Columns

Ha Marcella, wij dachten hetzelfde! Kijk maar onder jouw onderwerp in de salon!

Oh, haha! Ik zie het... :D Is het dan goed als ik in dit topic gewoon tips vraag voor mijn schrijfsels? Menschen, help mij alsjeblieft! ;)

We tellen alle tips gewoon bij elkaar op!

@ Mara, Dat is een leuke en heldere. Maken we daar een nieuw topic van: literaire achtergrond met moderne tips van ons allen.

"Menschen?" Bent u Belgische?...zoals ik ben? ;) Nog een vraagske : Kunje zomaar eenderwaar binnenwippen, bij libelle of flair, menshealth of de al dan niet zo plaatselijke krant, met een kort verhaaltje of column. Ben je zeker van plaatsing of snuiven ze eerst wantrouwig met de neus? omdat waarschijnlijk elke dag mensen binnen komen vallen.

Belgische? Nee! Dan zou ik waarschijnlijk ook niet voor het D.agblad van het N.oorden schrijven. ;) Ik woon in Groningen, verder van Belgie kun je als Nederlander niet wonen... Ik heb mezelf twee keer spontaan aan een krant aangeboden en beide keren kreeg ik de mogelijkheid geboden om een column te schrijven. Misschien komt het door mijn leeftijd, ik ben zeventien jaar, maar tot nu toe blijkt het te werken. Gewoon proberen, zou ik zeggen! :)

Ik schrijf al een hele tijd columns voor een homoseksuele info-site. (www.homoinfo.nl onder de naam kada). Het is heerlijk om columns te schrijven. Ik ervaar het een beetje als toneel of cabarette. Je kunt je visie en mening er heerlijk in kwijt en je mag overdrijven om je punt duidelijk te maken. Ik ben geen goede technische schrijfster. Ik heb geen opleiding gevolgt om beter te kunnen schrijven. Mijn grammatica is absoluut niet geweldig en ik heb soms moeite met zinsopbouw. Kortom, ik schrijf echt puur vanuit mijn hart, zonder echt goed te kijken naar de techniek van schrijven. Als het lekker klinkt en er veel positieve kritieken komen van 'de algemene lezer' ben ik dik tevreden. Wat ik altijd doe bij het schrijven van een column.... Ik neem een onderwerp in gedachten waar ik over wil schrijven. Een thema, issue of wat er dan ook. Soms is het iets wat in mijn eigen leven speelt. Soms is het iets wat in de media of in de maatschappij leeft. Ik laat mijn creativiteit en uitgesproken mening erop los. Als het om een maatschappelijk issue gaat, open ik vaak met een vraagstelling zoals 'Waar gaat het toch mis tussen homo's en hetero's?' en vervolgens probeer ik die vraag al schrijvende te beantwoorden. In mijn ogen mag een column best wel hard zijn. Zoals een cabaratier soms bepaalde mensen of groepen mensen op het podium afslacht, zo mag een columnist best hele scherpe randjes vertonen, vind ik. Dit is voor mij een van de dingen die de lezer grijpt en vast houdt. Door veel sarcastische of cynische humor te gebruiken haal je de serieusheid van die scherpe er dan weer wat vanaf zodat je ermee weg komt. Ik zet bepaald gedrag bijvoorbeeld negatief neer, maar zeg er wel bij dat ikzelf zonder schaamte mee doe aan dat gedrag. Ik eindig met een slotconclusie die vaak bestaat uit mijn eigen interpretatie van het antwoord op de vraag. Als het om een eigen ervaring gaat vertel ik gewoon en stel ik meestal geen kritische vragen. Ik vind het soms wel lastig om inspiratie te vinden voor een nieuwe column. Zeker als je schrijft voor een site, krant of instelling die zich op een bepaald onderwerp richt. Zo is het de bedoeling dat ik elke maand een homoseksueel getinte column plaats maar soms lukt het me gewoon niet om een onderwerp te bedenken. Na een x-aantal columns raakt de spontane voeding wel wat op en moet je echt gaan zoeken naar issues om over te schrijven. Veel mensen beginnen dolenthusiast met het plaatsen van hun columns, maar al snel komen er minder frequent nieuwe columns van hen en vaak stoppen ze na een tijd helemaal. Het is dus belangrijk dat je vooraf bedenkt of je genoeg 'spontane voeding' in huis hebt om geinspireerd te blijven. Iets anders om rekening mee te houden, zeker als professioneel columnist. Er zit meestal een tijdslimiet en heel vaak een woordenlimiet aan. Ik kan met beiden niet goed omgaan en daarom schrijf ik (voorlopig in elk geval) alleen op kleine, vrijwillige basis columns. Maar goed, er zijn mensen die tijdsdruk heerlijk vinden. Tot slot. Nee! Het is niet altijd makkelijk om je columns openbaar te krijgen. (buiten internet om hoor) Ik heb wel eens enkele uitgevers van tijdschriften aangeschreven en wat columns naar hen toegestuurd om eens te kijken of publicatie een mogelijkheid was. Idd, regionale kranten of klein opgezette tijdschriften tonen soms wel interesse als ze plek hebben voor een columnist, maar landelijke tijdschriften zijn vrijwel altijd voorzien van columnist en verkiezen bijna altijd een bekende Nederlander of reeds goed bekende schrijver als ze iemand zoeken.

