Zelfvertrouwen

Misschien dat free writing iets is voor jou? Free writing is een methode waarbij je tien minuten lang je pen niet van het papier mag halen en alleen maar mag doorschrijven. Maakt niet uit wat, alles wat er in je hoofd opkomt. Je zou middels deze methode over je innerlijke barrière kunnen springen. Het mooie is dat het niet goed hoeft te zijn wat je schrijft. Het gaat er alleen maar om dát je schrijft. Niet-goed-genoeg bestaat simpelweg niet.

Heb je dat ook als je verhalen geprezen worden door iemand die er objectief naar kijkt?

Ik herken dit probleem Joni. Het eerste verhaal dat ik schreef heb ik in een ruk op het papier gezet zonder dat er ook maar iemand een idee had dat ik iets met schrijven had. Ik zat op dat moment midden in een Burn-out, die ook veel met dat gebrek aan zelfvertrouwen te maken had. Schrijf eerst lekker voor je zelf als je er zo'n plezier in hebt en wees dan niet te streng voor je zelf. Anderen kunnen het altijd later een keer lezen als je je wat zekerder voelt. Of laat stukjes lezen aan mensen die je niet kent, hier op proeflezen bv. Dat geeft veel minder druk dan het commentaar mensen bij wie je emotioneel betrokken bent Succes en geef vooral je droom niet op.

Joni, ik heb even gekeken, je bent 17. Toen ik zo oud was blaakte ik ook niet van zelfvertrouwen. Ik denk dat je nog alle tijd hebt om te leren schrijven. Zelfvertrouwen krijg je ook door (positieve) levenservaring. Het is een proces. Je kiest een studie, misschien ga je reizen, de wereld ligt hopelijk nog voor je open. Schrijf alles op wat in je hoofd zit maar je hoeft op deze leeftijd helemaal nog niet aan de top te staan van je carrière. Ik dacht toen ik zo oud was ook dat ik alleen maar punten scoorde als ik iets kon uitgeven. Inmiddels vele jaren ouder en wijzer denk ik er anders over. Ik heb het leven ook nodig gehad om te leren schrijven. Ik denk nu pas en ik ben 53, dat ik het kan, ik sta nog aan het begin van iets opbouwen. dat heet dan een laatbloeier maar nu kan ik het aan, ook de kritiek.

He Joni, Ik denk dat je gewoon moet schrijven, maakt niet uit wat en hoe lang. Het gaat erom dát je schrijft en pas daarna wát je schrijft.

Plaats een stukje bij proeflezen. Als ik je post alleen al lees, schrijf je misschien beter dan menigeen. velen van ons zijn amateurschrijvers, hobbyisten. Is misschien wel heel goed voor je zelfvertrouwen.xsg

Joni, Zelf heb ik het idee dat wanneer ik een band voel met iemand die mijn schrijfsels beoordeelt, het moeilijker is voor deze proeflezer om eerlijk te zijn, omdat er allerlei gevoelens bij komen die het moeilijker maken om oprechte feedback te geven. Als ik een stuk tekst laat proeflezen door iemand die mijn 'werk', op een manier kan beoordelen, zonder dat zijn/haar gevoelens voor mij zijn/haar deskundigheid verstoren, kan ik echt geloven dat mijn zelfvertrouwen terecht is, als ik positieve kritiek krijg. Dus het hangt ook een beetje af van je proeflezers, hoe je naar je schijfsels kijkt. Zo kijkt je moeder anders naar wat je hebt geschreven, dan een schrijfdocent.

Hoi Joni, ik kan me herkennen in wat je hier schrijft. Constant twijfel ik of het 'wel goed' is. Wat me helpt is blijven realiseren dat de lat niet kilometers hoog hoeft te liggen, immers ben ik niet Connie Palmen (bijvoorbeeld)... Het hoeft niet direct een potentiële bestseller te zijn. Het klinkt simpel, maar voor mij was het een soort van openbaring waardoor ik de verkramptheid van 'de perfectie' los kon laten en maar gewoon schrijf. Wanneer ik een stuk geschreven heb waar ik op het moment ontevreden over ben, verban ik het niet direct meer naar de prullenbak, maar kijk ik er nog eens op een later, rustig moment naar. Vaak zit er toch ergens wel een zin of stukje tussen waar ik weer verder mee kan. Soms zelfs een heel andere kant op ga. Misschien geeft een boek met schrijftips (zoals ze hier op de site staan), wat houvast en wat meer zekerheid, als soort van handvatten? (... of zijn het handvaten... :confused: ) Wees niet te hard voor jezelf, al doende leert men!

