'Hoe kan ik mijn verhaal langer maken?'

Maar wel met een minimum aantal woorden (5.000, als ik me niet vergis), dus zij zullen wellicht wel ervaring hebben met het ontvangen van "langer gemaakte" verhalen.

Ik ken Parelz. Maar ik weet niet wat daarheen wordt gestuurd. Ik ken ook Fantastels. Bij Fantastels heb je een woordlimiet van 10.000 woorden. Dat is best veel. Je ziet dat schrijvers daar lui van worden: als je toch zoveel woorden mag gebruiken, dan wordt er niet geschrapt waar dat wel nodig is. Heel jammer, want iemand die zijn woordenstroom kan indammen zal dan hoger eindigen.

Als ikzelf een verhaal heb dat langer moet worden, doe ik er zelf persoonlijk niet meer zoveel aan. Ik schrijf niet naar een getal toe. Ik schrijf gewoon. Maar, om alsnog tips te geven : -Probeer lekker rustig aan je verhaal opnieuw te lezen, vul aan wat nodig is. -Denk aan je eerdere ideeën die je gehad hebt over het verhaal, maar die niet verder zijn uitgewerkt. -Blijf jezelf in het verhaal, ga niet naar iemand anders doel eindes schrijven. Dat was het wel zo'n beetje. ^^

Voor mij is schrijven voortdurend aanvullen en schrappen. In de eerste vraag van dit topic gaat het over een verhaal dat al af is. Als een verhaal al af is, zouden aanvullingen overbodig zijn. Dan vul je alleen maar aan om aan een bepaalde limiet te komen. De vraag is of dat erg is. Als schrijvers tegen uitgevers zouden zeggen: mijn verhaal is af, ik verander niets meer, dan zou er misschien nog weinig gepubliceerd worden. En als je door een aanvulling net die limiet kan halen om aan een wedstrijd mee te doen, waarom niet. Zolang het verhaal er niet gekunstelder door wordt. Het is toch ook wel een uitdaging om er iets bij te schrijven dat het verhaal ten goede komt. Dat is gewoon een stukje creativiteit. Een nieuw topic zou kunnen zijn: wanneer is een verhaal af?

Idd. Maak jij dat topic aan Helma?

mijn ervaring is dat de eerste doorgaans moet worden aangevuld. bij de eerste versie heb ik immers de neiging om vooral de verhaallijnen te willen uittekenen en de omgevingsbeschrijving en zintuiglijke waarnemingen tot een absoluut minimum te beperken. niet bewust maar waarschijnlijk vanuit een angst om de lijn van het verhaal te verliezen/vergeten wanneer ik aan het schrijven ben. stilstaan bij een scene om ze diep uit te werken maakt dat goede ideeën over wat er daarna volgt, vergeten worden. dan is het makkelijker om nadien de tekst wat meer vlees te geven dan wel te moeten uitbenen. na enkele keren zo door het MS te zijn gegaan zijn er her en der stukken dieper uitgewerkt, stukken verdwenen of onherkenbaar herwerkt. en hierbij moeten dan soms lievlingetjes sneuvelen. die wending of verwoording die je eigenlijk net wel goed gelukt vond, maar niet meer in het geheel past. of het ritme verbreekt.

Natuurlijk moet je je verhaal vormgeven zoals het verhaal vereist. Ik denk dat daarover geen twijfel bestaat. De vraag was echter: als je verhaal af is, maar nog te kort, hoe vul je het dan aan? Ik denk dat het criterium kan zijn: - Als je het verhaal zoals het "thans" is opstuurt naar wedstrijd A, kun je 250 euro winnen. - Als je er minimaal 2000 woorden aan toevoegt, kun je het opsturen naar wedstrijd B en 500 euro winnen. Wat doe je? A. Je ziet het verhaal als perfect en stuurt het op naar wedstrijd A B. Je ziet in dat je het naar wedstrijd A op kunt sturen, maar voegt desondanks 2000 woorden toe zodat je deel kunt nemen aan wedstrijd B.

dat is inderdaad het punt waarop je een besluit moet nemen. een verhaal uitbreiden door een epiloog toe te voegen lijkt mij dan de minst slechte oplossing, tenminste als je verhaal dit toelaat. in een whodunit lijkt me dit niet erg wenselijk, bij epische verhalen al veel meer. ikzelf lees dat wel graag, ook botst het soms met wat je zelf al hebt gefantaseerd over de gebeurtenissen na het vertelde verhaal. in jouw voobeeld Schilmazlnik lijkt mij optie A de meest ethische waarbij je jezelf en het MS in ere laat, en optie B een opportunistische waarbij je je verhaal in dienst stelt van winstbejag en dus een mogelijke hogere bonus belangrijker vindt dan de absolute kwaliteit van je verhaal. bovendien lijkt mij dat je verhaal onder optie B zwakker zal zijn dan onder optie A en dus minder kans maakt (less is more :) ) ik vind het iets helemaal anders wanneer je een MS klaarstoomt voor een wedstrijd met bvb. een minimumvereiste van 200.000 tekens (bvb. Zoute Zoen) en je afgewerkte versie slechts 195.000 tekens telt. wat doe je dan. A. inzenden in de hoop dat het toch wordt toegelaten op basis van de kwaliteit B. toch maar een extra scene, plotwending, epiloog, proloog, ... toevoegen om 200.000 tekens te halen.

