hoofdstukken

Ik schrijf tot het eind van een hoofdstuk.

Meestal als het wat later is. Dus bij de volgende dag of dat iemand anders een rol krijgt.

Ik schrijf heel chaotisch. Allemaal losse scenes die ik op een gegeven moment aan elkaar plak. Pas helemaal aan het eind maak ik er hoofdstukken van. Soms is het dan nog wel nodig om er een 'nieuw' hoofdstuk tussen te zetten. Dat schrijf ik dan wel als hoofdstuk. Maar dan weet ik al dat het moet aansluiten op het vorige en het eerstvolgende, dus dat is toch anders.

Hoofdstukken zeggen mij eerlijk gezegd ook niet altijd zoveel...

Een hoofdstuk moet een natuurlijk einde zijn, dus voor mij geen gehak om hoofdstukken te krijgen. Er zijn ook genoeg boeken die géén hoofdstukindeling hebben, of maar een paar.

Dat hangt denk ik ook af wat voor boek je maakt. Ik zou de hoofdstukken pas na alle herschrijfrondes e.d. gaan indelen. Een boek zonder hoofdstukken lijkt me ook niet alles en het wordt er niet leesbaarder op, mede om die reden plaats je in je platte tekst ook af en toe een witregel.

Je kunt een hoofdstuk eindigen wanneer je een afgerond geheel hebt bereikt, waarna een volgende fase aanbreekt. Maar je kunt ook juist op de top van de gebeurtenissen een hoofdstuk 'afkappen'. Of misschien wil je een afgebakende periode beschrijven, dan houdt het hoofdstuk op bij het eind van die periode. Of als je een verhaal vertelt dat zich afspeelt op verschillende plaatsen, dan stop je het ene hoofdstuk waar het verhaal verdergaat op een andere plaats (maar wel in dezelfde tijd), en daar begint dan het volgende hoofdstuk. Dat kun je ook doen als een verhaal zich afspeelt in verschillende tijden (bijvoorbeeld aan twee kanten van de wereld). Dan zou je tijd en plaats boven elk hoofdstuk kunnen vermelden. Als je met flashbacks of flashforwards werkt, kun je elke flash een hoofdstuk toekennen.

Het hang zo van het verhaal af, en van de structuur die je gebruikt.

Dankjulliewel allemaal.

Het hangt dus inderdaad van allerlei dingen af.
Ik verbaasde me dat ik bij het verhaal, waar ik nu mee bezig ben, achter elkaar doortik. Dat heb ik nog nooooit gedaan.
Er waren hoofdstukken en dat werkte.

Nu wil ik alleen maar verder, verder.
Er gaan hoofdstukken komen.
Ha, ik wilde bijna schrijven 'kopstukken'. :D

Dank voor jullie inbreng.

De hoofdstukken in mijn verhaal eindigen vaak op het moment dat het spannend is, een soort cliffhanger om de lezer te prikkelen door te lezen.
Als ik af moet gaan op mijn proeflezers werkt het, maar het soort verhaal moet zich er uiteraard wel voor lenen.

Als je vanuit verschillende personages schrijft, kan je ook in elk hoofdstuk een persoon aan het woord laten.
Zelf schrijf ik eerst alles en maak dan achteraf een hoofdstuk indeling op een los velletje papier om te zien of het wel lekker loopt. Vaak zie ik dan dat er bijvoorbeeld een te grote overgang is of er moet iets tussen of ik gooi ze door elkaar.

nu ik erover ga nadenken vind ik het ineens heel ingewikkeld worden.... Meestal voel ik zelf aan dat er een nieuw hoofdstuk moet komen. De handeling is afgelopen en het verhaal gaat pas een paar dagen of uren later verder. Of het is tijd om naar een andere manier over te schakelen. Ik probeer cliffhangers in te bouwen, maar vaak denk ik daar bij het schrijven niet echt over na. Sommige dingen gaan gewoon zoals ze gaan. Als je erover na gaat denken wordt het pas moeilijker.....

Ik werk meestal niet chronologisch, schrijf van alles door elkaar, vaak ook niet met een hele duidelijke verhaallijn, die vormt zich vanzelf. Meestal worden het wel automatisch hoofdstukken, de ene keer lang, dan weer kort, maar achteraf schrap en schaaf ik ook een boel of voeg ik stukken samen en plaats ze ergens anders. Ik doe het meestal op gevoel, het is een soort organische, intuïtieve puzzel. Op het moment werk ik met iemand samen. We hebben eerst de karakters en de verhaallijn bedacht, en werken nu vanaf het begin, dus echt chronologisch. Dat doen we per (kort) hoofdstuk dat we nummeren en waarvan we van tevoren afspreken waar het over gaat (als we klaar zijn met schrijven geven we dat hoofdstuk een werktitel zodat we makkelijk kunnen zien waar onze hoofdstukken over gaan). Dat moet ook omdat je met zijn tweeën bent en op één lijn moet blijven. Het is een totaal andere manier van werken voor mij. Ik heb zelfs een hoofdstukoverzicht gemaakt, echt in een schema. Het heeft wel iets heel prettigs, dat overzichtelijke. Of je het nu intuïtief doet, of meer van de planning bent, voor beide methodes valt veel te zeggen. Of je kunt het combineren natuurlijk.

