falling in love

 16 februari 2010 - 22:01
Hoe kan de schrijver twee mensen verliefd op elkaar kan laten worden. Dat werd in een ander topic gevraagd, maar in een specifiek geval, met bepaalde omstandigheden. Om dat topic niet te verwarren, is er hier het nieuwe topic: falling in love. Niemand is voorstander van Engels in de Nederlandse taal, maar ik weet geen uitdrukking die het moment dat de ene mens plotseling een andere mens van het allergrootste belang vindt, zo kort omschrijft als: falling in love. Het ene moment is er niets aan de hand, en het andere moment 'val je reddeloos in de liefde' In hetzelfde topic las ik een aantal mogelijkheden, waarmee de schrijver aan ideeën werd geholpen. Ik denk dat dat nuttig is. Want alle romans, van de Ilias tot aan Joe Speedboat kennen het fenomeen, dat zij of hij 'falls in love'. De bedoelde ideeën waren: 1. Voer beide dronken 2. Laat een van beide iets prachtigs in de ander ontdekken, bijvoorbeeld hoe mooi hij / zij een bosje bloemen in een vaas schikt of een zakdoek opvouwt (zo onbenullig, maar mooi mogelijk) 3. Laat een van beiden een brief van de ander vinden, waarin dingen staan die hij /zij nooit achter de ander gezocht had 4. Laat een van de twee huilen, waardoor de ander hem / haar troosten wil (dit heeft wel een hoge soapfactor) 5. Laat een van de twee op heroïsche wijze een kind redden 6. Laat een van de twee de ander ruzie zien maken - of oplossen 7. Geef een van de twee véél geld - of een machtige positie 8. Breng ze in een noodsituatie, waarin de een de ander redt 9. Laat de een de ander betrappen bij een bepaalde spannende handeling, bijvoorbeeld douchen of het haar kammen 10. Laat de een zijn / haar verleden afschudden en met andere ogen naar de wereld kijken, inclusief dus de ander, een goed begin!

18 februari 2010 - 21:03
Bedankt voor de reacties. Leuk en leerzaam. Toch probeer ik tot op de kern van één van de aspekten door te dringen. Waarom? Omdat ik weet dat ik niet kan schrijven over dingen waarvan ik (te) weinig weet. Dan lukt het niet met fantasie en met cliché's wil niemand schrijven. Stel je bent een leuke vrolijke meid, achttien plus alles, en zonder problemen. (Theorie!) Leuke, sympathieke jonge mannen besteden aandacht aan je, en dat vind je amusant, en soms overweeg je: met die en die nooit, maar met die en die zou ik het wel eens willen proberen. Maar het wordt niks. Tot opeens: je ontmoet P. En die moet het worden. Alle anderen kunnen naar de maan lopen, maar dit is Hem. Mijn vraag is: hoe is dit te verklaren? Waarom zijn al die andere jongemannen alleen nog maar hooguit vriendelijke knullen, en waarom is die éne alles waard, al zou die je hele leven op zijn kop zetten. Nogmaals, hoe omschrijf je dat dan? Je kan toch niet altijd en eeuwig bij de lezers met die vlinders aankomen?

Geen afbeelding
Pim

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 februari 2010 - 21:24
Mar, In de eerste plaats denk ik dat er niet een universeel 'iets' is dat voor iedereen geldt. Voor mij persoonlijk is het niet zo dat het verschil hem zit in alleen maar het uiterlijk. Tuurlijk, en veel mensen zullen dit niet ontkennen als ze eerlijk zijn, speelt uiterlijk ook een rol. Alleen welk uiterlijk we aantrekkelijk vinden verschilt per persoon, maar ook per cultuur. In sommige landen is slank het schoonheidsideaal, in anderen juist weer niet. Wat bij mij belangrijk is, is de uitstraling die iemand heeft. Hoe komt die persoon over, wat voor indruk laat zij achter of beter nog, brengt ze op dat moment over. Ik kan slecht tegen dominante, zeer aanwezige mensen. Aan de andere kant ook niet te terughoudend. Gewoon, sympathiek, vlot, open. Bij sommige mensen pik je dat direct op. Als daarbij de persoon er aantrekklijk uitziet kan (bij mij) ineens dat gevoel daar zijn. Kortom, ik denk dat het vaak te maken heeft met een totaalbeeld dat iemand overbrengt. Dus zowel uiterlijke kenmerken die jou aanspreken, als de persoonlijkheid die iemand uitstraalt. En waarom bij de een wel en de ander niet??? De ogen? Het haar?? Iemands stem?? Vaak zijn het maar kleine dingen die net dat verschil maken.

18 februari 2010 - 23:33
Pim, ik denk dat je er dicht bij komt! Een actrice die tijdens oorlogstoestanden, op een tournee de frontsoldaten moest opvrolijken, zei na afloop: "Heel veel mannen zeiden dat ze me fijn vonden, omdat: ik op hun zusje leek, of omdat ze me aan hun moeder deden denken (!) of omdat ik zo leek op hun vriendin. Ik werd daar ontstemd over, want ik was IK. Maar het ging niet over Mij, het ging over Hen!”

