Er zijn verschillende topics die je kunt lezen, maar over het algemeen geldt dat de tekst van een POD-drukker niet door een bekwame redacteur onder handen is genomen en bij een regulier wel. Er zijn uitzonderingen natuurlijk, beide kanten op, maar dit is het wel ongeveer.

berbke, het hoeft niet te verschillen, maar in de praktijk is dat vaak wel zo. Een POD rekent voor extra diensten zoals redactie, opmaak en omslagontwerp vaak geld, waar dat bij een reguliere uitgever altijd door de uitgeverij wordt betaald. Daarom kiezen schrijvers er bij een POD vaak voor die diensten niet af te nemen of het zelf te doen. Bijna geen enkele schrijver is een topredacteur, en dus treden er kwaliteitsverschillen op in tekst en vormgeving.

Is bijvoorbeeld een roman uitgegeven door een reguliere uitgeverij over het algemeen genomen een kwalitatief/inhoudelijk beter verhaal dan eentje uitgegeven door een pod-uitgeverij?

Ja.

(Dan heb ik het niet over uitgeven in eigen beheer, want ook pod-uitgeverijen hebben redacteuren neem ik aan)

Nou, ja en nee, die gaan dus alleen maar iets doen als je er voor betaalt ...

Waarom stel je die vraag, berbke? Overweeg je zelf een pod-boek uit te geven?

Is bijvoorbeeld een roman uitgegeven door een reguliere uitgeverij over het algemeen genomen een kwalitatief/inhoudelijk beter verhaal dan eentje uitgegeven door een pod-uitgeverij?

Inhoudelijk valt er over veel verhalen weinig te zeggen. Een verhaal kan inhoudelijk zó sterk zijn, en zó belabberd verteld worden dat het de inhoud bijna helemaal wegvaagt. Anderzijds kan een verhaal met een matige inhoud meeslepend verteld worden. Het schrijven van een verhaal is een ambacht waarbij een aantal elementen belangrijk is. Dat zijn bijvoorbeeld stijl, woordkeus, structuur en perspectief. En die elementen hebben allemaal weer hun eigen 'sub'-elementen. Hoe beter die elementen beheerst en bespeeld worden door een auteur, des te beter wordt het verhaal. Maar ook zijn alle reguliere uitgeverijen niet zomaar met elkaar te vergelijken, want de een legt andere maatstaven aan dan de ander. Wat Dries zegt, is waar: vrijwel alle auteurs hebben een medelezer of redacteur nodig, voordat een verhaal de wereld in kan. De meeste mensen hebben de neiging zichzelf beter te begrijpen dan dat ze precies kunnen overbrengen wat ze bedoelen. Dat is geen luiheid of onmacht, maar tijdens het schrijven is er vaak niet voldoende afstand tussen het werk en de werker. Iemand die een p.o.d.-uitgave overweegt, zou zich moeten realiseren dat een p.o.d.-bedrijf zich over het algemeen meer bezighoudt met het vervaardigen van een eindproduct dan dat hij zich verdiept in de aard van wat hij drukt. Dat zijn twee verschillende dingen: papier en wat erop staat. Een reguliere uitgeverij wil graag beide op zo hoog mogelijk niveau tillen. Het economisch aspect hangt daar ook mee samen, maar dat is voor nu een zijtak. Als je dus een p.o.d.-uitgave overweegt - en daarbij je doel duidelijk voor ogen stelt - zou ik je aanraden die medelezer (beter nog: enkele) te zoeken. Zie hun reacties als een try out. En als je er geld voor (over) hebt, zou je een professionele redacteur kunnen zoeken. Wanneer je liever je boek regulier laat uitbrengen, zouden de proeflezers toch ook hun diensten kunnen bewijzen, maar de redactie krijg je er eigenlijk altijd vanzelf bij, mits men je manuscript accepteert, natuurlijk.

Dit is wel een heel uitgekauwd onderwerp Berbke. Ik zou zeggen, doe even moeite om rond te kijken op de site. Het wemelt hier van de informatie over POD-uitgevers. het staat zelfs als apart item vermeld op de homepagina en je kunt het ook bij "zoeken' intypen. Succes!

Precies. Helemaal eens met Asdale.