Feedback in je verhaal passen

Leuk om dit allemaal te lezen. Ik heb de eerste twintig jaar in mijn eentje geschreven. Telkens legde ik een tekst weg, net zo lang tot ik er met een fris oog naar kon kijken. Vervolgens was ik mijn eigen feedbacker. Ik liet wel eens iets lezen aan vrienden of familie, maar kreeg dan meestal alleen een kort positief geluid, meer niet, een enkele uitzondering daar gelaten. Dus toen ik sol ontdekte en later zz was ik zo ontzettend blij eindelijk eens wat hulp te krijgen dat ik totaal geen moeite heb gehad met welke feedback dan ook. Ik was alleen maar blij dat mensen me konden uitleggen wat er niet goed liep en waarom niet. En dat heb ik nu nog steeds. Hooguit vind ik het soms vermoeiend om er alwéér achter te komen dat een tekst nog niet af is :p

Ik heb een beetje als regel, dat wanneer twee mensen over hetzelfde vallen, ik er nog eens heel goed naar moet kijken. Daarom moet je ook eigenlijk altijd meer proeflezers hebben.

Ja, best lastig... Ik heb nu ook een proeflezer gehad die mijn stijl geloof ik gewoon niet prettig vind en daardoor van alles heeft aangestreept waarvan ik denk: "Ja, maar vriend, dat is een artistieke keuze..." Het vervelende is dat ik daardoor tóch ga twijfelen... Andere proeflezers vonden die dingen juist leuk, maar... Nou ja, twijfel dus. Ik weet ook wel dat ik het meeste niet ga veranderen want ik heb het bewust zo geschreven, maar het is wel vervelend om te horen en ik ga er toch weer over piekeren. En wat ik écht vervelend vind, is als mensen een creatieve keuze doorstrepen en vervangen door hun eigen creatieve keuze. Dan denk ik echt: ga anders zelf eens iets schrijven ;). En dan heb ik het er dus echt over dat iemand een naam van een karakter doorstreept en vervangt door een andere naam... Wat ik dus lastig vind, is dat als ik me door bovenstaande erger aan de manier van feedback geven, ik merk dat ik het heel moeilijk vind om niet te denken: "Pff, wat een onzin. Doei!" terwijl diegene ook best zinnige dingen zegt zo nu en dan.

Veel wat ze mij hebben geschreven heb ik goed kunnen gebruiken. Ben ik ook dankbaar voor. De pagina, die nu ter beoordeling ligt is, geloof ik nog niet gelezen. Ik ben benieuwd of men ook over de inhoud kritiek wil leveren; waarmee ik bedoel, dat wat ik geschreven heb ook moet kunnen, mag of anderszins beter niet kan geschreven kan worden in een roman. Ik wacht af.

Feedback is een Engels woord en we schrijven graag in het Nederlands. Waarom dan het woord FEEDBACK (terugkoppelen) schrijven als het woord REACTIE heel goed te gebruiken is. We reageren, om aan je verzoek om te reageren te voldoen en er verbeteringen in een literair stuk van je mogelijk zijn. Het gaat om de NEDERLANDSE taal, toch? Welke mening wordt verkondigd, of het onzin is of niet, De geschreven woorden moeten voor elke lezer duiudelijk te begrijpen zijn.

@ Twan: omdat het begrip feedback veel meer inhoudt dan een reactie wordt het woord feedback gebruikt. Ook terugkoppeling heeft niet dezelfde begripswaarde. Het woord staat in de Nederlandse Van Dale:

feed·back [fie:dbek] de; m vergelijking vh effect met de oorspronkelijke bedoeling

Als je voor dat begrip -dat zeker bij de gebruikers hier gangbaar is- ineens een ander woord gaat gebruiken, maakt het de tekst niet leesbaarder.