Heel herkenbaar. Wat ik heb gedaan en misschien weer ga doen is gewoon een schrijfoefening (waar je verder dan niets mee hoeft te doen). Post die op proeflezen en wacht de feedback af. Zie wat je fout doet en leer er van. En ga door met schrijven.

hoi, stuur het stukje naar mij op, ik heb enige contacten met bekende schrijvers (ik mag hier verder niks over zeggen), als ik het stukje naar hun opsturen zullen hun wel even kijken of het goed is

Da's fijn youris, dat jij zo zeker weet dat die mysterieuze hun dat zomaar belangeloos voor iemand willen doen die jij alleen maar één bericht van een forum kent. Jij komt aan zelfvertrouwen in elk geval niets te kort.

Misschien kun je jezelf opleggen om een tijd lang te schrijven, maar niet te lezen wat je geschreven hebt. Pas na, zeg 4 weken, mag je dan weer eens lezen wat je hebt geschreven. Ik herken het heel erg. Mijn zelfvertrouwen is ook niet geweldig (met het schrijven dan). Ik denk zelf dat ik helemaal niet goed schrijf, wat een ander er ook van zegt. Voorlopig ga ik gewoon door (omdat ik er zoveel van houd) en probeer ik me al schrijvende verder te ontwikkelen, zodat ik misschien over een jaar of twee iets heb waar ik tevreden over ben (want ik wil wel graag goed worden). Het is me inmiddels wel duidelijk dat het een zeer langzaam groeiend proces is.

