Corrigeren om het corrigeren?

Ik heb dat ook. Zelfs toen ik mijn manuscript uit ging printen om op te sturen ging ik er op de eerste pagina's nog zinnen omgooien, waardoor er (zoals ik vorige week zag), twee hele vreemde zinnen met dubbele woorden in zijn komen te staan. Nu heb ik ook alweer van alles aan de eerste pagina's veranderd, terwijl ik er alleen maar even naar wilde kijken. Met schrijfwedstrijden is dat makkelijker. Dan heb je een deadline en dan moet je er op de laatste dag wel mee stoppen.

Ik heb precies dezelfde ervaring. Heel lastig. Een deadline van een wedstrijd kan dan inderdaad een verlossing zijn.

Ik herken dit. Op een gegeven moment moet je toch proberen een punt erachter te zetten, of (niet alleen bij schrijfwedstrijden) voor jezelf een deadline stellen. Je zou dat ook kunnen doen door iemand te laten proeflezen. Ik heb mijn verhalen vaak voor mijn klas voorgelezen en al lezende merkte ik wat ik eventueel kon verbeteren. Mijn schoonmoeder heeft het daarna nog eens doorgelezen en dat was mijn 'deadline.' Ik weet wat je bedoelt, ik vind dit ook erg lastig en niets is zo vervelend als je achteraf dingen leest die je toch anders zou willen verwoorden of zinnen die niet lekker lopen! succes!

Iedere keer als je herleest verander je weer de zinnen. een soort van, never ending story. Op een bepaald moment voel ik mij tevreden met mijn verhaal. Ik laat het dan door proeflezingen nalopen en corrigeer mijn fouten. Dan houd ik er ook mee op. Dat moet wel anders blijf je je hele leven bezig met een verhaal.

Je kunt zo vaak en veel veranderen als je wilt, je zou er neurotisch van worden. Op een gegeven moment bereik je een punt waarop je zegt: dit is de laatste ronde en in gedachten hoor je dan de bel. Als je dan iets hebt opgestuurd, ontdek je toch weer dat je iets niet goed genoeg vindt of iets bent vegeten. Zo ben ik bij mijn laatste boek de subtitel vergeten aan te passen zodat er nu helemaal geen sub staat. Jammer, maar het was klaar, het hing me mijlenver de keel uit. Accepteren van jezelf dat het nooit helemaal perfect kan zijn is volgens mij het enige dat je kunt doen, nadat je je uiterste best hebt gedaan.

Wanneer zetten jullie een punt achter je schrijfsel? Iedere keer als ik iets nakijk verander ik er weer wat aan. Het voelt bijna of het corrigeren om het corrigeren is en het wordt er niet per definitie beter van. Hoe doen jullie dat?

Goede vraag, wantd at heb ik ook. Elke keer als ik weer wat lees, vind ik het niet goed en wil gelijk weer wat veranderen. Ik heb het ook als ik andere verhalen lees, of bv films zie. Dan wil ik ook gelijk weer wat veranderen aan mijn verhaal. Maar ik hoorde van iemand dat het beter is om gewoon een doel te stellen, een deadline en je daar aan te houden. Misschien helpt het.

Bedankt voor jullie reacties. Blij dat het herkenbaar is. Dat hardop lezen werkt inderdaad. Fijn als je een klas hebt die je kunt voorlezen Charmila. Suma, het is inderdaad accepteren dat het niet helemaal perfect kan zijn. Bij schrijfwedstrijden heb ik het helemaal. Ik kan alles wel anders formuleren. Wel grappig dat het blijkbaar van de dag afhangt wat je opschrijft. Dat corrigeren brengt je waarschijnlijk dichter bij je eigen stijl.

Ikzelf zet er punt achter als ik dezelfde komma twee keer verschoven heb :) En vaak als ik "toch nog even" ga schuiven, merk ik ook dat ik dubbele woorden ga gebruiken, of woorden die niet zo goed passen bij wat volgt. Dat zie ik dan maar als teken dat ik er de eerste keer goed genoeg over had nagedacht. In het begin had mijn bui meer invloed op wat ik opschreef dan nu. Hoewel het nog steeds wel uitmaakt, merk ik dat ik in de loop van de tijd "stijlvaster" ben geworden. Ik weet nu beter van mezelf waar ik uiteindelijk tevreden mee zal zijn. Positieve verrassingen daargelaten, delete ik meteen als iets niet lekker loopt. Kill your darlings :)

Ik merk dat ik, sinds ik hier op schrijven online rondstruin, veel kritischer geworden ben op mijn eigen stijl. Oudere verhalen worden radicaal herschreven in mijn 'nieuwe inzicht', mjn schrijftechniek en inzicht is veranderd.

Odysseia, dat ga ik onthouden van die komma's. Ik zit voor de zoveelste keer in een laatste fase van revisie... soms krijg ik een verlammend gevoel in mijn lichaam, net zoals in een droom waar je wilt wegrennen, maar niet vooruit raakt, bij de gedachte dat er weer één of ander probleem kan opduiken. Na elke revisie denk ik dat het de laatste is, maar dan moet ik weer opnieuw beginnen. Hoeveel keer nog, vraag ik me af.

Christine, je moet er eens een keer mee ophouden, anders zit je na je 7 tigste bovenop het tafeltje van je rollator op weg naar de koffiehoek in het bejaardentehuis nog steeds te corrigeren! :)

Bobcat, geef mij maar een tuinhuisje in het bos met een frigootje vol droge, witte wijn. En ik ontwikkel nog liever een verstandhouding met een oude, afgerichte ezel ter ondersteuning van mijn oude benen dan met het dode metaal van een rollator. Jij kan toch ook lugubere toekomstbeelden ophangen, hoor. Maar je spoort me aan! Eind januari moet het gedaan zijn.

Chrislaevers: Als er in dat frigootje van jouw nog een flesje rode wijn bijpast dan wil ik wel voor de afgerichte ezel spelen en je rollator voortduwen opweg naar eind januari... })

Wanneer zetten jullie een punt achter je schrijfsel? Iedere keer als ik iets nakijk verander ik er weer wat aan. Het voelt bijna of het corrigeren om het corrigeren is en het wordt er niet per definitie beter van. Hoe doen jullie dat?

Om te beginnen heb ik met een schrijfsel (voornamelijk gedichten) een bepaald doel, bijvoorbeeld: Ik ben pas tevreden als de proeflezers (die ik als deskundig zie) het goed vinden. Of: Het is pas af als ik (en anderen) het publicabel vinden of het is pas af als het zo voelt als het zou moeten voelen. Of: Ik wil dat het (voor een bepaalde doelgroep) begrijpelijk is. Aan de reacties van mijn proeflezers merk ik meestal wel of en wanneer het af/goed is (of dat het niveau te laag is)

Bobcat : Je duwt me terug in de 18de eeuw en dat eerste hoofdstuk dat jou zwaar op de maag lag, ga ik herschrijven. Ik heb werk te doen. Maar ik herschrijf het alleen omdat ik dat zelf wil. Ik blijf tenminste on topic. 8)

:ontopic: Herschrijven? Waar ligt de grens? Schrijven is een nooit eindigende evolutie in woorden. Wat op maandag geschreven is wil je op vrijdag weer veranderen. Maar nu stop ik ermee. :)