Ik denk dat je 5000 tekens nog wel kunt overbruggen door een extra dialoogzinnetje, een kleine beschrijving, een paar zinnen verlengen. 15000 tekens begint echt een probeem te worden, dan moeten er lappen tekst bij, en zie dan de balans maar te houden. Zou het ook genre afhankelijk zijn? Schrijf je makkelijker een stukje chicklit bij dan een stukje thriller, ik noem maar wat? Is bij een meeleefverhaal de balans eerder verstoord dan bij een avonturen verhaal?

ik vind het iets helemaal anders wanneer je een MS klaarstoomt voor een wedstrijd met bvb. een minimumvereiste van 200.000 tekens (bvb. Zoute Zoen) en je afgewerkte versie slechts 195.000 tekens telt. wat doe je dan.

"Voordat ik een fout maak zorg ik dat ik die fout niet maak" (Vrij naar Johan Cruijff) Ik ben een planner. Als er een minimum of maximum aantal woorden is voor een wedstrijd dan zorg ik dat ik per deel van het verhaal al weet hoeveel woorden het mag hebben. Dan kun je per deel bijsturen. Bij tekens is het wat anders: dan gebruik je gewoon een synoniem dat langer is, of een net iets andere formulering.

Ok. stel dat je op een punt bent waar je van je verhaal denkt 'zo is het perfect'. maar toch heb je, ondanks planning, een heel deel tekens tekort. zomaar namen gan verlengen, synoniemen gebruiken, formuleringen aanpassen zou kunnen betekenen dat je dat wat in jouw ogen de perfectie best benaderd uit evenwicht gaat brengen. welke aap tover je dan nog uit de mouw? het gaat hier immers over de integriteit van jouw verhaal (en mogelijk dan ook jouw eigen integriteit)

Dan is er geen aap meer. Je zou nog kunnen overwegen om het een tijdje te laten liggen, in de hoop dat je bij het herlezen ruimte ontdekt voor een extra verhaallijn of een extra hoofdstuk. Maar daar moet dan ook net tijd voor zijn en het moet nog lukken ook.

Ik zou niet meedoen. Maar het is een theoretische vraag: het zal mij niet gebeuren dat een verhaal te weinig woorden of tekens heeft als bij aanvang al duidelijk was dat er een minimum moest zijn (zie Cruijff).

Ik heb mezelf een verhaal opgelegd van honderd hoofdstukken van honderd woorden. Het is niet voor een wedstrijd of een uitgever of zo, hoewel, daar valt nog over te denken als het kans maakt, maar ik doe het zo voor de vorm, zien hoe ik het vind lijken. Ook hoe het voelt.

precies wat ik in mijn bericht #38 bedoel. Het zal wel nog even duren voor ik mijn targets zo goed kan plannen als Schlimazlnik. practice makes perfect, dus vooruit met die practice ;)

Als je wat meer ervaring hebt (en redelijk kunt plannen) weet je vantevoren al in hoeveel woorden je een verhaal kunt vertellen.

ja dat klopt bij sommige mensen, maar vele anderen, waaronder ik. willin een begin gebeurtennis hebben, een keerpunt en een blinde vlek als we dat hebben beginnen we te schrijven. we zetten het hoofdpersonage, - met nmisschien nog andere mensen - in vreemde situaties, en beginnen gewoon te schrijven. we zien dan wel hoe het personage een weg uit vind, en bedenken van tevoren niet het gehele verhaal. dan weet je natuurlijk niet hoeveel woorden je uiteindelijk krijgt. groetjes pieter

De lengte van een verhaal maakt toch niks uit? Het gaat om de kwaliteit, niet om de kwantiteit! :) :thumbsup:

Natuurlijk maakt het aantal woorden uit: veel wedstrijden hebben een maximum. En je kunt er inderdaad ook op los schrijven, maar dan moet je achteraf ook niet zeuren dat het niet het juiste aantal worden is: dat is gewoon eigen schuld, dikke bult. Als je veel schrijft kun je misschien nog een archief aanleggen, gesorteerd op woordenaantal... maar goede planning is de sleutel voor een goed verhaal binnen bepaalde woordlimieten. Wil je daar niet aan? Vraag dan ook niet om een oplossing voor je probleem.

