wie bepaalt het uiteindelijk, auteur of uitgever?

De uitgever bepaalt wat de regels zijn m.b.t. interpunctie en zetwijze, en ook de meeste taalregels. Ik hoef bijvoorbeeld niet 'wel eens' te schrijven; dat wordt dan toch aan elkaar gezet. Woordkeuze is aan jou. Alleen als het grote verwarring oplevert of als een woord gewoon niet bestaat, zal de uitgever er de voorkeur aan geven het te veranderen. Dan krijg je dat wel te horen (of te zien) en kun je er eventueel over in discussie gaan. Uiteindelijk heb je zelf het laatste woord, want jouw naam staat erop - zo zeggen ze dat letterlijk. Daarom zou 'dieptriest' nooit zomaar veranderd worden.

De redactie van een uitgever bepaald dat. Daar zijn regels voor.

Appel - BEDANKT. Niet dat ik nu al zover ben, nog lange niet, maar die 'dieptrieste ervaring' maakt me wel iedere keer onzeker. Zo van: 'ik zit hier nou uren te dubben welk woord ik kies, en straks komt er een redacteur en ....' Nee dus, tenminste, niet zonder meer! een hele geruststelling

Ik heb het ook bij een wedstrijd gehad dat ze 'heeft' door 'hebt' vervingen zonder overleg. Dat vond ik wel jammer, maar als een uitgever dingen wil veranderen, dan gebeurt dat (als het goed is) in overleg (en heb je kans dat ze overstag gaan voor jouw beargumentatie).

Als het je dus lukt om een uitgever te interesseren voor je ms, en je komt tot gesprekken, heb je over dit soort dingen dan nog wat te vertellen of ben je dan werkelijk aan de goden overgeleverd? Dat is wat ik graag zou willen weten!

Uitgevers zijn geen goden. ;) Bij de meeste zal er overleg zijn over woordkeus, structuur et cetera. Over het algemeen is dit overleg juist constructief. Ik heb het nog niet meegemaakt dat een woord zomaar anders in het boek kwam dan het in het manuscript stond. @ Ajstinad: Een woord als beargumentatie kwam er waarschijnlijk echter niet zonder meer door. :!: :)

'Dieptriest' ook niet want dat woord bestaat niet volgens Van Dale :\\

Hoe heeft Marten Toonder zijn eigen bedachte woorden erdoor gekregen?

Bedankt allemaal. Ik zit wel eens veel tijd in een dergelijk detail te steken. Veel verschillende synoniemen in dezelfde zin te 'proeven' waarbij 't ene net wat meer de lading weergeeft dan 't andere. En steeds denk ik dan weer aan dat 'diep triest' waar ze 'treurig' van maakten en, ja, dan ga je je toch afvragen: 'zit ik mijn tijd te verbeuzelen?' Jullie stellen me gerust, dus, en daar ben ik blij om.

Hoe heeft Marten Toonder zijn eigen bedachte woorden erdoor gekregen?

Misschien omdat ze in het geheel van zijn verhalen passen? Omdat ze er een onweglaatbaar onderdeel van uitmaken? Omdat ze een inhoud aan een persoon of situatie geven die eerder nog niet zo was verwoord? En dat dat alles die uitgever / redacteur aansprak (maar een andere misschien juist helemaal niet)? Nieuwe woorden, uitdrukkingen, nieuwe betekenissen kunnen wel in de taal ingevoegd worden, als ze ergens een weerklank vinden. 'Pardon, reeds,' van Sjef van Oekel - ander voorbeeld - is een nieuwe combinatie van een korte woordenreeks die op zich inhoudloos is en ook geen onderling verband kent, en in zekere mate zelfs irritant is, en dat alles paste juist bij Van Oekel. Daarom werd het overgenomen, denk ik. @ Janheij en Zjors: Dat dieptriest niet in Van Dale staat, is misschien voor de Volkskrant reden geweest om het te veranderen in diep treurig, maar op zich lijkt dieptriest mij een aannemelijk woord, niet incorrect, want waarom wel diep teleurgesteld (twee woorden)? Had je er ook moeite mee gehad wanneer dieptriest veranderd was in diep triest? Want op zich kan dat net zo goed als diep treurig. Diepmismoedig zou ik daarentegen een gezochte uitdrukking vinden, net als diep- of hoogvrolijk. Maar in een bepaalde context kan het misschien weer wel, want je kunt wel hooggestemde verwachtingen hebben. Dus ja. 't Is een beetje wat je aanspreekt - of niet. Het blijft spelen met taal.

Ik vind ook niet dat je je af kunt vragen hoe het bij uitgevers gaat omdat de VOLKSKRANT iets uit eigen beweging heeft gedaan. Bij de meeste uitgevers krijg je een drukproef waarin je kunt zien hoe het wordt, en vaak ook nog eerder versies met dat soort dingen, op basis waarvan je bezwaar kunt aantekenen. Zorg alleen wel dat je een goede onderbouwing hebt; "ik vind het niet mooi" wordt meestal niet geaccepteerd als bepaalde dingen bij de huisstijl hoort ;)

Ik vind ook niet dat je je af kunt vragen hoe het bij uitgevers gaat omdat de VOLKSKRANT iets uit eigen beweging heeft gedaan.

Ik dacht dat dit forum daar juist voor was. Dat mensen die nog geen ervaring hebben met uitgevers hier dit soort vragen kunnen stellen aan mensen die al wel weten hoe die dingen werken.

Bij tijdschriften en kranten heb je als auteur zelf vaak geen zicht op de laatste versie. Ik ben ook wel eens verbaasd geweest door wijzigingen van dat soort redacties; in één geval herkende ik mijn eigen tekst amper terug. Bij een boek is dat anders, tenminste, dat heb ik altijd bedongen. Ik heb niet het volledige vertrouwen in wat een redacteur doet, en ben zelf eigenwijs. Dus dan moet je over bepaalden dingen gaan heen-en-weren met de redacteur. Dat is trouwens het handigste te doen vóór het drukproevenstadium, want in een drukproef is het niet de bedoeling dat je nog echt veel gaat wijzigen. Bovendien kun je in een digitaal bestand makkelijker zoeken. Louise

Ik dacht dat dit forum daar juist voor was. Dat mensen die nog geen ervaring hebben met uitgevers hier dit soort vragen kunnen stellen aan mensen die al wel weten hoe die dingen werken.

De redenatie was voor mij nogal vreemd. Newbie of niet, je kunt toch wel beredeneren dat een krant die een ingezonden stuk plaatst heel anders te werk gaat dan een uitgeverij die een boek publiceert? Neemt niet weg dat je natuurlijk een topic mag openen over hoe groot je inspraak is bij een uitgeverij. Maar dit was vragen "bij een amateurvoetbalclub moet je contributie betalen, hoe zit dat met een prof. volleybalploeg?".

Ja, als het een ingezonden stuk was geweest, had je gelijk gehad. Dan zou ik het ook niet hebben gevraagd.