, gewoonten en taaltje. Als jij in die industrie wilt werken moet jij je best doen om het taaltje te leren. Jij bent immers de nieuwkomer. Oh en wat betreft de 'booby trap' (zie het nu pas): Ik sprak een tijdje terug een redacteur die me vertelde dat ze dit inderdaad wel eens zien. En als ze dat zien is dat voor hen dan ook onmiddellijk reden om het manuscript af te wijzen. Zonder uitleg waarom, wel te verstaan. Hij noemde papiertjes of geplakte haartjes en gelijmde bladzijden als voorbeelden. "Een teken van amateurisme" noemde hij het.

18 juli 2011 - 11:36
Boobytraps... Dit wordt wel heel mi6 achtig! :ninja: Een haar tussen eerste en tweede pagina? Wit poeder om te zien of vingerafdrukken zijn geplaatst op papier? Goeie God! Dit is echt hilarisch... Maar niet alleen hilarisch, gewoon treurig. Ik heb geen enkel meelij met mensen die dit soort ms zonder uitleg terugkrijgen.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 11:39
Boobytraps... Dit wordt wel heel mi6 achtig! :ninja: Een haar tussen eerste en tweede pagina? Wit poeder om te zien of vingerafdrukken zijn geplaatst op papier? Goeie God! Dit is echt hilarisch... Maar niet alleen hilarisch, gewoon treurig
En wat denkt zo'n afgewezen schrijver dan wel niet? "Ja hallo! Hij is na bladzijde 3 afgehaakt, terwijl mijn mooiste scenes op bladzijde 152 beginnen!"

Geen afbeelding
Via

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 13:22
Boobytraps... Dit wordt wel heel mi6 achtig! :ninja: Een haar tussen eerste en tweede pagina? Wit poeder om te zien of vingerafdrukken zijn geplaatst op papier? Goeie God! Dit is echt hilarisch... Maar niet alleen hilarisch, gewoon treurig
En wat denkt zo'n afgewezen schrijver dan wel niet? "Ja hallo! Hij is na bladzijde 3 afgehaakt, terwijl mijn mooiste scenes op bladzijde 152 beginnen!"
Pech voor die schrijver. Ik realiseer me dat m'n verhaal is afgewezen op de synopsis. Dat is ook wat de andere uitgever min of meer schreef: Een goede schrijfstijl, met plezier gelezen, maar het verhaal is niet bijzonder genoeg.

18 juli 2011 - 17:05
Wat het doel is van minder ongeschikte manuscripten? Voor de uitgever: efficiëncy: minder tijd kwijt met zaken die geen bal opleveren en alleen maar (veel) geld kosten. Daardoor kun je goedkoper gaan werken, of met hetzelfde geld meer boeken uitgeven (je houdt immers meer over om te investeren als je het niet kwijt bent aan de administratie van bagger). Dit zou voor een lezer nog kunnen betekenen dat boeken goedkoper worden, omdat de overhead voor de uitgeverijen kleiner wordt. Of, als de marktprijzen gelijk blijven, dan hou je meer geld over voor de schrijver. Of voor extra's als betere redactie. Of meer promotie. Ik denk dus dat, grofgeschat, een opgestuurd ms de uitgever minstens €25 kost (afgezien van eventuele printkosten). Als 98% niet wordt uitgegeven heb je het dus over 2% boeken die de kosten van die 98% moet gaan dekken (en bij voorkeur nog winst gaan opleveren). Afijn, iemand met een beetje cijfermatig inzicht en de prijzen van boeken, boekhandels en het CB voor ogen weet dan hoe krap de marges zijn.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 17:32
Wat het doel is van minder ongeschikte manuscripten? Voor de uitgever: efficiëncy: minder tijd kwijt met zaken die geen bal opleveren en alleen maar (veel) geld kosten. Daardoor kun je goedkoper gaan werken, of met hetzelfde geld meer boeken uitgeven (je houdt immers meer over om te investeren als je het niet kwijt bent aan de administratie van bagger). Dit zou voor een lezer nog kunnen betekenen dat boeken goedkoper worden, omdat de overhead voor de uitgeverijen kleiner wordt. Of, als de marktprijzen gelijk blijven, dan hou je meer geld over voor de schrijver. Of voor extra's als betere redactie. Of meer promotie. Ik denk dus dat, grofgeschat, een opgestuurd ms de uitgever minstens €25 kost (afgezien van eventuele printkosten). Als 98% niet wordt uitgegeven heb je het dus over 2% boeken die de kosten van die 98% moet gaan dekken (en bij voorkeur nog winst gaan opleveren). Afijn, iemand met een beetje cijfermatig inzicht en de prijzen van boeken, boekhandels en het CB voor ogen weet dan hoe krap de marges zijn.
Niks rekent zo lekker als zelfverzonnen cijfers :-) Mijn vraag blijft: wat maakt het *jou* uit? What's in it for you? Of ben jij uitgever?

