Redigeren tijdens het schrijven, bah

Lijkt me lastig Eufdrie!

Ik dacht aan wat schrijfoefeningen, maar gedrag van anderhalf jaar is er niet zomaar uit. Misschien is het een kwestie van jezelf toestaan om wat slordiger te zijn? Misschien slijt het vanzelf nog wat, als je bijvoorbeeld in zo'n stuk boek komt waar het schrijven haast vanzelf gaat.

ik ben blij dat je hiermee de spits afbijt, Eufdrie, want ook ik vind die redacteur een lastpak. Ik durf geen zin meer uit mijn pen te schudden. Ben soms te voorzichtig. Misschien is het een tip waardig om gewoon toch maar te schrijven en het redigeren voor nadien te houden. Zo hebben we toch nog papier verspild, niet?

Het tweede boek is geloof ik het moeilijkste. Als je dat af hebt, komt je zelfvertrouwen (en daarmee je plezier) wel weer terug. Doorbijten dus!

Je zegt dat de redacteur in jou over je schouder meekijkt, maar misschien heb je het gevoel dat jouw redacteur over jouw schouder meekijkt? Ik merk dat ik er nu al rekening mee houd wat een bepaalde redacteur van mijn schrijfsels zou vinden en mijn redigeren wordt steeds strenger en gerichter op bepaalde uitgeverijen. Alles wordt tien keer nageplozen op stijl en zinsconstructie, nu al. Het moet zo perfect zijn dat Toine Akveld spontaan in zwijm valt en een taxi stuurt om mij op te halen.
Juist ja, ahum :roll: . Misschien is het zo, dat je met elke zin die je aan jouw tweede boek schrijft de 'compleetheid' van het eerste boek wil benaderen. Dat is dus onmogelijk als ik zo vrij mag zijn. Het eerste boek is alleen geworden wat het nu is, omdat je het domweg hebt geschreven, wat je het liefste doet, domweg schrijven, wroeten met woorden, kneden met zinnen, alles schrijven wat er zomaar in je opkomt. En dan komt de rode pen. Want hoe meer je 'domweg' schrijft, hoe meer je uiteindelijk weg kan strepen. En dan hou je het beste over. Gewoon doen dus, en zet die redacteur in je hoofd beleefd maar beslist de deur uit.
groetjes, Edna

Wat mij erg goed op weg helpt bij eindredactie is met iemand meelezen terwijl hij mijn tekst voor het eerst leest (dat is geen officiële redacteur, gewoon een buurjongen of zo). Dan zie ik meteen de haperingen of foute zinsconstructies. Of voorlezen. Dan voel je ook direct wat eraan schort.

Ik geniet overigens wel van eindredigeren: het verhaal zit 'erin' en het kan vanaf nu alleen maar beter worden. Honderden keren doorlezen tot je elke zin kent. Totdat het jouw verhaal is, tot in elke vezel. Lekker.

Volgens mij hebben veel schrijvers last van schrijfhaast. De reden waarom ze schrijven is het verhaal en de rest komt op de tweede plaats. Akkoord, heel leuk is het om mooie zinnen te boetseren maar herlezen? Dan gaat het verhaal niet vooruit maar begint het opnieuw. Het spannende is eraf.

Ik begrijp het wel, maar het redigeren komt en hoort erbij. Discipline, dan maar?

Probeer eens niet op je computer, maar met pen en papier in een schriftje te schrijven?

Op mijn pc lukt het me sowieso niet een vloeiende lijn te schrijven, maar type ik eerst fragmenten en verander ik deze steeds.
Met pen en papier moet ik wel dat hoofdstuk in één keer schrijven, in de goede volgorde.
En tijdens het overtypen op de pc redigeer ik toch gelijk al een beetje.

Ja, maar dat is nou juist het probleem niet. Het redigeren, daar heb ik misschien wel té veel handigheid in gekregen. Zoveel, dat het bijna een tweede natuur geworden lijkt.
En daarom kan ik tijdens de aller- allereerste versie van het schrijven, het moment dat het vanuit mijn hoofd via mijn vingers en mijn toetsenbord op het scherm van mijn laptop verschijnt, niet meer onbevangen doorschrijven.
Al tijdens dit 'verhalende gedeelte' (zo wil ik die eerste fase maar noemen) maak ik me druk over komma's die al dan niet op de goede plek staan, woorden die ik te vaak gebruik, zinnen die misschien te lang en daardoor onbegrijpelijk zijn etc.
Allemaal dingen waar je je in dat eerste stadium nog helemaal niet druk over moet maken, maar onbewust zit ik het dus toch de hele tijd te doen.

De tip van Nenko, om weer eens gewoon met pen en papier te schrijven, lijkt me nog het meest bruikbaar.

Oké, ik snap het probleem.
Misschien kun je deze werkwijze ooit integreren in je spontaniteit. Dan wordt het een automatisme en heb je er geen last meer van.