Het probleem is dat jij er van overtuigd bent dat je geen talent hebt. Mensen zoeken altijd naar bevestiging van hun eigen denkbeelden. Dat is een denkfout die vrijwel iedereen (in meer of mindere mate) maakt. ( http://en.wikipedia.org/wiki/Confirmation_bias ) Ik kan even niet op de Nederlandse naam komen, helaas. Wat je in feite doet is jouw klad-versie vergelijken met een goed afgewerkt eindproduct. Van een behoorlijk gerenommeerd auteur weet ik bijvoorbeeld dat hij voor een van zijn boeken zestien(!!) versies heeft geschreven voordat het goed was, terwijl hij er normaal maar een stuk of acht schrijft. Is het dan werkelijk zo vreemd dat jouw paar zinnetjes niet onmiddellijk dat niveau halen? Mijn tip om daar overheen te komen is om meerdere versies te schrijven. Versie een heeft alleen maar als doel om het verhaal in eerste instantie op papier te krijgen. Deze versie is doorgaans niet geschikt om door iemand anders gelezen te worden. (bijvoorbeeld omdat het einde zoals je het in je hoofd hebt niet meer binnen de maximale woordlimiet blijkt te passen) Deze print je uit en daar ga je met een rode pen doorheen. Aan vrijwel iedere zin zul je zien dat er wel iets aan te verbeteren valt, hele pagina's die eruit kunnen omdat ze niet opschieten etc. Nu kun je ontmoedigd raken door al dat rood, maar vergeet niet dat als je zelf kunt zien dat het beter kan, dan kan je het ook beter. Als je daarmee klaar bent begin je aan de tweede versie. In veel gevallen komt dat neer op het geheel nog een keer schrijven, maar nu aan de hand van de eerste versie. Als deze versie af is zou alles op zijn plaats moeten zitten en er ook nog genoeg ruimte zijn voor een fatsoenlijk einde. Mocht dat niet zo zijn dan behandel je dit als versie 1.5 en maak je na een dag of twee rust weer print waar je met de rode pen doorheen gaat. Als je tevreden bent en alles op zijn plek staat heb je een versie die naar de eerste ronde proeflezers kan. Kies hiervoor mensen die graag lezen of (liever nog) schrijven die zo dichtbij je staan dat ze hun commentaar voorzichtig zullen brengen. In deze fase kan een vernietigend commentaar de doodsteek zijn voor een verhaal dat best te verbeteren valt dus kies deze proeflezers zorgvuldig uit. Stel ze gerust vragen waarom ze iets wel of niet goed vinden maar ga niet met ze in discussie. Zij lezen het verhaal anders als jij en dat zal iedereen die het leest doen. Je kunt moeilijk aan iedereen persoonlijk uit komen leggen waarom ze iets verkeerd zien. na het krijgen van dit commentaar heb je wat afstand nodig. Schrijf een eerste en tweede versie van een ander verhaal voordat je verder gaat. Met die verbeteringen maak je versie drie. Deze versie is geschikt voor de proeflezers die verder van je af staan. Een schrijfgroep is op dit punt ideaal, of misschien een (oud-)leraar Nederlands bijvoorbeeld of een klas waar het voorgelezen wordt als je voor kinderen schrijft. Ook na deze versie kan het zijn dat je wat afstand moet nemen. Met de verbeteringen die je van deze groep krijgt schrijf je versie vier. Dit is de eerste versie die 'af' is. Als je voor jezelf schrijft kun je het nu in de kast leggen of aan iedereen laten lezen, of wat je er ook mee wilt doen. Dit is ook de versie die geschikt is om naar wedstrijden of uitgevers te sturen mocht je dat willen. (In het geval van een uitgever betekent dit overigens dat er waarschijnlijk nog een paar versies nodig zullen zijn) Hoelang je een verhaal moet laten liggen om voldoende afstand te creëren wisselt. Een goede leidraad is welk gevoel je erbij krijgt als je het tevoorschijn haalt. Zolang je alleen maar ziet hoe slecht het is en het weg wilt gooien, is het nog te vroeg. Pas als je er naar kijkt en ziet hoe je het kunt verbeteren ben je klaar om de volgende versie te schrijven. Onthoud ook altijd dat je commentaar krijgt op een verhaal, niet op jezelf. (Als iemand dat wel doet aan de hand van een verhaal ligt dat aan diegene.) Overigens heeft iedere schrijver zijn eigen werkwijze, probeer het eens toe te passen op een kort verhaal dan weet je welk deel er voor jou wel of niet werkt.

Bedankt allemaal voor jullie vele reacties. Vooral bedankt aan Manyang, ik geloof dat wat je schreef me veel zal helpen. Youris, mijn excuses, maar dat klinkt me niet echt betrouwbaar. Ik wil ook even verduidelijken dat ik niet enkel reacties krijg van mijn vrienden en familie. Ook van mijn leerkrachten Nederlands krijg ik complimenten, maar ook dat geeft me niet echt een beter gevoel. Ik begrijp heel goed dat het beter is commentaar te vragen aan personen die niet subjectief tegenover me staan. Zulke lezers vinden was moeilijke vooraleer ik dit forum ontdekte - hopelijk kan ik me nu wat meer laten helpen door jullie.

Joni, In je profiel (die ik heb bekeken :o ) las ik dat je 16 bent. Kan het niet zijn dat weinig zelfvertrouwen hebben past bij je leeftijd? Ik ben geen psychologe, maar ik denk dat het volkomen normaal is als je wat onzeker bent als je zo oud bent. (dat zegt niets over je kwaliteiten) Er zijn speciale hulpverleners (bijv. psychologen of casemanagers) misschien zelfs schrijfcoachen die hier meer over weten. Dus als het echt een probleem is...

Joni, gooi het om. Maak een versie of een eerste paar hoofdstukken met een andere hoofdpersoon, verander het perspectief waarin je schrijft. (Schreef je eerst in de ik-figuur? Probeer dan nu een ander, misschien ligt jou een ander soort perspectief beter. Hij- of zij-figuur?) Of een totaal andere verteltrant. Gewoon proberen, niemand ziet het in deze beginfase, alleen jij, toch?