18 juli 2011 - 18:33
Mijn vraag blijft: wat maakt het *jou* uit? What's in it for you? Of ben jij uitgever?
Wat het voor mij uitmaakt: sneller antwoord van een uitgever, meer kans op hogere royalties of een voorschot, meer mogelijkheden voor promotie van mijn boek, betere redactie (want er is ook daar meer geld voor, dus kan er meer tijd aan worden besteed), hogere algemene standaarden voor wat een goed verhaal is, betere verhalen in proeflezen, kwalitatief betere inzendingen bij wedstrijden, minder tijd kwijt met schrijvers die geen moeite doen om schrijver te zijn.

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 18 juli 2011 - 18:45
Een hele tijd geleden was er ook een topic over afwijzingen van uitgevers. Toen hebben een aantal sollers zelf voor uitgever gespeeld en afwijzingen bedacht. Er zaten heel hilarische tussen. Ik wilde het topic omhoogschoppen maar kan het niet vinden. Voor de nieuwelingen zou het in ieder geval leuk zijn om die te lezen.

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 18:49
Waarom moet je daarvoor een cv, een diploma of bewijs van beheersing van de Nederlandse taal opsturen? een blik op de eerste zinnen van een manuscript is voor de uitgevers voldoende. En zo gebeurt het ook. Sommigen lezen alleen de begeleidingsbrief, sommigen alleen de eerste zinnen van het boek. Dat is ook meestal wel voldoende om te weten wat iemands taalniveau is. Een cv zegt nog veel minder. Er zijn al tientallen gaten in je voorstel geschoten, maar het is daarnaast ook te omslachtig, niet praktisch, en het zou meer tijd kosten om een cv door te nemen dan de eerste zinnen van een manuscript. Een plan van 3 x niks dus.

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 18 juli 2011 - 18:55
Bij cv zet ik altijd: niet ter zake doende. Ik begrijp ook nog steeds niet waarom alles op anderhalve regelafstand moet. Ja, om er opmerkingen tussen te schrijven. Onzin. Als ze wat in je ms zien, krijg je een uitnodiging.

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 19:05
Er is een andere manier om je ms sneller te laten opvallen: persoonlijk contact met iemand van de uitgeverij. Ik geloof namelijk dat uitgeverijen, naast het ms zelf, ook naar de potentie van een schrijver kijken. Als je dan via één of enkele persoonlijke gesprekken jezelf met een goed, helder verhaal en een sterke visie op literatuur en het leven zelf kunt introduceren, heb je sowieso al een pré. Zo heb ik het in ieder geval gedaan. Mijn ms is nog niet opgestuurd en gelezen (hij is nog niet af), maar ik heb persoonlijk contact gelegd met iemand die bij een grote uitgeverij werkt.

