Wat is belangrijker?

Natuurlijk wel ;) Originaliteit is per definitie een gevolg van iets. Iemand is origineel omdat hij zich niet laat beïnvloeden. Iemand is origineel omdat hij twee stijlen mengt, speelt met taal of simpelweg brutaal zijn hart volgt. In alle gevallen is originaliteit, dat wil zeggen het scheppen van iets nieuws met een nog niet eerder geziene identiteit, het gevolg.

Origineel zijn is deel van je identiteit. Het is geen gevolg van iets. Zoals jij het uitlegt is origineel zijn een stijl of een stroming. Maar het is natuurlijk veel meer dan dat. Het is iets dat bij je hoort als de kleur van je ogen of je slis.

Origineel zijn is in dat geval het gevolg van je identiteit. Je bekijkt het te zwart-wit. Zoals ik het uitleg, is origineel zijn juist helemaal geen stijl of een stroming. Je bent origineel door wie je bent. En met het laatste ben ik het eens. Misschien begrijpen we elkaar verkeerd ;)

In filosofiemagazine van februari staat een interessant interview met Connie Palmen. Ze heeft een nieuw essay geschreven over het schrijverschap; Het geluk van de eenzaamheid. Ik heb het nog niet gelezen maar zal dat zeker doen. Haar mening over literatuur en lectuur kennen we al wel: het verschil tussen kunst en kitsch. Een goede roman is origineel, literatuur is persoonlijk en onthult iets waaraan je de schrijver herkent. Een goed verhaal is nog geen roman. Stijl maakt de schrijver uniek en populaire cultuur is afgestemd op een voorspelbaar effect. 'Durf degene langs de kant van de weg te zijn die zegt dat de keizer geen kleren draagt.' zegt ze in het interview. Het is boeiend en prikkelend, het stemt tot nadenken.

De Van Dale zegt: 1ori·gi·neel [ooriezjieneel] bn, bw 1 oorspronkelijk, onvervalst 2 uit iem zelf voortkomend, niet van iemanders afgekeken 3 met originele ideeën enz.: een -nele kerel Ik blijf zeggen dat origineel zijn niet iets is dat je kunt aanleren. Laat ik Connie Palmen helaas helemaal niet origineel vinden en nauwelijks literatuur (dus blijkt de definitie van origineel op velerlei manieren interpreteerbaar). en Wil, ik ben het zelden niet eens geweest met Dargor -ook hier blijkt het een tomato/tomato, patato/patato verhaal te zijn. Er is er natuuuuuuuuuuuuuuuuuuurlijk maar 1 als hij. Daarmee is hij niet alleen origineel, maar ook nog oorspronkelijk, onvervalst mijn Dragor. :o :nod:

Als je het hebt over identiteit, dan zit daar het woord identiek in toch? Dus zijn er twee kanten: het een is identiek aan het ander. Die twee vallen samen, zijn gelijk, eenduidig. Als nu gesteld wordt dat originaliteit deel uitmaakt van iemands identiteit, ben ik benieuwd waarmee het samenvalt. :?

Misschien begrijpen we elkaar verkeerd ;)

:confused: Zie ik het echt te zwart/wit? Origineel zijn lijkt me een uitingvan je identiteit. Maar ik zit misschien teveel op definities te hameren.

Zie het eens zo: Zouden alle dichters voordat ze gingen schrijven alleen nog willen produceren wat de meerderheid van alle mensen zou willen lezen, dan zou de hele wereld met één dichter kunnen volstaan en zou de kunst uitsterven. Denk erover na; ik voel dat het klopt. Alle dichters zouden in dat geval hetzelfde schrijven.

