Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nu al! Gerritje Hoogenberg.

24 april 2011 - 20:22
'Eindelijk', zou het onderwerp zijn, maar dat geldt voor zoveel dingen die na een jaar zwoegen dan toch in orde komen. Nee, 'nu al' is optimistischer, en heeft daarom meer betekenis. Nu al ben ik 56, of toch maar pas. Er is nog tijd 'oude' vertelsels op te diepen en te laten lezen door wie het wil. Er is nog tijd om te verzinnen, personen tot leven te brengen. Het geschrijf is bijna zo oud als ikzelf, met aftrek van de jaren dat ik nog niet kon schrijven. De schoolkrant kwam, de opstellen kwamen. De verhalen kwamen. Doelgerichte rubrieken kwamen. De schrijversschool (Groningen) kwam. Een voorleessessie in de bibliotheek te Groningen kwam. Maar verder kwam het er niet van. Nu dan? Over mezelf: Gehuwd, moeder en oma. Altijd heb ik gewerkt met (jonge) kinderen, tot voor kort in de jeugdhulpverlening. Daar liggen veel verhalen, maar nu zorgen de kleinkinderen weer voor vertelstof. Ik ben een allochtone Drent, opgegroeid op het Friese platteland. Nog woon ik op het platteland, in de 'Kop van Drenthe'. Voor inspiratie hoef ik maar uit het raam te kijken of 's ochtends naar het Grote Vogelochtendkoor te luisteren. Gerritje is de voornaam van een voorouder met achternaam Hoogenberg. Zij bracht de voornaam in de stamboom van moeder's kant. Na flink wat generaties kreeg ook ik deze voornaam, al is mijn roepnaam een andere. Als Gerritje Hoogenberg maak ik graag kennis met u allen. Het is er een mooie dag voor, vandaag.

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 april 2011 - 20:27
Welkom, Gerritje. Het is zeker mooi weer. Zou u nog wel even uw naam in de topictitel willen zetten? Dat kan door op 'bewerken' te klikken in uw bericht. Dan kunnen mensen uw voorsteltopic later makkelijker terugvinden. Alvast bedankt :)

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 april 2011 - 20:21
Daarboven op die berg daar stond een allochtoon de hoogte vond ze erg ze bibberde gewoon haar kleinkinderen zuchtten diep de brandweer werd ingezet ondanks dat de jongste riep: 'Oma, het is maar een hunebed!' Welkom!

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 mei 2011 - 14:42
Dank je Cychick. Je gooit er onmiddellijk wat dichtregels tegenaan! Ik vind dat beeld van die brandweer overigens wel treffend. Niet zozeer om oma van die bult stenen te redden, maar vanwege de enorme droogte momenteel in de natuur hier, ook bij het hunebed op een kwartier fietsen van mijn huis. Misschien kun je er nog iets mee?

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 mei 2011 - 15:55
Maar natuurlijk! De brandweer was al in de buurt ze stonden klaar met de slang haar kleinkinderen werden weggestuurd de commandant riep: 'Wees maar niet bang!' de kraan werd volledig opengezet een flinke straal spoot uit de spuit iedereen had dolle pret Oma ging met volle kracht vooruit

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 mei 2011 - 12:53
Ik wens je welkom, Gerritje, en een dag met een lach dat je nog heel veel schrijven mag. Oh Cychick, wat vind ik je schrijven toch heerluck je doet mijn mondhoeken omhoogtrekken, mmm geluk!