wanneer hij haar geapprecieerd hoorde?

Hij fronste menige keer het voorhoofd Dat is wel prima :) 'het' vind ik trouwens afstand kweken tussen hem en zijn voorhoofd, als je begrijpt wat ik bedoel. wanneer Prima overgang. hij haar 2x hij in zo'n zin vind ik wat verwarrend, zeker op deze manier. Het kan wel hoor. geapprecieerd hoorde Ik weet niet wat geapprecieerd is, en zou de zin naast me neerleggen en verder gaan met de andere. Ik heb zoiets van: wat hoort hij haar doen? Wanneer hij haar geapprecieerd hoorde schelden/roepen/de klok terugzetten? Komt door het ge- aan het begin van geapprecieerd. De verbetering vind ik dan ook stukken duidelijker. Ook met het 2x 'hij' in die zin.

Eens met Waus: het gebruik van 'het' is altijd een beetje raar bij lichaamsdelen. Je zegt ook niet: 'ik verdraai een knie', in de zin van een blessure oplopen. Het is dus: Hij fronste menige keer zijn voorhoofd, hoewel ik 'menige' ook geen mooi woord vind. Dan waar het jou echt om ging: 'geapprecieerd hoorde'. Voor mij is die zin niet af; er mist een werkwoord. Het is namelijk: geapprecieerd worden. Maar in jouw zin wordt het hulpwerkwoord vervangen door 'hoorde', maar dat is een actie van de hij-persoon. De voorgestelde zin is daarom een stuk beter (afgezien van het voorhoofd). Poe, ik heb wel een hoop woorden nodig om duidelijk te maken wat ik vind :confused: Succes.

Bedoel je met geapprecieerd, niet geaccepteerd?

Ik begrijp uit de zin dat de kapitein staat te luisteren naar anderen waarin hij hoort dat Hereford gewaardeerd wordt. Ik zou zo'n zin niet in een vlot lezend boekje gebruiken.

Jouw zin is inderdaad erg Vlaams en geen correct Nederlands. Hij is onaf. De tweede zin is beter, maar het woord geapprecieerd in deze context is zeker niet alledaags en klinkt me wat raar in de oren. Er zijn mooiere contructies te bedenken.

Persoonlijk zou ik kiezen voor het woord 'gewaardeerd', maar ik neem aan dat appreciëren in België gebruikelijker is? De volgorde van de zin is niet zo mooi, ook omdat een gebrek aan voorzetsels het moeilijk maakt te lezen wie er nu geapprecieerd wordt. Luistert hij appreciërend of luistert hij naar hoe zij geapprecieerd wordt? Het is uiteindelijk wel te begrijpen, maar geeft toch een onprettige/onnodige drempel. De verbeterde zin zou ook mijn verbetering zijn.

Voor mij wringt het perspectief: het eerste deel van de zin lijkt een observatie van een buitenstaander (iemand ziet hem fronsen), het tweede deel beschrijft wat hij denkt (van binnen - alleen hij kan dat weten).

'Hij fronste menige keer het voorhoofd wanneer hij haar geapprecieerd hoorde.' De zin werd verbeterd als volgt : 'Hij fronste menige keer het voorhoofd wanneer hij hoorde hoe ze geapprecieerd werd.'

Zit hij menig keer zijn voorhoofd te fronsen (op het moment dat dit verteld wordt), of heeft hij dat al menig keer gedaan wanneer hij hoorde dat (of: hoe) ze geapprecieerd werd? Met appreciëren heb ik geen moeite; het woord past in jouw stijl. Maar fronsen, als je er wat langer naar kijkt, dan vraag je je af: wat fronst een mens eigenlijk, zijn voorhoofd of zijn wenkbrauwen? Of als hij het een fronst, fronst het ander dan vanzelf mee? Ik heb het idee van wel. Misschien iets als:

Reeds menigmaal wanneer hij haar had horen appreciëren, had hij zijn voorhoofd gefronst.

Of, basaal:

Telkens wanneer hij hoorde hoe men haar apprecieerde, fronste hij zijn voorhoofd.