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 18 juli 2011 - 19:11
Niet verkeerd. Ik denk echter dat ze mijn visie op literatuur en het leven waarschijnlijk nogal, eh... afwijkend vinden.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 19:29
Mijn vraag blijft: wat maakt het *jou* uit? What's in it for you? Of ben jij uitgever?
Wat het voor mij uitmaakt: sneller antwoord van een uitgever, meer kans op hogere royalties of een voorschot, meer mogelijkheden voor promotie van mijn boek, betere redactie (want er is ook daar meer geld voor, dus kan er meer tijd aan worden besteed), hogere algemene standaarden voor wat een goed verhaal is, betere verhalen in proeflezen, kwalitatief betere inzendingen bij wedstrijden, minder tijd kwijt met schrijvers die geen moeite doen om schrijver te zijn.
Ah. Sorry, maar (en ik blijf dit zeggen) zo werkt het niet. De schifting van manuscripten gaat al redelijk rap: Eerst gaat op basis van de begeleidende brief al een heleboel linea recta retour met afwijzing. Dat kan zijn vanwege gebrekkig Nederlands in de brief, maar meestal omdat het onderwerp niet boeit. Of omdat het echt niet in het fonds past (romantisch niemendalletje bij literaire uitgever etc.) Dan de eerste stapel die overblijft. Daar gaat ook weer een heleboel van opzij op basis van de eerste pagina: slecht geschreven, slechte spelling, geen 'hook', allemaal dingen die een bar slechte indruk maken. Opzij dus. De stapel die dan nog overblijft (en dat is dan al niet zo veel meer) wordt als de tijd dat toestaat doorgewerkt en beoordeeld. De denkfout die je maakt is dat je aan lijkt te nemen dat al die slecht geschreven manuscripten van a tot z gelezen worden.
Bij cv zet ik altijd: niet ter zake doende. Ik begrijp ook nog steeds niet waarom alles op anderhalve regelafstand moet. Ja, om er opmerkingen tussen te schrijven. Onzin. Als ze wat in je ms zien, krijg je een uitnodiging.
Die regelafstand heeft twee redenen: eerste is leesbaarheid. Het is nu eenmaal minder prettig om A4tjes volgetikt op enkele regelafstand te lezen. De letters gaan voor je ogen dansen. Tweede is zodat de redacteur makkelijk in kan schatten hoeveel pagina's het boek in druk zou zijn. Bij afwijkende lettergrootte en enkele regelafstand is dat lastiger. En hoewel het natuurlijk vast waar is dat een goed boek ondanks de verkeerde regelafstand opgepikt kan worden, is het toch ook een kwestie van professionaliteit dat je je MS aanlevert in een industrie-standaard formaat?

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 18 juli 2011 - 19:36
Ik moet er niet aan denken als alles boeken op een regelafstand van anderhalf waren geschreven. De tweede reden begrijp ik helemaal niet. Jij zegt dus dat een ms met een regelstand van anderhalf beter in te schatten is hoe dik een boek wordt dan bij een? Andersom lijkt me logischer. Als ik al kan inschatten uit hoeveel blz. een boek gaat bestaan, kan een uitgever/redacteur dat helemaal. Gewoon een kwestie van omrekenen. Ik schrijf trouwens keurig op anderhalf (als ik het niet vergeet).

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 19:44
Ik moet er niet aan denken als alles boeken op een regelafstand van anderhalf waren geschreven. De tweede reden begrijp ik helemaal niet. Jij zegt dus dat een ms met een regelstand van anderhalf beter in te schatten is hoe dik een boek wordt dan bij een? Andersom lijkt me logischer. Als ik al kan inschatten uit hoeveel blz. een boek gaat bestaan, kan een uitgever/redacteur dat helemaal. Gewoon een kwestie van omrekenen. Ik schrijf trouwens keurig op anderhalf (als ik het niet vergeet).
:-) Het gaat er ook niet om dat de boeken op 1 1/2 gedrukt worden... Het is gewoon een prettige manier om een MS te lezen. De tweede reden is een kwestie van gewenning en gewoonte. Een redacteur weet gewoon dat zoveel pagina's gevuld met een 12 punts letter op 1 1/2 regelafstand ongeveer een boek van zo en zoveel pagina's is. Waarom zou je een redacteur die daaraan gewend is en dat op prijs stelt niet tegemoet komen? Het is zoiets als een net pak aandoen voor een sollicitatie. Je kan wel zeggen 'ze nemen me maar zoals ik ben, met mijn versleten jeans en oude witte t-shirt' maar tenzij je opgaat voor een rol als James Dean in een verfilming van zijn leven zal dat meestal een slechte indruk geven ;-) Eigenlijk is het heel simpel: de schrijver wil graag iets van de uitgever. Die uitgever heeft helemaal nergens om gevraagd; je stuurt een ongevraagd MS in. Dan wil je die uitgever toch niet bij voorbaat al een reden geven om je minder leuk te vinden?

