Oorlog en poëzie

Eh... denk, denk, denk. Ja, ik weet het antwoord op deze vraag.
Poezie is soms zo moeilijk te begrijpen, dat het je uren kost eer je door hebt wat de schrijver duidelijk wilde maken. Dus als iedereen nu de hele dag aan het nadenken is over een bepaald gedicht, dan heb je geen tijd over om oorlog te voeren.

Rosali

:lol:

Of ze gaan hun uitdagingen in rijmvorm neerzetten, doordat ze te ruw zijn om te spelen met de woroden. De meest vreemde kronkelzinnen komen eruit, zodat het rijmt, waardoor de ontvanger te erg lacht om zijn orders te geven en slap van het lachen een maffe brief terugstuurt.

Nee, even serieus. Ik geloof er niet in. Volgens mij is er geen connectie.

Nee al zijn de antwoorden die ik hier lees heel goed gevonden maar ik denk niet dat dat de oplossing ervoor is. zou er dan al niet een dichter een parij hebben opgericht?? Ik denk dat die dan veel aanhangers kan verwachten. En hij zou alle soldaten en een ieder die bij de oorlog betrokken zijn dichtles moeten geven. mmmm misschien zit er toch wat in :wink: zou in iedergeval veel mensen levens redden als het zou zou zijn.

Václav Havel (Tjechië) was een dichtende politicus dacht ik.

Nou wie weet komt het er nog eens van :wink:

Ben er ook helemaal mee eens. Misschien is het een optie om gratis poëzie-les te geven aan soldaten. Wie weet bouwt dat hun inlevingsvermogen op :wink:

Freek de Jonge was eens bij 'de soldaten' op bezoek. Was een goeie zet denk ik. :mrgreen:

Er bestaat volgens mij geen enkel verband tussen vredelievendheid en powezie. Er zijn in het verleden (en misschien nu nog) een aantal grote krijgsheren geweest die ook poezie schreven.
Ik twijfel er ook sterk aan of de gemiddelde poeet meer empatisch vermogen heeft dan iemand die zich niet met poezie bezig houdt.
Kijk alleen maar naar de felle discussies, de strijd, het gekonkel en geroddel in poezieland. Ze rammen elkaar nog net niet voor de bek. (hoewel dat geloof ik ook wel eens gebeurd is)

Ja, dat lijk mij ook :mrgreen:. Alleen vraag ik mij eigenlijk wel af óf het ook daadwerkelijk verandering gebracht heeft :?

Het zet in ieder geval aan tot denken en da's goed denk ik.

Ja oké, dat is waar. Maargoed, het moet natuurlijk niet alleen maar bij denken blijven hé. Maar wie weet zit er ooit zo'n snuggere tussen die dat denken overzet naar daden. En dan wel de daden die positief zijn voor de samenleving (dus meer medeleven enzo...) :wink:

Every thought I think is creating my future - Louise Hay

Er is dus hoop :)

:mrgreen: Hopelijk zijn er meer mensen die zo denken, want dan... Ja, dan wordt het nog bijna mooi hiero... :wink:

Er zijn ook een heleboel mooie dingen.
Kijk naar wat wel mooi is en niet naar wat niet.
Ik kreeg een keer een mailtje met de 7 wereldwonderen:

- Zien
- Horen
- Aanraken
- Smaken
- Ruiken
- Lachen
- Beminnen

Dat vond ik wel mooi gevonden.

Ja, dat is absoluut mooi gevonden 8). Zijn echt wel de 7 wereldwonderen, alleen best jammer dat niet iedereen dat altijd ziet hé :(

Eigenlijk moeten wij elke dag even stil staan bij de 7 wereldwonderen en dan kijken wat je ermee gedaan heb. Dus als je bv die dag alleen maar gelachen heb, dan moet je met jezelf afspreken dat je de dagen erna de anderen dingen moet doen. Goeie deal toch :lol:

Bombarderen met woorden is toch precies wat de meeste politici doen?
En,onrechtstreeks kost het ook wel eens levens.