Heb jij een deadline voor je tweede boek, Euf?
Ik zelf had dat bij mijn eerste boek niet (omdat ik toen tijdens het schrijven nog geen uitgever had), maar nu dus wel. Mijn tweede boek staat gepland voor het najaar, en mijn uitgever wil het zo rond april/mei binnen hebben. Stuurt me zo nu en dan bemoedigende en goed bedoelde mailtjes om te vragen hoe ver ik al ben, enz. En aangezien ik eergisteren helemaal opnieuw ben begonnen merk ik dat dat een druk (meer dan het redigeren wat jij beschrijft) oplevert die ik eerst niet had.
Heb jij dat ook?
Overigens kan ik natuurlijk altijd uitstel aanvragen, maar zelf wil ik ook graag dat het dit najaar wordt uitgegeven. Precies een jaar na mijn eerste, dat was mijn streven en dat wil ik halen. Maar het is toch een andere manier van schrijven, nu je weet dat het 'moet'.

Ppppfff, dat is wel snel Kim. Dan moet je echt gaan stressen. Ik weet niet of ik dat zo leuk zou vinden. Kunnen zij het ook zo snel redigeren en drukken?
Mijn kinderboeken die in augustus/september uit moeten komen moeten nu al klaar zijn. En dan valt er maar een paar duizend woorden te redigeren.
Ik vind trouwens dat ze bij het redigeren van je vorige boek steken hebben laten vallen. Daar zou ik dus nu eens stevig op hameren dat dat wel hun werk is. Nu heb je wat in te brengen tenslotte. Je kunt nooit al je eigen fouten ontdekken en zeker als je onder tijdsdruk werkt, zitten er fouten in.

Heb je trouwens al subsidie aangevraagd bij het Fonds voor de Letteren? Zodat die mooi je verblijf in LA kunnen betalen?

Die reisbeurs zit er niet in, omdat je die minstens een half jaar van te voren aan moet vragen (en daar ben ik dan dus te laat mee aangezien ik hier al zit) en kan niet met terugwerkende kracht.
Maar de stimuleringsbeurs (voor het tweede boek) heb ik wel aangevraagd! Net als de overige debutanten hier, denk ik! (Moet alleen het werkplan nog insturen, heb nogal moeite met het schrijven van een synopsis van een verhaal waar ik zelf nog niet precies de afloop van weet enzo.)

Ja dat redigeren moet beter gebeuren dit keer!!!!!

Knap zeg, Kim, dat je een jaar na boek 1 al met boek 2 wilt komen.
Ik ben bang dat er bij mij veel langer tussen gaat zitten.
Als ik een vervolg op boek 1 had geschreven, had ik het mezelf veel gemakkelijker gemaakt. Dat verhaal zit in mijn hoofd en hoef ik alleen maar uit mijn pen te schudden.
Boek 2 wordt in mijn geval een verhaal van een heel andere orde, het heeft nauwelijks iets met boek 1 te maken en is veel dikker en complexer.
Ik geef mezelf er dan ook ruimschoots de tijd voor, in elk geval heel 2007 om het verhaal op papier te zetten.
Die akelige deadlines waarmee de uitgever me afgelopen jaar opzadelde, hoeven van mij niet meer zo. Dan maar een boek dat een half jaar later in de winkels ligt.

Eufdrie

Klinkt heel verstandig, Eufdrie!!

Hoi Eufdrie,

Ervaring heb ik niet met een redacteur/het uitgeven van een boek. Wel herken ik het "meteen goed willen schrijven". Voor mij werkte dat heel blokkerend.

Ik werd gek van mezelf. Mijn verhaal wordt vertelt vanuit verschillende perspectieve, met de nodige flashbacks. Om dat meteen goed te doen, lukte me eigenlijk niet en bracht het hele schrijfproces tot stilstand.

Heb nu de draad van het schrijven weer opgepakt en heb mezelf een "schetstijd" gegeven. Net als bij (ben ik weer) schilderen, niet meteen "op een groot doek aan de gang met kleuren", maar eerst schetsen om het "in de vingers te krijgen".

Het gevolg is een rommeltje van perspectieve, vt / tt dwars door elkaar, leestekens die ontbreken net als hoofdletters, etc. Overal staan markeringen "dit invoegen / dat opzoeken / uitwerken etc. Maar ik maak wel "kilometers", en dat geeft een enorme kick.

Ideetje?

groet Carla

Grappig hoe verschillend dingen voor iedereen werken. Ik redigeer tijdens het schrijven om vooruit te komen. Als ik dat niet doe, blokkeert het schrijfproces bij mij juist heel erg. Het schetsidee herken ik overigens wel, al gebeurt dat bij mij voornamelijk in mijn hoofd, nog voor ik echt ga schrijven.

Zjors, even off-topic: wat heb jij met die hondjes?

En on-topic: als ik weet dat er een fout staat in wat ik geschreven heb, dan moet ik hem eerst veranderen, anders vind ik het niet leuk om verder te schrijven. Net of ik dan steeds over een strootje struikel. Maar dat vind ik iets anders dan redigeren. Redigeren is (voor mij dan): achteraf alles honderdduizend keer doorlezen totdat het dát is wat het zijn moet. Spel- en tikfoutjes zitten er dan al niet meer in.

Hartstiike off-topic maar ik ben gek op honden en Zjors is de werkelijke naam van mijn kleinste hond met de stoerste naam.

Okeeee ... en is dit 'em?

Kun je het hier niet met je redacteur overhebben? Ik denk dat je die onbevangenheid niet zo snel terug krijgt, vooral omdat je eerste boek nu uit is en je uitgever nu toch wel meekijkt. Mensen hebben immers meer verwachtingen van een 'gevestigd' auteur zoals jou. Probeer dat tijdens het schrijven los te laten, niet aan je uitgeverij denken, maar puur aan je verhaal.