autobiografie

Hallo Barbera, weet je dat er ook cursussen zijn speciaal voor het schrijven van een autobiografie?

Hallo Mara, Nee dat wist ik niet, want ik ben nog maar net actief bezig met het zoeken naar tips en zo, het is voor mij nog even een hele nieuwe wereld! Enig idee waar ik die cursussen kan vinden? Ben heel benieuwd! Groetjes, Barbera

Ik zou je wel willen begeleiden hiermee. Indien je wilt, kun je me mailen. Als eerste kun je je afvragen: Aan wie vertel ik mijn autobiografie? Dan krijg je al een kader.

Marriejeanne, Natuurlijk neem ik je aanbod met beide handen graag aan! En om maar meteen je eerste vraag te beantwoorden: daar heb ik zo veel over nagedacht, maar ik heb nog geen flauw idee. Ik heb wel een idee over de stijl van het boek, maar verder dan dat ben ik nog niet gekomen. Ik denk ook dat dat al schrijvende duidelijk gaat worden? Of is dat noodzakelijk van te voren te weten? En wat ik dus al aan gaf, zou je graag willen mailen maar ik ben nieuw op deze site, zou dus niet weten waar ik je mailadres vandaan kan halen! Ik hoop van je te horen!

Barbera, ik weet niet wat jij hebt meegemaakt - maar ik schrijf ook een (verzonnen) biografie. Ik ben begonnen bij het begin van het ergste, wanneer de ikpersoon voor het eerst geslagen wordt door zijn moeder. Of is zoiets geen optie voor jou?

Tuurlijk, Aart. Je moet altijd pakkend beginnen, zorgen dat de mensen doorlezen.

Rudolf, moet je dan altijd wat opsteken van een verhaal? Kan het niet gewoon geschreven zijn omdat het boeiend/spannend/mooi/leuk/etc. is?

Nee zoiets gelukkigs is natuurlijk dood- en doodsaai om over te lezen. Maar als ik Barbera's berichie zo lees is haar leven interessant genoeg hoor :)

Barbera, je kunt die autobiografische cursus in het tijdschrift schrijven vinden. Misschien ook wel ergens op deze site? Trouwens, Rudolf, Aart, ik heb een semi-autobiografie geschreven, die wel door een echte reguliere uitgever uit is gebracht. Het zal wel aan het onderwerp liggen en ook of je op de goede tijd en op de goede plaats bent denk ik.

Wat ik niet wil lezen is een klagende 'ik ben zó zielig, alle ellende overkomt mij en o jee, waarom mij toch,' of een boze 'de hele wereld is stom' biografie. Bleh, alsof je de enige bent die wel eens tegenslag heeft. Klinkt hard, maar dat ik je wil steunen in tijden van nood wil nog niet zeggen dat ik er 's avonds over wil lezen. Helaas zijn er veel van dergelijke documenten en die geven het genre een slechte naam. Aan de andere kant zijn er tal van (auto) biografieen die zo onderhoudend en sprankelend geschreven zijn dat je helemaal in de wereld van een ander gevangen raakt. Hoef ik dan iets te leren, wil ik een lichtend voorbeeld, een levensles? Nee, niet perse. Dan kan het zelfs over een gelukkig leven vol voorspoed gaan en nog steeds boeien. Natuurlijk proberen deze boeken de lezers vaak te helpen, en het is ook prettig om te lezen over iemand die in hetzelfde schuitje zit. Ik denk dat je vooral eerlijkheid en enige afstand nodig hebt, naast de juiste vorm. Zoals het boek van Mara (uit inmiddels, aanrader). Ik heb het een keer gedaan, een kort stukje maar, en ik vond het vreselijk moeilijk om die afstand te vinden. Laat staan het gedrukt terug te zien in de wetenschap dat anderen het konden lezen. Petje af, voor een ieder die het wel kan.

@Ceridwen: o, dank je wel! Lief van je! Zegt het voort! @Rudolf: Een semi-autobiografisch verhaal: semi=half. Ook gebaseerd op ware gebeurtenissen. Ik heb bijvoorbeeld geen dochter en een zoon maar twee zonen, ik heb de man werk gegeven (mijn man heeft een beetje pech met werk zoeken. Heeft hij iets gevonden dan gaat het daar weer op de schop.) Het ziekteproces met alle aspecten zoals kaal worden enz. is wel vanuit mijzelf geschreven.

Eind dit jaar start een serie van honderd artikelen over het schrijven van levensverhalen op http://schrijf.trouw.nl/

Misschien zijn mensen wel juist geïnteresseerd in een leven dat vrijwel vlekkeloos verloopt? In ieder geval een aardige uitdaging om over zo'n leven boeiend te vertellen! Kijk, iedereen is misbruikt, geslagen door zijn ouders, verknipt geraakt door verkeerde vrienden, getrouwd met die psychopatische man/vrouw. Maar DAT interesseert me ondertussen geen ene malle moer meer!!!

In het boek "Wannabe a writer" (of is het Wannabe a Writer?) van Jane Wenham-Jones staat ook een stukje over het schrijven van "Memoirs and Life Stories" Er staat dat als je een affaire heb gehad met de minister-president of je bent een kind van (een bekendheid als) George Clooney je waarschijnljk een goede kans maakt om succes te hebben en dan maakt het niet eens uit of je goed kan schrijven of niet. Maar als de enige reden dat jij denkt dat je interessant bent is omdat je 'maten' in de pub het zeggen in de trant van "You're a 'kin laugh you are-you ought to write a book, that's what you ought to do", (je bent zeer(= 'kin?)grappig, je zou een boek moeten schrijven) moet je je geen illusies maken dat je hoog zal scoren op de bestsellerlijsten. Kent iemand nog meer schrijfboeken die (onder andere) over autobiografisch schrijven/ het schrijven van een autobiografie gaan? (liefst in het Nederlands)