Geen afbeelding
Thérèse

Lid sinds

15 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
 18 februari 2010 - 23:45
Wat dacht je van de geur, Mar, en van het geluid dat iemand voortbrengt? Van zijn / haar bewegingen? Zijn / haar benadering / zorgzaamheid / humor / uitstraling? Dat alles vindt ergens een weerklank in de ander (waarschijnlijk heeft die ander ongeveer precies hetzelfde). Het is (lijkt mij) een weerspiegeling, een reflectie van wat iemand al in zich heeft - óf juist het tegengestelde daarvan (maar de praktijk heeft uitgewezen dat dat niet altijd goed uitwerkt), en met een beetje geluk kun je met al die ingrediënten, het product verliefdheid samenstellen. Maar anders dan bij het recept van een cake, moet het van twee kanten komen. Succes is niet gegarandeerd. De gok is groot! :)

Geen afbeelding
AndreaClimbing

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 februari 2010 - 23:56
Geur schijnt heel belangrijk te zijn, las ik laatst ergens (weet niet meer waar...) Je geur heeft te maken met het soort immuunsysteem dat je hebt en voor het nageslacht is het beter als hun ouders mensen zijn met twee verschillende immuunsystemen. Daardoor krijgt dat nageslacht een sterker immuunsysteem. Dus iemand met een ander immuunsysteem ruikt lekker, iemand met een zelfde soort minder. :) Tot zover het Axe-effect.

Geen afbeelding
Noekie

Lid sinds

17 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 februari 2010 - 18:54
Dat over geur heb ik inderdaad wel eens gezien in een documentaire, maar ook heb ik een keer gezien dat mensen het meest aantrekkingskracht hebben tot iemand die trekken van zichzelf hebben. Ze hadden foto's van mensen bewerkt naar iemand van het andere geslacht en toen tussen allerlei foto's gedaan en de meeste mensen kozen voor de bewerkte foto van hunzelf!

20 februari 2010 - 0:21
Ja, dat lijkt ook zeer geloofwaardig. Tegelijkertijd knaagt het ook aan de romantiek. Het meisje wordt verliefd op de jongeman, die in haar brein als de juiste is geprogrammeerd. Dat hij niet op een wit paard zit, en verder ook nergens op lijkt, is niet ter zake. Sprookjes zijn niet waar?

Geen afbeelding
Irene1982

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 februari 2010 - 9:28
Hoi Sjee, ik wilde dat eigenlijk niet uitleggen, maar ik bedoel zoiets als dat verliefdheid een middel is om tot iets hogers / beters / meer-dan-je-zelvers te komen. Verliefdheid is een noodzaak, verpakt in heftige gevoelens, die over het algemeen als aangenaam ervaren worden (dat lees ik in de reacties hierboven een beetje), maar waar leidt het toe? Tot het betere? En wat is het betere? Als je in één keer tot de kern zou kunnen komen (het betere), was verliefdheid niet nodig. Maar tot welke kern wil een mens komen? En welke rol heeft verliefdheid daarin? Volgens mij zit daar een verhaal in.
Dit is geweldig!! Ik ben het hier helemaal mee eens, maar nooit voor elkaar gekregen om het zo te omschrijven. Maar met 1 toevoeging: ondank het bovenstaande is verliefdheid wel heel leuk... ontopic: Verliefdheid is toch gewoon een chemisch proces. We hebben allemaal een hormoonfabriekje in onze hersenen en die produceert vanalles. Maar wanneer die gaat produceren vind ik inderdaad nog steeds bijzonder. Ik denk dat het veelal te maken heeft met energiebanen: als er een klik is, zit je op elkaars golflengte als het waren. je bent afgestemd op elkaars frequentie. En ik denk dat dat er gewoon ís, of niet. Als ik kijk naar mezelf heeft dat niet perse met uiterlijk te maken. maar wel met een bepaalde uitstraling/ vibe van iemand. Ik hoop overigens ook nog steeds op sprookjes. Maar ik vrees dat ze incidenteel "waar" zijn. Maar het is wel leuker om te omschrijven. Ik denk dat het dat is waar mensen in boeken zo verslaafd aan raken.

21 februari 2010 - 12:37
Concluderend zou je kunnen zeggen dat je bent voorgeprogrammeerd. Je kunt er niets aan doen. Het gebeurt. Je hebt geen invloed op de verliefdheid. En je (gezonde) verstand moet bepalen of je er aan toegeeft: of je je geluk of je ongeluk tegemoet loopt. En of je gezonde verstand sterker is dan je verliefdheid hangt af van de intensiteit van het voorgeprogrammeerde concept in je brein. (Lijkt wel een beetje op predestinatie)