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 18 juli 2011 - 19:52
Misschien zou ik het moeten doen, maar ik doe me nooit beter voor dan ik ben. Een redacteur weet ook als de regelafstand een is uit hoeveel pagina's een boek bestaat. Maar als het inderdaad prettiger leest, dan kan ik het me voorstellen. Zelf zou ik de draad dan snel kwijt zijn.

Geen afbeelding
Evert A.

Lid sinds

15 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 19:54
De denkfout die je maakt is dat je aan lijkt te nemen dat al die slecht geschreven manuscripten van a tot z gelezen worden.
Ja, dat lijkt mij de reden waarom slechte manuscripten juist weinig tijd kosten. Je hebt het toch binnen twee minuten gezien als iemand niet kan schrijven? Het gaat pas tijd kosten als een ms veelbelovend is. Dan moet je het gaan lezen en evt verbetervoorstellen doen.

18 juli 2011 - 20:28
De schifting van manuscripten gaat al redelijk rap:
Mijn berekening van €25 per ms is gebaseerd op een bruto uurloon van 25 euro voor een administratief medewerker (dit is behoorlijk weinig!) en een uur bezig zijn met de volgende handelingen: - post ophalen (indien postbus) (natuurlijk pro rato) - post openen en inboeken - lezen en beoordelen van de begeleidende brief. Sommige schrijvers hebben de neiging die te lang te maken, omdat ze zichzelf erg belangrijk vinden. - in een aantal gevallen de synopsis lezen (synopsis van 5 kantjes, 10 minuten lezen?) - de afwijzingsbrief opmaken en verzenden. Dit kost meer tijd als er een "persoonlijke noot" in komt te staan. Maar zelfs als dat niet zo is moet bijvoorbeeld het adres erin worden gezet. - eventueel retourneren ms, afgeven op postagentschap (pro rato) - archiveren ervan (ronde archief) en de administratieve verwerking - eventuele tijd om schrijver telefonisch te woord te staan - eventuele tijd voor overleg met collega/de uitgever in geval van twijfel - ca. 10% overhead De denkfout die je maakt is dat je aan lijkt te nemen dat al die slecht geschreven manuscripten van a tot z gelezen worden. Nee dus. Daar ging ik juist niet vanuit. - het lezen wordt vaak door vrijwilligers gedaan: dat kost niets - bij een beetje boek doorworstelen ben je wel een paar uur bezig.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 20:33
De schifting van manuscripten gaat al redelijk rap:
Mijn berekening van €25 per ms is gebaseerd op een bruto uurloon van 25 euro voor een administratief medewerker (dit is behoorlijk weinig!) en een uur bezig zijn met de volgende handelingen: - post ophalen (indien postbus) (natuurlijk pro rato) - post openen en inboeken - lezen en beoordelen van de begeleidende brief. Sommige schrijvers hebben de neiging die te lang te maken, omdat ze zichzelf erg belangrijk vinden. - in een aantal gevallen de synopsis lezen (synopsis van 5 kantjes, 10 minuten lezen?) - de afwijzingsbrief opmaken en verzenden. Dit kost meer tijd als er een "persoonlijke noot" in komt te staan. Maar zelfs als dat niet zo is moet bijvoorbeeld het adres erin worden gezet. - eventueel retourneren ms, afgeven op postagentschap (pro rato) - archiveren ervan (ronde archief) en de administratieve verwerking - eventuele tijd om schrijver telefonisch te woord te staan - eventuele tijd voor overleg met collega/de uitgever in geval van twijfel - ca. 10% overhead De denkfout die je maakt is dat je aan lijkt te nemen dat al die slecht geschreven manuscripten van a tot z gelezen worden. Nee dus. Daar ging ik juist niet vanuit. - het lezen wordt vaak door vrijwilligers gedaan: dat kost niets - bij een beetje boek doorworstelen ben je wel een paar uur bezig.
Heb je mijn andere Posts ook gelezen? Over drie soorten afwijzing? Over schifting? Dat is geen speculatie van mij, maar hoe het gaat.

