ontdekken dat je hoofdpersoon al in een boek voorkomt

Wat vervelend voor je! Lijkt jouw hoofdpersoon qua karakter op Lisbeth of gebeuren er dezelfde dingen als in de trilogie? Dat maakt wel verschil vind ik.

zelfde karakter. zeer eigenzinnige meid, die zich van autoriteiten en conventies niets aantrekt en geheel haar eigen weg gaat. Ze is jonger ( 17 ipv 25 ), maar wordt ook door justitie en de raad van de kinderbescherming aangepakt., en ze stelt zich daarin net zo onhnadelbaar op als Lisbeth Salander. Ik heb deel twee nog niet gelezen en ik vermoed dat er met Liesbeth Salander ernstige dingen zijn gebeurd, en dat is bij mijn hoofdpersoon niet zo. Gebeurtenissen zijn heel verschillend.

Lijkt mij niet zo'n probleem, je beschrijft een soort 'archetype'wat meer voorkomt. Bovendien kun je in details varieren, bij Lisbeth Salander is haar kledingkeuze bijvoorbeeld stoer en leer, je zou je hoofdpersoon hele andere kleding kunnen geven. Als je in hetzelfde genre schrijft wordt het natuurlijk anders.

Als de gebeurtenissen heel verschillend zijn, lijkt het mij dat je er toch een heel ander verhaal van kan maken, en inderdaad ook zoals Amadoe dat beschrijft. Achtergrond, familie, sfeer, dat soort dingen kunnen er een heel ander personage van maken. Vergelijk (in een heel ander genre natuurlijk), Kruimeltje en Ciske de Rat zijn allebei harde straatjochies, maar wat een verschillende verhalen. Nu zal Kruimeltje waarschijnlijk wel voor een andere (jongere) lezersgroep zijn geschreven dan Ciske.

Ik heb alleen de film gezien, maar volgens mij komt dat type wel in duizend films en boeken voor. Één boek meer of minder maakt niet uit, als je karakter maar wel iets toevoegt, iets van zichzelf heeft. Je moet je denk ik wel afvragen waarom je denkt dat je eigen geesteskind zo compleet overeenkomt met Lisbeth. Het lijkt mij dat dat een teken is dat je eigen karakter nog niet genoeg is uitgewerkt. Ik bedoel, in het echte leven kom je vast ook wel eens willekeurige mensen tegen die lijken op je oom of een vriend van je, of je zus. Maar in het echte leven kun je dan ook talloze dingen aanwijzen (naast uiterlijke kenmerken) waarom diegene níét je oom of vriend of zus is. Die dingen moet je ook kunnen zien tussen Lisbeth en je eigen karakter. Als dat niet zo is, moet je haar gewoon wat beter leren kennen. In jou geval is dat extra makkelijk, want ze is uit jouw leven gegrepen.

Ik denk dat als je van je hoofdpersoon geen hacker maakt, het wel meevalt. En inderdaad, geheel ander uiterlijk geven.

In deel drie krijg je te lezen wat er met Lisbeth is gebeurd en waarom ze is zoals ze is. Ik denk niet dat je datzelfde verhaal hebt verzonnen. En ook zal het niet in hetzelfde land spelen, toch? Het type persoon is natuurlijk overal, en komt als hacker of computerfreak vaker voor in boeken, films en tv-series. Ook/juist met die uitgesproken karaktertrekken en uiterlijkheden. Ook het autistisme van LS komt meer in boeken voor en wordt bij dezelfde type-omschrijvingen gebruikt. Dergelijke romanfuguren lijken nou eenmaal op elkaar. Het is de taak van de auteur er iets eigens van te maken, ze toch te laten verschillen van alle andere personages. Zelf zou ik het figuur een paar specifieke dingen meegeven, die haar onderscheiden van L.S. en anderen. Verschillende omstandigheden maken toch een ander persoon, ook daar kun je mee varieren. Kledingkeuze is voor dit type heel belangrijk, ze kiezen juist voor... omdat...Dat geldt ook voor modepopjes en die komen ook in honderden boeken en films voor, als type inwisselbaar, maar als romanpersonage toch weer anders dan alle anderen. Ook zou ik wel zorgen dat de andere figuren niet lijken op Ls's tegenspelers.

