Ik heb het wel eens gedaan door het verhaal net voor de dood te laten eindigen en dan na een witregel een stukje tekst met een ander perspectief.
Je kunt inderdaad niet schrijven: nu val ik dood neer.

Dus (ik verzin maar wat).

Ik zie de auto met een grote vaart in mijn richting tollen. Ik probeer in de berm te duiken, maar zie nu al dat ik kansloos ben tegen deze snelheid.

'Weet je al wie het slachtoffer is?' vraagt agent Pieterse.
'Zeker weten doen we het niet. Maar omstanders zeggen dat het de zoon is van de boer hier even verderop,' antwoordt zijn collega.

Zjors, dank je! Dat is het! :D Dan wordt het zoiets als:

Bang zie ik (Naams) mes op me afkomen.

(volgende hoofdstuk) - (Naam)
Ha, het is (de ikpersoons) eigen schuld dat ik hem vermoord heb. Had hij (iemand anders) maar niet moeten vermoorden.

Zo ben je maar weer snel gered deze ochtend, toch? :lol:

Ja! :D Nou nog zorgen dat ik thuis kom om het uit te werken want hier op school is niet veel anders te doen dan forummen :P

Ooit las ik een boek waarin de ik-persoon stierf en dat ongeveer zo eindigde 'Wat doet Ian verdomme met dat pistool in zijn h...'
Ik vond het een schokkend einde, maar erg goed

Je kunt ook een klein stukje van zijn dood beschrijven.

Alles werd duister voor mijn ogen. Ik werd naar een tunnel met licht getrokken. Daar moest ik naar toe. Voor een laatste keer keek ik naar beneden. Daar waar mijn lichaam in levenloze toestand achter bleef.

Of van perspectief wisselen. Ik ben nu met een verhaal bezig waarbij de hoofdpersonage zelfmoord zou plegen aan het einde van het eerste deel. Het idee was om de nieuwe persoon de brieven van deze persoon te laten vinden. Deel 1 bestaat geheel uit brieven. Deel 2 wilde ik laten beginnen met een krantenberichtje waarin staat dat de persoon uit deel 1 zelfmoord gepleegd heeft.

Nu ga ik dit niet meer doen, omdat het personage uit deel 1 besloten heeft om te blijven leven. Of hij deel 2 overleefd is nog maar de vraag, zover ben ik nog niet :wink:

Er staat me iets bij van een boek dat vanuit het perspectief van een dode is geschreven, of waarin de dode na zijn dood gewoon verder vertelt als ik-persoon.
Natuurlijk laat mijn geheugen me op details in de steek; ik zou je echt niet kunnen vertellen hoe dit boek heet of van welke schrijver het is.
Wat ik me wel herinner is dat het in 2005 of 2006 in de krant is besproken.

Ik ga even voor je goegelen, wie weet vind ik iets en is daarmee de oplossing van jouw probleem in zicht.

Eufdrie

zoals in Lord of the rings...

can't get out... can't get ou..........

Ik heb een keer een verhaal uit het perspectief van een dode geschreven, het is getiteld De Afspraak en het staat op mijn site, maar voor zover ik het weet is het nooit in een krant besproken.

Zo heb ik het ook gedaan. En daarna nog een stukje uitleg maar dat had eigenlijk geschrapt moeten worden ;)

kan het zijn "lovely bones" van alice sebold? is verteld vanuit het perspectief van een meisje dat verkracht+vermoord wordt, en dan vanuit de hemel over de oplossing van het moordcomplot verteld. erg goed boek vond ik t.

en dat is ook gedeeltelijk antwoord op de vraag: ik zou het verhaal verder vertellen in de ik-vorm, neerkijkend vanuit de hemel. of opkijkend vanuit de hel, al naar gelang of het een goede of slechte persoon was.

"terugkijkend op mijn tijd onder de levenden... " blablabla.

Het is natuurlijk al laat maar ik krijg in deze zin het idee dat het mes bang is en niet Annan.

In "Witte liefde" wordt zowat 1/3 van het boek vanuit het perspectief van de dode vrouw geschreven, en toch komt het heel geloofwaardig over

Hier wordt van alles gezegd over ik-perspectief vanuit dode mensen... maar dat is voor mij geen optie, daar word ik bang van :oops: :?
Het lijkt me toch wel wat minder eng om óf van perspectief te wisselen :P (stukje)

Draaikever wrote:

Quote:

Bang zie ik (Naams) mes op me afkomen.

Het is natuurlijk al laat maar ik krijg in deze zin het idee dat het mes bang is en niet (Naam).