Geen afbeelding
Helma

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 20:51
Ik heb nog geen voorbeeld van een harde afwijzing gelezen in deze discussie. Hard in de zin van onbeschoft, onbetamelijk. Wel nietszeggende afwijzingen. Mij lijkt ook dat het schiften vlot gaat. Een ervaren uitgever ziet snel of het aangeboden werk iets voor hem kan zijn of niet. Wat ik wel uit de tijd vind, is het opsturen van pakken papier. Dat kan sneller via de mail. Als het dan misschien wat is, kan de uitgever met een standaard reactie alsnog vragen om het geprint op te sturen. Met een print van dat verzoek erbij. Als uitgevers minder manuscripten toegestuurd willen krijgen, kunnen ze met het systeem van literair agenten gaan werken. Dat zal denk ik vanzelf al een impuls krijgen doordat een ms met aanbeveling van een literair agent meer kans maakt. Het is aan de schrijver om hierin te willen investeren of royalties af te staan. Ja en je kunt elkaar om de oren blijven kletsen met allerlei flauwe generalisaties, maar dat leidt niet tot nieuwe inzichten.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 21:00
Ik heb nog geen voorbeeld van een harde afwijzing gelezen in deze discussie. Hard in de zin van onbeschoft, onbetamelijk. Wel nietszeggende afwijzingen.
Het is begrijpelijk dat mensen 'nee' hard vinden klinken. Wat een beginnend schrijver op zijn minst wil horen is 'misschien'.

Geen afbeelding
Ceridwen

Lid sinds

18 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 21:06
Maar misschien is ook wreed. Dan zit je te wachten op een toch maar ja, in plaats van vooruit te gaan en verder te schrijven of het elders te proberen.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 21:26
Maar misschien is ook wreed. Dan zit je te wachten op een toch maar ja, in plaats van vooruit te gaan en verder te schrijven of het elders te proberen.
En dat is ook mijn punt. Wat de starter van dit topic 'hard' noemt, is gewoon duidelijkheid. "We willen uw manuscript niet!" Wat is daar mis mee? Uitgevers zijn inzenders van ongevraagde manuscripten helemaal niets verschuldigd. Maar dat wil er bij een aantal mensen niet in. Die willen kosten wat het kost van de uitgever horen dat hij in de woorden van Barry Stevens "vooral doar moet goan".

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 21:18
Men loopt hier een beetje stoer te doen. Elke afwijzing is hard en ik kan me voorstellen dat je daardoor een tijdje in de put raakt en je aan jezelf gaat twijfelen, man of vrouw. Maar twijfel hoort erbij. Daar word je sterker van.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 21:23
Maar uitgevers vragen geen manuscripten, dus moet je ze wel ongevraagd opsturen.
Dat is niet waar. Uitgevers benaderen wel degelijk zelf schrijvers. Ook onbekenden.

18 juli 2011 - 21:41
Heb je mijn andere Posts ook gelezen? Over drie soorten afwijzing? Over schifting? Dat is geen speculatie van mij, maar hoe het gaat.
Ja, gelezen. Wat daaraan ontbreekt is een inschatting van de gemiddelde tijdsbesteding per afgewezen ms (per soort afwijzing), een gemiddelde van het aantal op een bepaalde manier afgewezen ms, en het gemiddelde bruto uurloon van degene die die werkzaamheden uitvoert. Waarbij een uurloon als "afhankelijk van de winst" op zijn minst het minimum uurloon voor volwassenen zou moeten zijn. Dàn kom je tot een zinnige vergelijking van het geld dat die stapels met premature manuscripten een uitgever kosten, zonder dat er ook maar een cent inkomen tegenover staat. Misschien gaan schrijvers dan eens beseffen wat ze van een uitgever vragen.

Geen afbeelding
Jamie

Lid sinds

14 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2011 - 22:03
En dat is ook mijn punt. Wat de starter van dit topic 'hard' noemt, is gewoon duidelijkheid. "We willen uw manuscript niet!" Wat is daar mis mee?
Geld ik hier als de topicstarter of Schlimazlnik, die mij citeerde uit een andere discussie? Ik heb al een paar keer benadrukt dat het me niet gaat over een duidelijk geformuleerde, wellicht hard overkomende maar correcte reactie. Daar is inderdaad niks mis mee. Het ging om onnodig grof of sarcastisch commentaar. Zoals in het filmpje dat Evert nu als laatste aanhaalt, wat inderdaad een van de aanleidingen was voor dit topic.