:thumbsup: Wat heerlijk dat deze informatie hier blijft staan. Ik ga me nu echt eens meer verdiepen in het schrijven van columns. Bedankt voor de tips!

Na enig zoeken lijkt mij dat dit onderwerp aansluit bij mijn vraag. Eigenlijk heb ik precies dezelfde vraag,

Dus: wat is een column? Hoe schrijf je een briljante column die, ongeacht het onderwerp, blijft boeien? Waar moet een column eigenlijk over gaan? Hoe moet een column opgebouwd worden? Welke schrijfstijl? Etcetera!

alleen zie ik die hier niet beantwoord worden (de column waarnaar verwezen wordt kan ik niet vinden). Als een "column" als een genre gezien wordt, wat zijn dan de kenmerken van het genre? Als je feedback op een column wilt geven, waar moet je dan op letten? Heeft feedback op een column wel zin, want hoort het niet een actueel onderwerp te zijn dat je niet eindeloos kunt bijwerken en laten proeflezen? Een van de kenmerken die een column in mijn ogen heeft, is dat het een terugkerend fenomeen is. Door iemand wekelijks (of vaker, als het kan, of minder, als het een maandblad is) een kolom de ruimte te geven, krijg je vanuit één perspectief steeds een ander actueel onderwerp te zien. Een van de beste columnschrijvers is, naar mijn mening, Sylvain Ephimenco. Hoewel zijn column (toen ik die nog in de krant las) vaak over het alledaagse ging, was dat slechts oppervlakkig (dat was het volgens mij bij Simon Carmiggelt ook) en was er altijd wel sprake van een actueel onderwerp dat hem zeer aan het hart ging dat hij met de column probeerde te illustreren zonder heel direct of feitelijk te zijn. De schrijfstijl is luchtig en amusant, hoewel zelden echt leuk, omdat dijenkletsers niet bij serieuze maatschappelijke problemen passen. Jack Nouws lees ik ook graag (column in de MacFan), vooral vanwege de zelfspot, die hij door weet te trekken naar zijn lezers. De onderwerpen zijn dan misschien niet wereldschokkend, actueel zijn ze wel en voor de doelgroep interessant genoeg. Bert Keizer schreef in Trouw ook luchtig en vaak amusant, soms ook spottend, en dat over euthanasie. Hij gebruikte de column om wat hij in zijn werk beleefde te bespiegelen. Je kreeg dus de alledaagse werkelijkheid (van de dood) waaromheen werd afgetast naar een mening of een zingeving van die werkelijkheid. Waarbij ik uitkom op - actueel - luchtige/amusante/spottende schrijfstijl - behandelt serieuze onderwerpen - vanuit een persoonlijk perspectief - columnist schrijft regelmatig - bespiegelt het alledaagse aan het actuele - probeert betekenis of zingeving te zoeken Maar ik neem aan dat daar wel aan valt te sleutelen?