Ik denk dat je gevoel over je eigen gedachte wel klopt, maar of de redenering klopt ... laten we zeggen: of hij volledig is? Want als dat zo was, zou - doorgeredeneerd - de wereld zelfs aan één mens genoeg hebben. Dat zou dan wel een dichter kunnen zijn, waarmee de beginvraag van dit topic beantwooord is. :!: :)

Ik geef jou geen ongelijk, wanneer je beweert dat origineel zijn een uiting is van je identiteit. Door je identiteit, door de manier waarop je denkt, schrijft of simpelweg leeft, ben je origineel. In mijn optiek is originaliteit juist om die reden een gevolg van een bepaalde persoonlijkheid. En daar hangt inderdaad mee samen dat origineel zijn niet aan te leren valt ;) Zie je wel, we zijn het eens :D

Als je het hebt over identiteit, dan zit daar het woord identiek in toch? Dus zijn er twee kanten: het een is identiek aan het ander. Die twee vallen samen, zijn gelijk, eenduidig. Als nu gesteld wordt dat originaliteit deel uitmaakt van iemands identiteit, ben ik benieuwd waarmee het samenvalt. :?

Hier moest ik even over nadenken. Nu kan in het woord identiteit wel identiek zitten, maar de betekenis loopt nauwelijks samen. Identiteit is synoniem aan eigen karakter en niet aan identiek. En eigen karakter is toch heel...origineel?

Zie je wel, we zijn het eens :D

Joepie!!!! mijn dag is weer goed! Wel heel lief zoals je over mij praat:

door de manier waarop je denkt, schrijft of simpelweg leeft, ben je origineel.

:D

Kun je uitleggen waarom die woorden nauwelijks samenlopen? Gelijk <-> gelijkheid vallen dan ook niet samen? Samen <-> samenzijn vallen niet samen?

Zie het eens zo: Zouden alle dichters voordat ze gingen schrijven alleen nog willen produceren wat de meerderheid van alle mensen zou willen lezen, dan zou de hele wereld met één dichter kunnen volstaan en zou de kunst uitsterven. Denk erover na; ik voel dat het klopt. Alle dichters zouden in dat geval hetzelfde schrijven.

Ik denk dat je gevoel over je eigen gedachte wel klopt, maar of de redenering klopt ... laten we zeggen: of hij volledig is? Want als dat zo was, zou - doorgeredeneerd - de wereld zelfs aan één mens genoeg hebben.

Nee, dat klopt niet. In mijn redenering staan dichters niet gelijk aan mensen. Ik onderscheid de artiest en het publiek. Om die reden ben ik in staat uit te komen bij een situatie met één dichter en miljoenen mensen. Je kunt mijn redenering onmogelijk zó ver doortrekken dat je uitkomt bij één mens, zonder de redenering drastisch te veranderen. En het is discutabel of je dan nog van doortrekken kunt spreken. Er zijn in mijn abstracte vergelijking altijd minimaal twee mensen nodig.

Zie je wel, we zijn het eens :D

Joepie!!!! mijn dag is weer goed! Wel heel lief zoals je over mij praat:

door de manier waarop je denkt, schrijft of simpelweg leeft, ben je origineel.

:D

:o :lol:

Kun je uitleggen waarom die woorden nauwelijks samenlopen? Gelijk <-> gelijkheid vallen dan ook niet samen? Samen <-> samenzijn vallen niet samen?

Omdat er meer nodig is dan dezelfde letters en overeenkomstige lettergrepen om overeenkomsten op betekenisniveau te vinden. Identiteit en identiek betekenen twee verschillende dingen. Ik citeer weer de Van Dale: iden·ti·teit de; v 1 gelijkheid: zijn ~ bewijzen bewijzen dat men de persoon is voor wie men zich uitgeeft 2 eigen karakter iden·tiek bn, bw volkomen hetzelfde: vier is ~ met (of: aan) de helft van acht "Gelijkheid" is naar mijn idee niet synoniem aan "volkomen hetzelfde". Toch?

In mijn redenering staan dichters niet gelijk aan mensen.

O. :D Grappig. Dat had je er even bij moeten zeggen. Als je stelt:

Zouden alle dichters voordat ze gingen schrijven alleen nog willen produceren wat de meerderheid van alle mensen zou willen lezen, dan zou de hele wereld met één dichter kunnen volstaan en zou de kunst uitsterven

Wat denk je dan dat de meerderheid zou willen lezen? En hebben we het dan nog over een dichter - als je het zo extreem stelt? Dus dan klopt je redenering andersom weer niet - vanuit de massa naar de eenling (de dichter).

vier is ~ met (of: aan) de helft van acht "Gelijkheid" is naar mijn idee niet synoniem aan "volkomen hetzelfde". Toch?