Ik schrijf aan één stuk door en verdeel het achteraf pas in hoofdstukken. Ik houd dan rekening met de lengte van de hoofstukken, bijv. dat ze minimaal 2 A4-jes moeten zijn (uitzonderingen daargelaten) en maximaal 4 (uitzonderingen daargelaten).
Meestal is het niet erg moeilijk daarvoor een hoofdstukindeling te verzinnen, omdat het verhaal toch wel in scènes is opgedeeld. Wel vind ik het vreselijk lastig om op deze manier hoofdstuktitels te verzinnen, dus ik houd het bij een simpele nummering.

Cliffhangers, ja in bepaalde boeken kan dat heel goed. Maar niet ieder verhaal is ervoor geschikt.

Zo blijkt maar weer dat ieder zijn eigen manier heeft.
En zelfs je eigen manier kan je afvallen, zoals nu bij mij.

Ik dank jullie weer voor jullie reacties.

Ik schrijf in scenes, wat er in de keuken gebeurt, wat er buiten gebeurt, wat er in een flashback gebeurt, soms kort dan weer langer, iedere scene scheid ik door witregels of sterretjes, later voeg ik wat bij elkaar past tot hoofdstukken, maar dat blijft geschuif tot de laatste versie.

Als starter op de fictiemarkt, heb ik natuurlijk weinig ervaring. Het boek waar ik nu aan werk deel ik tijdens het schrijven al in in hoofdstukken. Het wordt dan een afgerond deel, een einde. Het volgende hoofdstuk is dan de ene keer een volgende dag, de andere keer een andere plaats of tijd in uren, op een reis of een andere situatie. Kortom: hier heb je dus niet veel aan, je kunt het beste doen hoe jij denkt dat het hoort bij dat specifieke verhaal.

Ik las in een boek over schrijven dat het eerste hoofdstuk bij voorkeur niet te lang mag zijn. Daar heb ik echt op gelet. Het heeft inderdaad een versnellend effect. Bij andere boeken vind ik dat ook terug.

De verdere hoofdstukken zorg ik ervoor dat ze allemaal ongeveer even lang zijn. Ook ik pende maar door en had hele korte stukken en hele lange. Nu is alles in evenwicht.

@DeEllis, ik denk niet dat je je zorgen hoeft te maken over 'evenwicht' in korte en lange hoofdstukken. Dan Brown heeft in zijn boeken soms hoofdstukken van vele bladzijden en soms is er een hoofdstuk van nog geen halve bladzijde.
Ik spreek nu even voor mezelf, maar als hoofdstukindeling mijn grootste probleem zou zijn, dan zou ik heel blij zijn! :)

Ik ben nu blind aan het doorschrijven alsof het nog nanowrimo is. Mijn hoofdstukindeling is dus nog lang niet definitief. Toch heb ik wel hoofdstukken, maar ik let daarbij niet op de lengte. Vaak merk ik op een gegeven moment dat ik een natuurlijk overgangspunt heb bereikt en besluit ik dan dat er maar een nieuw hoofdstuk moet komen. Dat zal bij het herschrijven nog wel weer flink veranderen, vermoed ik zo. Het meest natuurlijk op dit moment is een nieuw hoofdstuk beginnen als ik een flinke sprong in de tijd ga maken.

Na veel nadenken ( :D ) geloof ik dat het verhaal bepaalt hoe je werkt. Dus ook met die hoofdstukken.

Zo is het bij mij ook, Pluisebol. Het vertaal fluistert je op een gegeven moment: he, ik wil een nieuw hoofdstuk. Ik ben hier klaar mee.

Ik deel in het verhaal de hoofdstukken al in. Meestal zijn de hoofdstukken een bladzijde of 4 en ik wissel vaak bij een andere scene of een tijdsprongetje. :)
Ik vind korte hoofdstukken in boeken prettig, want ik spreek meestal met mezelf af hoeveel hoofdstukken ik mag lezen voor ik iets anders moet gaan doen.

Ik heb weleens gelezen dat er ieder hoofdstuk iets gebeurd dat de blinde vlek van de hoofdpersoon belicht ( met een positief of negatief antwoord). Als dat is gebeurt is het voor mij einde hoofdstuk. Maar of dit in orde is weet ik niet. Ook worstel ik zelf met de vraag hoeveel hoofdstukken een verhaal moet bevatten. Ik heb zelf een verhaal van 360 a5jes liggen, maar dat heeft 48 hoofdstukken. Geen idee of dat in verhouding is... ik heb er alleen zelf wel een goed gevoel over.

Ik heb het proberen op te zoeken via internet, maar daar krijg je natuurlijk verschillende antwoorden. Ik ben zelf gaan zoeken in Twilight (van Stephenie Meyer) en daar kwam ik op ongeveer tien bladzijdes toen ik in de inhoudsopgave keek. Natuurlijk verschilt dat per keer, de ene keer is het zeven, en dertien, bijvoorbeeld. Ik heb voor mezelf de rode draad van het verhaal opgeschreven en een aantal mooie titels voor hoofdstukken onthouden. Ik stop als ik denk dat de volgende titel moet komen, of dat er iets is afgesloten. Je moet er natuurlijk wel aan denken dat de gemiddelde mens een hoofdstuk wil uitlezen voordat hij het boek weglegt. Hoofdstukken moeten dan natuurlijk niet te lang zijn.