Mooie uitleg Schli en krie, bedankt! xas

Ik weet niet of mijn conclusie klopt, omdat met die definitie een groot aantal columns gewoon geen columns zijn.

Ik weet niet of mijn conclusie klopt, omdat met die definitie een groot aantal columns gewoon geen columns zijn.

Er zijn veel columns die eigenlijk cursiefjes zijn.

Nee, ik bedoel dat het niet meer dan een openbaar dagboek is, zonder enige waarde. Ze voldoen aan geen enkele van de door mij gesuggereerde kenmerken. Literaire waarde: nihil. Op de achterkant van een melkpak lees je meer zoeken naar zingeving, zelfs als de melk al zuur is.

Helemaal mee eens. Sportcommentatoren die vertellen over hun baby, die niks toevoegen, om maar een ding te noemen. Niet eens slecht geschreven maar zoiets maakt iedere jonge vader mee. Het blad PLUS slaat helemaal alles met stukken. Allemaal BN-ers en alles even zouteloos en vaak gaat het ook nog nergens over. De meeste bladen - Libelle uitgezonderd - hebben liever een bekende naam dan iemand die kan schrijven. En zelfs in dat laatste blad staan veel stukken die wel column heten, maar het in feite niet zijn. Dagboeken, inderdaad.

Je zegt zijn schrijfstijl (Simon Carmiggelt) is luchtig en amusant, hoewel zelden leuk. Is amusant niet leuk? Columns gaan vaak over oppervlakkige, alledaagde dingen en uiteraard vanuit een persoonlijk perspectief. Als je serieus over maatschappelijk problemen wilt schrijven, kun je beter een lang verhaal vertellen. Soms kunnen die dingen ook wel samen te gaan. Echt diep in het probleem duiken kan dan weer niet. Ook kunnen een paar regeltjes heel veelzeggend zijn.

Is amusant niet leuk?

Ik herinner me van de kronkels vooral weemoed en melancholie. Een eeuw eerder hadden het vermoedelijk "grimlachjes" geheten. Dat verbind ik niet met "leuk", want je voelt je er door die zwarte randjes niet prettig bij. Amusant in de zin van onderhoudend, dat is het wel.

Ja, melancholisch was het wel. Het kwam ook een beetje door zijn manier van voorlezen, vond ik.

Columns zijn korte bondige stukjes. Sommige 'dagboekjes' vind ik best leuk om te lezen, ligt aan de schrijver.

In een column lees ik een originele zienswijze over een allerdaags onderwerp. xas

Voor mij is de column het genre waar ik me het meest mee bezighoud. Ik schrijf er op dit moment drie die gepubliceerd worden: voor Fiets, Oase Magazine en Tekstblad. Daarnaast houd ik weblogs bij, dat lijkt er soms ook op. Er zijn twee soorten columns: de ene is de literaire column, ook wel 'cursiefje', waarmee Carmiggelt in Nederland de grootste was. De andere heeft bij mijn weten geen eigen naam, gewoon 'column' als zodanig, en is gericht op meningsvorming, bijvoorbeeld in politiek, maar sport kan ook. Ze zijn vaak polemisch (stoken). Elke krant heeft er wel een paar van, bijvoorbeeld in de NRC Elsbeth Etty, Bas Heijnen, maar ook Hugo Camps (sport). Het onderscheid is niet altijd even scherp. 10 tips voor columns: http://www.taalcentrum-vu.nl/columnwedstrijd.html En drie van mezelf, naar aanleiding van een column die veel en heftige reacties opriep (nog steeds mijn 'topscorer'): http://www.lhcornelis.nl/weblog/?p=111 Een aardige definitie vind ik die van Wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Column Louise

Kent iemand Saartje Burgerhart nog? Die Saartje was overigens een 'hij'. Hij schreef columns voor de Volkskrant. Voor mij waren dat COLUMNS.

Goede tips hier!