Als vier gelijk is aan de helft van acht, dan is gelijkheid of gelijk zijn volgens mij wel synoniem aan volkomen hetzelfde. Dat kan toch niet anders? Als A + B = C, dan is C gelijk aan A + B. Daar zie ik geen verschil in. Jij denkt dat gelijkheid en volkomen hetzelfde verschillen? Waar zit dan de nuance? Gelijk = hetzelfde.

Het is altijd leuk met jou te discussiëren, Thérèse ;) Ik weet niet wat de meerderheid van alle mensen zou willen lezen. Maar de meerderheid kan uit 51 procent bestaan ;) Neem een bepaalde stijl, een pakkende rijmvorm, en combineer dat met begrijpelijk taalgebruik. Enfin, het is niet van belang te weten wat voor gedichten de meerderheid wil lezen, om mijn vergelijking te laten bestaan. Vanzelfsprekend hebben we het nog steeds over een dichter. Hij maakt gedichten ;)

vier is ~ met (of: aan) de helft van acht "Gelijkheid" is naar mijn idee niet synoniem aan "volkomen hetzelfde". Toch?

Als vier gelijk is aan de helft van acht, dan is gelijkheid of gelijk zijn volgens mij wel synoniem aan volkomen hetzelfde. Dat kan toch niet anders? Als A + B = C, dan is C gelijk aan A + B. Daar zie ik geen verschil in. Jij denkt dat gelijkheid en volkomen hetzelfde verschillen? Waar zit dan de nuance? Gelijk = hetzelfde.

je bent me kwijt. Ik ga hier trouwens niet de hele Van Dale voor je overtikken. gelijkheid en volkomen hetzelfde verschillen omdat de eerste alleen een bepaald aspect aangaat en niet de totaliteit. En gelijk is geen synoniem van hetzelfde.

Het zijn wel mooie vragen: wat wil de meerderheid lezen en heeft ze genoeg aan één dichter (kunstenaar of god) die een totaalwerk schept. Zal het volk op den duur toch weer gaan morren en zullen ze dan toch de rotsen weer gaan bekrassen met hun levensverhalen?

Het zou een mooie vicieuze cirkel zijn: Eén dichter, één publiek -> publiek raakt verdeeld en verveeld bij gebrek aan diversiteit -> uit het publiek staan nieuwe dichters op -> dichtkunst komt tot bloei -> dichtbundels zijn niet aan te slepen -> commerciële dichters staan op om zo veel mogelijk geld te verdienen -> alle dichters gaan dezelfde commerciële stijl hanteren -> het aanbod verschraalt -> de beste commerciële dichter blijft over -> Eén dichter, één publiek.

Wat een schitterende, filosofische overdenkingen. Ik ben er heel blij mee! Het stelt me in staat te spiegelen. Het gedicht komt op verschillende manieren tot stand. Originaliteit ontstaat, het wordt niet gemaakt. Zo proef ik uit jullie reacties. Ik ben vooral blij met jullie gevoel van eigenheid. Het non-conformisme. Originaliteit hangt ook af van de ontwikkeling van de dichter. Gaat die gestaag door, dan zul je al doende je eigen, persoonlijke vorm kunnen vinden. Staat die ontwikkeling stil, dan kun je uiteindelijk niet anders dan in herhaling vallen. Leven, ervaren en leren! Dat bevordert je ontwikkeling en daarmee je originaliteit. Wordt originaliteit hierdoor het doel? Dat denk ik niet. Verder is enig talent nodig om creatief met taal om te kunnen gaan. Vaak schuilt er in ons 'verborgen' talent. Nooit gedacht dat je gedichten kon schrijven. Of het goede gedichten zijn is een andere vraag. Ik schreef eens: een gedicht dat uit de diepte is opgeborreld is altijd goed. Maar daar hoeft de rest van de wereld het niet mee eens te zijn. :)

Ik heb dit draadje met belangstelling gelezen. Het volgende trof me:

Ook probeer ik mensen niet te kwetsen met wat ik schrijf. Ik denk eerlijk gezegd dat er meer mensen zijn die een versje willen lezen dan een sonnet. Ik denk dat als ik qua niveau teveel boven mijn lezers uitstijg, ik me niet erg gelukkig zal voelen. Beetje het 'it's lonely at the top'-gevoel.