Maar jouw HP is toch gebaseerd op iemand die bestaat? Dan richt je je daar toch wat meer op? Er zijn zo vreselijk veel personages, er lijken er veel op elkaar, maar ze zijn toch allemaal net weer even anders.

bedankt. Ik heb weer moed. ja er zijn ook dingen anders en daar ga ik me op richten. Wat me bij mijn hoofdpersoon opviel en mooi vond was haar volslagen lak aan conventies. Dingen die ik, wij, de samenleving accepteren als: "ja zo zijn nou eenmaal de afspraken, ook al is dat niet in alle gevallen logisch", worden door haar niet geaccepteerd in de gevallen waar het niet logisch is. Ze trekt dan haar eigen plan. Voorbeeld: structureel niet naar lessen gaan van leraren waarbij ze niets opstak, zelfs als dat haar een taakstraf opleverde (een leerstraf die ik uitvoerde en ik kon haar weinig leren omdat ze niet van plan was haar houding te veranderen). Het enige dat ik kon doen was haar wijzen op de consequenties van haar gedrag en de keuzes die ze daar in kon maken. Precies wat Lisbeth Salander doet in boek 1. (Haar keuzes zijn drastischer dan mijn hoofdpersoon zou doen). Dat aspect trof me dus, maar ik schrijf een heel ander verhaal. Ze krijgt paddo's te pakken waarmee ze invloed op anderen kan uitoefenen. Dan blijkt ze krachten los te maken die ze niet kan beheersen en raakt ze haar levenspartner kwijt. Al haar pogingen zijn pogingen waarbij ze steeds meer controle wil uitoefenen op alles. pas als ze leert los te laten en te accepteren kan ze het tij keren. In mijn nanowrimo schreef ik (voor mezelf heel onverwachts) dat haar vriendin is doodgereden tijdens een brommerongeluk met mijn HP aan het stuur. En dat alle gedoe met paddo's en natuurlijke krachten zich in het hoofd afspeelt van mijn HP die in coma is en onbewust de keuze heeft gemaakt dat ze het echten leven waarin haar vriendin dood is niet aan wil, en blijft hangen in een wereld waarvan ze denkt dat ze alles onder controle heeft. Waar ik mee worstel is dat ik nog drie mooie nevenpersonages heb die dus uiteindelijk alleen maar in haar coma voorkomen. (Oude vrouw en dove jongen die ik in proeflezen heb uitgeprobeerd, en een Turks meisje dat worstelt met haar stiefvader die kersvers uit Turkije is overgevlogen en haar vrijheden inperkt. Mijn HP wil haar natuurlijk "ontzetten" maar het Turkse meisje is loyaal aan haar familie en wint uiteindelijk het vertrouwen van haar stiefvader daarmee. Dit gebruik ik als tegenwicht van de vrijheids- en regelwoede van mijn HP. Vrijheid is mooi maar in liefde moet je je soms (ver)binden.) Ik zoek nog een manier om die nevenpersonages tot hun recht te laten komen op het moment dat de HP de echte wereld weer in stapt. Ook vind ik de "het was maar een droom" truuk een beetje flauw (ik had hem niet bedacht, hij kwam er zo uit rollen). Dus ik zoek ook nog een manier om in de echte wereld toch iets bovennatuurlijks te laten doorschemeren. Dus mijn verhaal is gelukkig compleet anders.

Zeker weten dat Stieg Larson geïnspireerd was door allerlei andere hoofdpersonen toen hij haar bedacht. Ben even de naam van de schrijfster kwijt (boeken liggen boven op zolder), maar er is een serie boeken van een Amerikaanse die als hoofdpersoon een meisje heeft dat door een politieman van straat geplukt en opgevoed is. Vóór dat plukken had ze al heel veel uitgevreten. Ik bedoel maar :)