Twan, ik deel je mening en deels ook je frustratie. Wij allemaal proberen hier te schrijven in het NL, sommigen van ons zijn wat succesvoller dan de anderen daarmee, maar het is toch dat schrijven wat ons bindt, hier. En dan zoveel ‘jargon’ dat géén Nederlands is. Het stoort mij ook maar ik heb ervoor gekozen om me er maar bij neer te leggen. Je zou je hier, heel toepasselijk, kunnen afvragen of het een kwestie is van ‘if you can’t beat them, join them’? Deels is het dat maar aan de andere kant heb ik me afgevraagd of ik met het ‘tegen de stroom in zwemmen’ niet veel tijd verspil die ik veel nuttiger zou kunnen aanwenden door met mijn eigen schrijfwerk aan de slag te gaan, en ik heb voor dat laatste gekozen. Dat geldt ook voor dit forum. Er zijn interessante discussies maar waar het om gaat is dat ik wil schrijven. Dus leg ik me neer bij een jargon wat ook ik teveel onnodige Engelse uitdrukkingen vind bevatten, en zo zijn er op dit forum ook tal van zaken waarover ik een mening heb die ik wel zou willen delen maar waarvan ik voorzie dat die mij tijd zouden kosten, die ik beter kan besteden. Een kwestie van prioriteiten stellen, dus. Wil jij vechten voor behoud van onze mooie taal: mijn zegen heb je! Wil je echter schrijven, leg je er dan bij neer, of liever:‘deal with it!’… (Ik heb overigens je profiel bekeken. Je bent van de leeftijd die mijn vader nu gehad zou hebben. Mijn vader schreef ook. :thumbsup: ) EDIT: wie wil opmerken dat deze posting een contradictio interminis is: Ja, dat klopt! Maar mijn PC heeft een 4us en ik wacht op de hulptroepen en vermaak me nu met de laptop. Ergo: ff ni werke ni, nee....

Ik was op zoek naar een topic over omgaan met feedback en kwam deze tegen. Heel zinvol om te lezen, ik kan denk ik wel wat met de dingen die hier gezegd worden. In de reactie van Louise kan ik goed volgen wat je zowel praktisch als emotioneel met verschillende feedbackpunten kunt doen, fijne voorbeelden. Ik leer heel veel van de feedback op proeflezen en ben iedereen die reageert dankbaar. Soms brengt het me ook in verwarring. De een zegt dat het te voorspelbaar is, de ander dat het dat niet is. De een zegt dat het te langdradig en saai is, de ander dat het niet ingekort moet worden. De een zegt dat het verhaal goed begint, de ander vindt het begin irrelevant. (allemaal goed onderbouwt overigens, maar het punt dat ik hier wil maken is dat het tegenstrijdig is met elkaar). Ik snap dat iedereen de tekst anders leest en ervaart, dus dat ik de tekst nooit perfect kan maken voor elke lezer. Maar hoe kies je die feedback die je verhaal beter maakt zonder jezelf te verliezen? Zelf ben ik ook wisselvallig. Het ene moment denk ik: nee, dit is wat ik wil vertellen en er gaat teveel diepgang verloren als ik het inkort. Het andere moment denk ik: tja, dit is wat ze kill your darlings noemen, schrappen! Ik weet dat veel van mijn fragmenten daar beter van geworden zijn, korter, krachtiger. Dus ik weet zelf niet eens meer of ik het met de feedback eens ben of niet, wat het verwarrend maakt.

Dus ik weet zelf niet eens meer of ik het met de feedback eens ben of niet, wat het verwarrend maakt.

Op een moment, Dreaming, maakt jouw schrijf-gevoel een forse stap voorwaarts. Zo fors dat je niet meer in de war raakt van de feedback.

Eens met Yrret hierboven. Daarop aansluitend: voor mij is het belangrijk om mijn tekst pas te laten proeflezen wanneer ik hem zelf écht goed vind. Als ik in een ruk een tekst schrijf en die meteen aan anderen voorleg, weet ik ook veel minder wat ik met feedback aanmoet. Simpelweg omdat ik nog niet genoeg met de tekst vertrouwd ben. Verder: bij feedback moet je de kwestie 'wat is het probleem' vaak ontwarren uit een kluwen van 'ik ervaar een probleem in je tekst en ik stel voor dat je dit doet om het op te lossen'. Dat kan je in verwarring brengen, omdat mensen jouw verhaal (stukken die misschien nog niet eens geschreven zijn) niet kennen zoals jij. Althans, dat geldt dus voor mij. :-) Het is dus deels om de feedback vragen die voor jou werkt. Ik heb zelf vb. het meest aan een spontane reactie ('dit is saai', 'ik verloor bij dat stuk mijn belangstelling'), want dan kan ik daar op mijn manier iets aan doen. Blijk ik daar niet uit te komen, dan vraag ik op dat moment wel om oplossing-suggesties.