Nee, ik geloof er niet in. Een mens zit veel te complex in elkaar voor zo'n eenvoudige oplossing als gedichten.

Dit is een typisch voorbeeld van halfvol glas, Oscar!
Er bestaan ook negatieve gedachten voor een negatieve toekomst

Ja, dat klopt Cheops, maar ik geloof zelf ook dat alle daden beginnen met het denken. Het is ieders keus of hij dat negatief of positief wil doen, alleen heb je soms situaties waarbij je sterk geneigd bent om voor het één of ander te kiezen: óf positief óf negatief.

Off-topic voorbeeld om te ondersteunen dat iets dat in eerste instantie als negatief wordt ervaren, tegelijkertijd positief kan zijn: vanavond moest ik met iemand uit een verzorgingstehuis van de afdeling psychogerontologie (demente mensen) bellen.
Terwijl ik wachtte tot de juiste persoon de juiste gegevens had gevonden, hoorde ik allerlei geluiden waaronder een monotoon ge-lalalala van een mevrouw en getik op een tafel.
'Is dit de mens?' dacht ik. 'Je wordt er toch treurig van.'
Door het ge-lalala en getik heen klonk de stem van een vrouw die 'Juffrouw! Juffrouw!' riep en een liedje begon te zingen: 'Paardje is nog lang niet moe, maar ik moet naar bedje toe...'

Het vreemde is dat toen ik met 'geestelijke oren' kon luisteren, ik ineens een heel wijze boodschap naar de hemel hoorde, begeleid door ritme en zang.

Met oorlog heeft dit niet zoveel te maken maar over het algemeen ziet men oorlog als negatief terwijl er ook een positief effect aan kan zitten. De poëzie, bij uitstek 'geestelijk luisteren', kan oorlog misschien niet voorkomen maar er misschien wel een positieve draai aan geven? Ik denk aan de dodo die uitgestorven is omdat hij geen vijanden had. Hij leefde vrolijk en vadsig voort op Mauritius tot de Nederlanders kwamen en hem vrijwel zonder een poot uit te steken konden vangen. Binnen een mum van tijd was de dodo een uitgestorven diersoort.

Niet dat ik oorlog propageer; ik geloof niet in geweld (en ik geloof al helemaal niet in 'een oorlog die met woorden uitgevochten wordt'). Maar een bepaalde 'vijand' heeft een mens misschien toch nodig. Aan de poëzie de schone taak deze te verwoorden. Dan worden we misschien behoed tegen uitsterven zonder dat er doden vallen.

Dit was de preek van Zondag 28 januari 2007.

En oorlog zorgt voor veranderingen. Op politiek vlak en filosofisch vlak.
Op vlak van technologie...etc.

Die 'vijand' kan dan toch het verschil van mening zijn? Of begrijp ik de 'preek' niet?

Ja ik denk dat je 'de preek' wel goed hebt begrepen. Maar dat 'vechten met woorden', zoals sommige hanige journalisten, critici en politici graag doen, houd ik niet zo van. Je kunt ook de waarheid zeggen (wat of hoe die dan ook is) door elkaar te laten uitspreken, zonder beledigingen, insinuaties e.d. Daarmee blijft het meningsverschil nog wel overeind.

Zo dat was weer het psychologie-praatje voor vandaag. Tjakkah. :mrgreen:

Overleven is een gevecht met onszelf, zegt Oscar. Ja, óók. Daarvoor hebben we de anderen weer nodig. (Ow... is dit diepzinnig of lijkt dat maar zo? Soms denk ik dat ik wel héél vaag ben maar misschien valt het mee).

Best diepzinnig ja, maar wat jij nu zei is wel een mooie afsluiting.

Dit zegt Bart FM Droog er dan weer over:

Ja maar, die schepen zijn er voor het lichaam gezond te houden en de gedichten zijn er om de geest gezond te houden, dus het is niet echt met elkaar te vergelijken.