Ik weet niet of dat 'mooi' is, hoor. Het is jouw tekst.

'Hij fronste menige keer het voorhoofd wanneer hij haar geapprecieerd hoorde.'

En als je nu eens hoorde met wist zou vervangen? Bij geapprecieerd + hoorde lijkt geapprecieerd een bijwoord. Daardoor ontstaat er bij mij verwarring over wie wat doet. De hij uit jouw zin lijkt het onderwerp, maar is het niet. Bij geaprecieerd + weten is dat feitelijk zo. De hij uit jouw zin blijft het onderwerp maar de hoofdpersoon het lijdend voorwerp. Ik weet niet of het allemaal klopt en kan het moeilijk uitleggen. Maar het heeft met (in)transitieve werkwoorden te maken. Dit is een mooie aanleiding om het allemaal weer eens uit te zoeken. Zoals Thérèse zegt, het is jouw zin en hij moet bij jou passen.

Dank iedereen! Het lijkt wel of ik een monsterzin geschreven heb... 'zijn voorhoofd' ipv 'het voorhoofd' : volledig mee eens, alhoewel... ik heb ooit geleerd dat je het lidwoord mag gebruiken wanneer fysisch uitgesloten is dat het lichaamsdeel van een andere persoon in aanmerking zou kunnen komen. In dit geval kan hij moeilijk het voorhoofd van een andere persoon fronsen. Bv ; hij wast zijn handen (niet de handen) omdat iemand de handen van iemand anders kan wassen. Maar misschien geldt die regel niet meer of is deze uit gebruik geraakt... 'appreciëren' heb ik gecheckt, heeft de betekenis van 'op prijs stellen' en 'waarderen'. Ik ga het behouden omdat het verhaal zich afspeelt in de 18de eeuw. In een SF-verhaal zou ik het niet gebruiken. Simon Corson : het is geen vlotlezend boekje... en de betekenis is zoals jij die beschrijft. Ik heb de zin dus helemaal gewijzigd : Is dit beter? Telkens hij in gesprekken de appreciatie voor haar persoon hoorde, verscheen er een bedenkelijke rimpel op zijn voorhoofd. 'Hereford doet het zo'. 'Hereford zegt...'. 'Vraag het aan Hereford'. Het werd hem soms teveel.

Dank iedereen! Het lijkt wel of ik een monsterzin geschreven heb... 'zijn voorhoofd' ipv 'het voorhoofd' : volledig mee eens, alhoewel... ik heb ooit geleerd dat je het lidwoord mag gebruiken wanneer fysisch uitgesloten is dat het lichaamsdeel van een andere persoon in aanmerking zou kunnen komen. In dit geval kan hij moeilijk het voorhoofd van een andere persoon fronsen. Bv ; hij wast zijn handen (niet de handen) omdat iemand de handen van iemand anders kan wassen. Maar misschien geldt die regel niet meer of is deze uit gebruik geraakt...

Nee hoor, Chris, geen monsterzin. Maar als je eenmaal op details gaat letten, dan komen dit soort discussies los. De regel hierboven ken ik binnen de Franse grammatica, maar bij mijn weten wordt die in het Nederlands niet zo strikt toegepast. Zijn klinkt gewoon prettiger. Appreciëren zou ik ook zeker behouden. Verschijnt de rimpel niet op zijn voorhoofd?

Dank je, Zjaan. Wat ben ik klaarwakker vandaag! Ik zal het wijzigen. De regel bestaat indd in de Franse grammatica met wederkerige werkwoorden o.a. Bv : se laver Niet: Je lave mes mains maar je ME lave LES mains En ook nog : ik heb hoofdpijn : J'ai mal à LA tête Ik moet heel goede leerkrachten Frans gehad hebben... maar nu komt het me minder goed uit.

Een rimpel is toch een plooi in de huid? Niet erop? Dan toch ook niet op het voorhoofd, maar erin?

Nu ben ik helemaal in de war. Onstaat een rimpeling IN het water of OP het water? Mij is het om het even, als het maar correct is. Misschien zijn beiden correct?