Wil je daar niet aan? Vraag dan ook niet om een oplossing voor je probleem.

Soms is een verhaal ook gewoon 'af', en dan zijn tips zoals in dit topic erg handig om het alsnog langer te krijgen. Ik moet er niet aan denken om veel te plannen over verhaallijnen en aantal woorden. Dat schrijft veel te geforceerd. Toch kom ik bij wedstrijden met een woord-/tekenlimiet op de een of andere manier eigenlijk altijd goed uit :)

Zeer interessant onderwerp, Ceri :). Ik schrijf zelf geregeld verhalen binnen een duidelijk kader van aantal tekens. Op die manier ben ik er voor korte verhalen al een stuk beter in geworden om in te schatten wat wel en niet haalbaar is binnen een bepaalde limiet. Aangezien het dan over een klein aantal tekens gaat dat je dan bij moet schrijven of schrappen, kan je het vaak oplossen door kleine bijzinnen bij te voegen of weg te laten, kortere of langere namen voor de personages te kiezen etc. Voor een langer verhaal/roman die te vroeg 'af' is, ligt dat een stuk moeilijker. Dan zou ik eerder kiezen voor een uitweidend hoofdstuk, een extra stuk achtergrond, etc. Maar dat is op zich niet zo gemakkelijk omdat het ook een écht, logisch, functioneel stuk van het verhaal moet zijn. Het mag er niet 'uitsteken'. Maar dit is inderdaad alleen van toepassing als je het naar een bepaalde wedstrijd of iets dergelijks wil opsturen.

Soms is een verhaal ook gewoon 'af', en dan zijn tips zoals in dit topic erg handig om het alsnog langer te krijgen.

En ik zeg je dat het niet gaat werken omdat een verhaal, als het echt af is, die extra ballast niet kan dragen. Omdat een geoefende lezer heus wel ziet welke elementen er extra zijn aangebreid en er dus "uit steken". Het advies zal dus altijd zijn: schrap het, het voegt niets toe. Er van uitgaande dat er toch al veel geschrapt wordt voordat een boek uitgegeven kan worden, hou je dan nog minder over.

Over het algemeen kan ik ook goed mikken. Ik heb een verhaalopbouw in mijn hoofd, ik weet ongeveer hoeveel pagina's tekst ik waaraan wil besteden en binnen die kaders heb ik meestal lekker veel ruimte om me uit te leven in het verhaal. En ik heb een verhaal liggen uit de ZZ-marathon van vorig jaar (Bovennatuurlijke thriller, Tamarinda's wintertuin, voor wie daar meelas) waarin ik ga bijschrijven. Dat verhaal is af, want dat is de bedoeling van een marathon. Maar het is blijven liggen wegens ander schrijfwerk, en nu, tijdens het fatsoeneren, zie ik hele verhaallijnen die erbij kunnen, die beter uitgewerkt kunnen worden, etc.. Een extra personage misschien. Dat laatste kan omdat er slechts een beperkt aantal personages is, en de nieuwe maar met 1 persoon hoeft te communiceren. Het herren van de eerste complete versie lijkt me wel een ramp, omdat dan alle lijntjes een naadloos geheel moeten worden. Wil dit verhaal een roman worden in plaats van een novelle moet er onwijs veel tekst bij, minimaal een verdubbeling. Maar ik denk dat het kan. Dankzij anderhalf jaar la tijd en de goede hulp van de ZZ proeflezers. Het gekke is dat ik rond diezelfde tijd aan een ander bovennnatuurlijke thriller ben gaan werken, waarvan ik nu de eerste 10K heb geschreven en nu denk: waarover nog meer dan? Dit is af, ik heb alles vertelt dat er te vertellen valt en ik heb geen zin meer om er nog een woord aan vuil te maken.

Ik vraag me af of een verhaal ooit echt 'af' is. Als je een verhaal organisch bekijkt, als het groeien, botten en bloeien van een boom of plant, valt er altijd meer te vertellen dan je in eerste instantie dacht. Als je een verhaal over een brede en diepe linie bekijkt, als een gebeurtenis waarmee enkele generaties mensen te maken hebben (aanleiding, incident, gevolgen) valt er ook meer te vertellen dan je op het eerste gezicht - en bij uitwerking - ziet. Dan zou de vraag niet zijn: hoe maak je een verhaal langer, maar waar komt het vandaan en waar leid je het naartoe? Waar snoei je, waar laat je welig tieren? Ik meen dat het De Aanslag van Mulisch was, dat in oorsprong een zijtakje was van een ander, groter verhaal dat hij als probeersel 'even iets uitwerkte' - waarna dat ene kleine takje een roman van formaat werd en het oorspronkelijke, volumineuze verhaal ergens achter in de la verdween.