Vraag over Elfentaal

Door ze in gebrekkig Nederlands te laten praten komen de elfen een beetje dommig over, en ik neem aan dat je dat niet wilt. Misschien kun je ze juist heel elitair laten spreken, met lange zinnen en 'dure' woorden. 'Ik constateer dat u een menselijks wezen bent. Gelieve u mij uw naam kenbaar te maken.' Zoiets.

Gaan de elfen over op slecht nederlands of is de luisteraar slecht in het verstaan van het Elfs? In het laatste geval zou ik het anders oplossen.

Door ze in gebrekkig Nederlands te laten praten komen de elfen een beetje dommig over, en ik neem aan dat je dat niet wilt. Misschien kun je ze juist heel elitair laten spreken, met lange zinnen en 'dure' woorden. 'Ik constateer dat u een menselijks wezen bent. Gelieve u mij uw naam kenbaar te maken.' Zoiets.

Hmm, ja dat zou inderdaad wel een betere oplossing zijn. Want de elfen zijn juist niet dom, ze zijn juist slimmer dan de mensheid.

Gaan de elfen over op slecht nederlands of is de luisteraar slecht in het verstaan van het Elfs? In het laatste geval zou ik het anders oplossen.

Ik denk allebei. De elf spreekt slecht nederlands (nu nog dan), en de luisteraar kan de taal der Elfen niet verstaan.

Je kan (zoals bij veel andere boeken) een woordenlijst maken aan het einde van je boek. Zet de woorden schuin gedrukt dan weten ze dat ze die kunnen opzoeken. Zoals bij eragon enzo, elfen, dwergen en allemaal andere wezens ieder hun eigen taal. En een fijne woordenlijst achterin ^.^

Tusdar je moet er geen puzzel van gaan maken dan ligt je verhaal na een bladzijde al in de hoek. Het is geen studieboek. Als je alleen maar de zelfstandige naamwoorden verandert dan kom je al in de problemen. Voorbeeld: De elf spreekt, Orak, heb jij mijn wama Elaine gezien? Zij wilde haar Ukuk Flippie uitlaten bij de bambam. Dit zou dan worden: Menswezen, heb jij mijn dochter Elaine gezien? Zij wilde haar hond Flippie uitlaten bij de boom. Onderaan de pagina zou dan staan: Orak=Menswezen..wama=dochter..Ukuk=hond...bambam=boom. In één zin al 4 vreemde woorden. Een index achter in het boek is ook niet handig. De lezer krijgt geen kans om lekker te lezen. Wat is de praktijk? Mensen kunnen een naam krijgen in elfentaal. Lezers pakken dat wel op. Geef je vreemde namen aan wapens, bomen, dieren dan moet je dat ter plaatse uitleggen. Ofwel je verteld het zelf als alwetende schrijver of je laat via de HP blijken dat hij het snapt. Bedenk dat hoe meer je vreemde woorden gebruikt hoemeer je van de lezer gaat verlangen.

Is er een reden dat de Elf geen Nederlands spreekt? Want als ze zo slim zijn, moet een nieuwe taal leren vast geen probleem opleveren... Als ze de taal echt niet machtig zijn, vind ik dit wel een goede oplossing. Overigens hoef je niet elke zin af te sluiten met aanhalingstekens als je daarna gewoon verder gaat. Is je tijdens het lezen van boeken nooit opgevallen dat niemand dat doet?

Me Tarzan, you Jane... Even drie stappen terug: Waarom ontmoeten mens en elf elkaar? Hoe kan dat? Wonen ze zo dicht bij elkaar dan? Is het dan niet logisch als ze elkaars taal begrijpen, zoals mensen in grensstreken dat doen? Of heeft een van hen een lange reis gemaakt? Misschien heeft die zich voorbereid door de taal te leren? Of heeft die een taalgidsje bij zich? Babelfishjes gebruikt? Elfenstof? Of zeggen ze niet zo gek veel en praten ze met handen en voeten? De elf gebaarde onder het uitstoten van onbegrijpelijke klanken dat hij honger had. Kwestie van perspectief. Speelt het verhaal zich in Nederland af? Zo nee, welke taal spreekt je mens dan, en hoe vertaal je dat? "Hoe heet je?" vroeg de Elf. "Ik begrijp je niet," zei Juan. "Spreek toch Spaans!" De Elf keek hem wanhopig aan. "Hallo? Ik vroeg je wat?" "Wat zeg je nou?" schreeuwde Juan. "Spreek eens een fatsoenlijke taal!" "Cultuurbarbaar," schold de Elf, en liep weg.

Schli, pak de jonge schrijver niet zo hard aan. Hij zoekt zijn plekje in het schrijvers oerwoud nog... :)

Me Tarzan, you Jane... Even drie stappen terug: Waarom ontmoeten mens en elf elkaar? Hoe kan dat? Wonen ze zo dicht bij elkaar dan? Is het dan niet logisch als ze elkaars taal begrijpen, zoals mensen in grensstreken dat doen? Of heeft een van hen een lange reis gemaakt? Misschien heeft die zich voorbereid door de taal te leren? Of heeft die een taalgidsje bij zich? Babelfishjes gebruikt? Elfenstof? Of zeggen ze niet zo gek veel en praten ze met handen en voeten? De elf gebaarde onder het uitstoten van onbegrijpelijke klanken dat hij honger had. Kwestie van perspectief. Speelt het verhaal zich in Nederland af? Zo nee, welke taal spreekt je mens dan, en hoe vertaal je dat? "Hoe heet je?" vroeg de Elf. "Ik begrijp je niet," zei Juan. "Spreek toch Spaans!" De Elf keek hem wanhopig aan. "Hallo? Ik vroeg je wat?" "Wat zeg je nou?" schreeuwde Juan. "Spreek eens een fatsoenlijke taal!" "Cultuurbarbaar," schold de Elf, en liep weg.

Dit stuk gebeurd in een visioen, maar wordt in een apart hoofdstuk wel echt. Hiervoor moet mijn PH een lange reis afleggen.

Schli, pak de jonge schrijver niet zo hard aan. Hij zoekt zijn plekje in het schrijvers oerwoud nog... :)

Hoezo hard aanpakken? Geen onverdroten woord, hoor. Pure fictie. Het was niet mijn bedoeling met "Cultuurbarbaar" iemand aan te laten spreken door de elf, behalve het fictieve spaanstalige personage. Maar als je de schoen denkt te passen, mag je hem wel meenemen hoor.

Dit stuk gebeurd in een visioen, maar wordt in een apart hoofdstuk wel echt. Hiervoor moet mijn PH een lange reis afleggen.

Het gaat erom dat je je personages, hun motivering en de wereld waarin ze leven voldoende uitwerkt. Dan kunnen de lezers begrijpen waarom je een bepaalde vorm van discussie schrijft tussen twee verschillende rassen/volkeren. Voor wat betreft het visioen kun je veronderstellen dat "gedachtentaal" universeel is. Je zou niet de eerste zijn, daarmee wordt het redelijk geloofwaardig. Ga maar na, er zijn best veel mensen die Jezus horen spreken, maar het aantal mensen dat de taal van Israel van ca. 2000 terug kent is marginaal. Je vraag veronderstelt dat je in het genre fantasy schrijft, waarin de meer-dan-trilogie niet ongewoon is. Die schrijfruimte hebben de schrijvers veelal nodig om dit soort dingen aannemelijk te maken.