Volgens mij is de definitie van column tegenwoordig niet meer zo gemakkelijk. Met de komst van weblogs heeft schrijft iedereen 'columns'. Zowel in lengte als in inhoud en stijl verschillen ze erg. En inderdaad Janheij, elk tijdschrift heeft tegenwoordig meerdere 'columnisten', waarbij bekendheid vaak meer telt dan kwaliteit. Erg jammer. Soms is zo'n column gewoonweg een verkapte advertentie voor hun nieuwste programma/boek/cd. Ja, ik schrijf ook 'columns', vind ik. Maar niet als je naar de exacte definitie ervan kijkt.

Ik probeer mijn eigen stijl te vinden, dat wel. Toch denk ik dat ik meestal uitkom ergens tussen Godfried Bomans en Sylvia Witteman. Wat Bomans deed, dat heette geen columns. Je zou het conferences kunnen noemen. Trouwens, veel van het werk van Carmiggelt kennen wij ook als zijnde van Wim Sonneveld. Die sketch over die vader, wiens dochter trouwt, bijvoorbeeld. (http://www.youtube.com/watch?v=taPkaLphBPE) Een hele bekende van WS en toch echt uit de pen van Carmiggelt. Met de columnstijl kun je veel kanten op. Je moet er alleen wel 'tussen' zien te komen, op de een of andere manier. En ik heb koudwatervrees...

@JanHeij Hoezo, 'ertussen zien te komen'? Je moet jezelf gewoon schaamteloos promoten, waar je kunt. Ik moest veel schroom overwinnen in het begin, maar ik zie dat iedereen het doet. Je moet wel in dit internettijdperk waarin iedereen die kan typen een blog begint. Ik begon in mei een blog, in augustus won ik een columnwedstrijd en eind augustus werd ik gevraagd als columniste voor een nieuw online magazine. Zo snel kan het gaan, als je jezelf bij de juiste mensen op de juiste plaatsen neerzet. Go for it! P.S. Met promoten bedoel ik: Hyves, Twitter, fora enz. En jezelf natuurlijk in het wereldje van de columnisten en bloggers begeven, eens op iemands blog reageren of iemand linken in de hoop dat ze hetzelfde bij jou doen. Het schrijverswereldje bestaat voor een groot gedeelte uit het dienst/wederdienst principe en niet te vergeten: kruiwagens. ;)

@Janheij: 'Wie niet waagt, die niet wint.'

Haha Cychick, je doet je avatar eer aan. ;)

Ja. Ik vergeet in dat verband iets te vermelden: ik probeer bij Trouw al meer dan een jaar een blog op mijn naam te krijgen. Natuurlijk heb ik overal blogs, google maar! Maar ik wil juist dáár. Trouw! Lukt dus niet! Wel mijn naam achterstevoren, achtenaam voorop, en dat wil ik niet! Bij VK voel ik me niet thuis. ' dan mijn koudwatervrees: ik heb zoveel afwijzingen op sollicitaties (voor gewone banen) in ontvangst moeten nemen, dat ik er op het laatst zelfs van zat te janken. Allergisch voor afwijzingen, inderdaad. Morgen gaat er weer een poging weg, trouwens... Ik denk dat ik een leuke serie heb, die in een bepaald blad goed tot zijn recht kan komen.

Tja, het is natuurlijk ontzettend vervelend dat je faalangst hebt overgehouden aan allerlei afwijzingen, maar om verder te willen komen, moet je die misschien toch overwinnen. Dus, hop: Stuur je columns op naar dat 'bepaalde blad', mooi promopraatje erbij, een beetje bluffen en afwachten maar. Tuurlijk, de kans is groot dat je wordt afgewezen want er zijn wannabe columnisten genoeg, maar als je het niet probeert, zul je het zeker niet worden. Ik herhaal: Go for it!

En drie van mezelf, naar aanleiding van een column die veel en heftige reacties opriep (nog steeds mijn 'topscorer'): http://www.lhcornelis.nl/weblog/?p=111 Louise

Louise, mag ik deze blog van jou, met naamsvermelding, gebruiken bij mijn cursus columns schrijven bij de Muzerije?