Ken je die tekst (van Marianne Williamson, die hem weer van de Veda's had) die beroemd is geworden doordat Nelson Mandela hem gebruikt heeft in de rede waarmee hij het presidentschap van Zuid-Afrika aanvaardde? Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. (...) There is nothing enlightened about shrinking so that other people won't feel insecure around you enz. Ik denk dat het verlangen om anderen niet te kwetsen, een belangrijke hinderpaal kan zijn. Ik denk dat de angst om gekwetst te worden, een belangrijke hinderpaal kan zijn. Ik denk dat het verlangen naar waardering een belangrijke hinderpaal kan zijn. Ik denk dat iedereen een uniek talent heeft - misschien zelfs meerdere - en dat het erom gaat, dat talent te vinden en daarmee aan het werk te gaan, ongeacht wat je omgeving ervan vindt. Het zal je gelukkig maken en gezond. Maar vaak moet je heel wat bergen over voordat je je daaraan kunt overgeven.

En wat kan jou het schelen dat er hinderpalen zijn die mensen als ik kunnen belemmeren? :\\

Ik denk dat het heel lastig is om origineel te zijn, hoewel ik geloof dat het in ieder mens zit. Vaak is het ergens tijdens het volwassen worden vervlogen. Maar het is terug te halen, daarvan ben ik overtuigd. Daarvoor moet je je inspannen om buiten de kaders te denken, bestaande patronen los te laten en gewoon te 'doen' (in de zin van: gewoon starten). Dat komt ook zo mooi naar voren in de tekst van Marianne Williamson die TB aanhaalt. Echt origineel zijn is moeilijk. Omdat er zoveel gepubliceerd is, wordt het steeds lastiger. Ik heb wel eens het gevoel dat alles al gedaan is. Daarom is voor mij het begrip authenticiteit ook belangrijk. Ik denk dat je dat moet zien te bereiken in je schrijven, want anders komt je originaliteit nog gekunsteld over. Zelf houd ik bij het schrijven geen rekening met de doelgroep, en dat komt me achteraf duur te staan. Maar rekening houden met is natuurlijk iets anders dan schrijven wat men 'horen' wil. Tot slot snap ik heel goed wat FS bedoelt. Vanuit haar visie wil ze teksten toegankelijk maken om een boodschap over te dragen. Dat is toch een heel mooi streven? Misschien zelfs beter dan het streven om zo origineel mogelijk te zijn.

Natuurlijk wel ;) Originaliteit is per definitie een gevolg van iets. Iemand is origineel omdat hij zich niet laat beïnvloeden. Iemand is origineel omdat hij twee stijlen mengt, speelt met taal of simpelweg brutaal zijn hart volgt. In alle gevallen is originaliteit, dat wil zeggen het scheppen van iets nieuws met een nog niet eerder geziene identiteit, het gevolg.

Omdat is reden. En iemand is niet origineel omdat hij twee stijlen mengt (jouw voorbeeld) En ook niet doordat hij 2 stijlen mengt (Doordat is gevolg), want er kan ook iets onorigineels uit voortvloeien. In die zin heeft Ellabella gelijk. Al snap ik wel wat je bedoelt, denk ik.

En wat kan jou het schelen dat er hinderpalen zijn die mensen als ik kunnen belemmeren?

FS, ik kan niet verantwoordelijk zijn voor de gevoelens waarmee jij reageert op wat ik schrijf. Ik kan hoe dan ook niet verantwoordelijk voor jou zijn: jij bent verantwoordelijk voor jezelf. Dat neemt niet weg dat ik het een zegen zou vinden als jij je speciale talent(en) zou vinden en daarmee aan de gang gaan: As we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same. As we are liberated from our own fear our presence automatically liberates others. Ik ben niet bereid om al je angsten te ontzien want daarmee draag ik bij aan de instandhouding ervan. Ik ben wel - en graag - bereid om je aan te moedigen om je beste jezelf te zijn. Als je het fijn vindt om te mopperen over het gebrek aan tact van mensen die je, naar jouw idee, niet voldoende willen ontzien, dan is dat jouw keuze, daar ben je vrij in. Diezelfde energie kun je ook besteden aan het opsporen en ontwikkelen van je talenten, ongeacht wat anderen van je vinden. Er zullen altijd mensen zijn die kritiek op je hebben. Er was iemand met wie ik goed bevriend was, hij schreef mij schitterende mails, ik genoot van de correspondentie. Tot ik hem een keer een door mij geschreven sonnet stuurde. Er volgde een zeer giftige mail. Dat was het einde van een jarenlange vriendschap. Zulke dingen ga je meemaken als je je ontwikkelt. Het heeft een prijs. We hebben het daar al eens bij een ander topic over gehad. En als je denkt dat ik niet weet waar ik het over heb: ik heb zelf een Mount Everest aan angsten overwonnen. Je kunt daar iets over lezen in mijn profiel. En ik heb nog een aardige heuvel te beklimmen. Ik ga me daar allemaal niet door laten tegenhouden. Does the road wind up-hill all the way? Yes, to the very end. Will the day's journey take the whole long day? From morn to night, my friend. (Christina Rosetti). Ken je dat boek van Susan Jeffers: Feel the fear and do it anyway? http://www.susanjeffers.com

We gaan nu de persoonlijke kant op... Ik zie je positieve insteek Tante Betje. En dat siert je! Maar ik zie ook waar FS op doelt. Soms is het belangrijk om gewoon je belemmeringen te aanvaarden. Ze maken deel uit van het mens-zijn. Wanneer de omgeving die belemmeringen ook aanvaardt, dan worden die hindernissen ineens een stuk lager. Faalangst wordt minder. We kennen het allemaal wel. Maar de een kreeg meer voor z'n kiezen dan de ander. De een interpreteerd die bergen ook anders dan de ander. En dat maakt het leven soms moeilijk, maar ook boeiend. We leren van elkaars overwinningen net zoveel als van elkaars teleurstellingen en beperkingen. Als je wilt groeien... groei dan! Waar wacht je op? :) :ontopic:

Tantebetje Dat kan je wel schrijven, maar als ik naar mezelf kijk, vind ik het belangrijker om sociaal te zijn dan succesvol. En voor zover ik me ervan bewust ben, vraag ik mensen niet om mij te ontzien, maar ik vind het gewoon belangrijk dat er een goede verstandhouding is tussen mensen, hoe ze elkaar beter kunnen bereiken. Dat past bij mij interesses en kennis in taal en psychologie. En als je niet weet waar ik het over heb: ik heb genoeg cursussen gevolgd om mijzelf en mijn manier van communiceren te verbeteren, dus ik neem aan dat ik weet waar ik over praat als ik iemand hier adviezen over geef. Ik werk best hard aan mezelf, dus waarom zou ik andere mensen vragen om mij te ontzien? Ik ontzie mezelf ook niet, doordat ik steedsbereid ben mijn 'tekortkomingen' op sociaal gebied (en schrijfgebied) te verbeteren. Ik hoop dat je dat doorhebt. Het gaat niet alleen om mij. We leven samen, het woord samenleving, heet niet voor niets zo.

Ik heb op een post-it opgehangen: Being succesful is not what counts. Being significant is.. ga zo door, FS! :)

Gelijken zijn, of je onderscheiden; beide (behoeftes) zijn twee kanten van dezelfde (filosofische) medaille.

Tot slot snap ik heel goed wat FS bedoelt. Vanuit haar visie wil ze teksten toegankelijk maken om een boodschap over te dragen. Dat is toch een heel mooi streven? Misschien zelfs beter dan het streven om zo origineel mogelijk te zijn.

Dank je Sjee! (en jij ook Ellabella!)

als ik naar mezelf kijk, vind ik het belangrijker om sociaal te zijn dan succesvol.

De onderliggende veronderstelling is dat sociaal zijn en succesvol zijn niet samengaan. Maar klopt die veronderstelling?

@tantebetje, Da's niet waar. Het is een kwestie van prioriteitstelling. Als ik moet kiezen tussen die twee, dan ben ik liever social dan succesvol. Dat zegt niets over of ik succesvol zou willen zijn naast dat ik sociaal ben.