Wanneer schreven jullie voor het eerst?

Gewèldig al die verhalen van jullie over hoe het begon! Bedankt hoor, erg interessant om te lezen. Ik genòòt ervan!

Genoot van het verleden, geniet van het NU - aldus je slogan onder je reacties. :D

Snedig opgemerkt! Thanks.

Het leuke is dat een van mijn dochters (12 jaar) nu ook zelf verhaaltjes schrijft. Met hetzelfde enthousiasme als ik indertijd. Vind ik zo mooi om te zien.

Ruim een jaar geleden pas begonnen (52) Zomaar, ineens. Meteen mezelf volledig erin verloren. Het kan gek lopen.

Ik herinner me dat ik voordat ik kon schrijven, al verhaaltjes verzon. Eigenlijk verzon ik dromen voor mijn broertje als hij niet kon slapen. Het waren altijd dromen waarin hij de voetbalster, of de superheld was. Best jammer eigenlijk, dat het niet op papier staat. Hij viel er altijd heerlijk bij in slaap :unibrow: Als hij sliep ging ik in m'n eigen bed liggen en maakte voor mezelf een droom: superturnster ofzo :D Het echte schrijven is bij mij later begonnen, rond m'n zestiende, hoewel ik voor die tijd wel altijd een dagboek bijhield en later heel veel liefdesbrieven heb geschreven, maar die tellen niet echt mee vind ik.

Ruim een jaar geleden pas begonnen (52) Zomaar, ineens. Meteen mezelf volledig erin verloren. Het kan gek lopen.

En een paar maanden later meteen lid geworden van de SOL zie ik? :p

Ik herinner me ineens nog iets: Toen ik ongeveer 8 jaar was, kreeg ik een briefje van elfje Rinkelbel (onder mijn kussen)dat vond ik zo geweldig dat ik onmiddellijk terugschreef en het briefje ergens in de tuin neerlegde. En..... ja hoor na een poosje kreeg ik weer een briefje. Ik geloofde er heilig in en schreef steeds fanatiek terug. De correspondentie stopte vrij plotseling, want ik werd bedreigd met een spotvogel en een lelijke heks. Uit was het sprookje, want toen zag ik achter dat "lieve elfje" die pestkop van een zus ineens!!

Ik schrijf ook zo lang als ik kan schrijven. Als ik het me goed herinner, is er op de lagere school geen schoolkrant verschenen zonder iets van mij erin, in de 6 jaar dat ik erop zat. Maar er heeft bij mij wel een 'gat' in gezeten, een 'schrijfloze' periode van zo'n 15 jaar: tijdens mijn studie nederlands en promotie en nog een paar jaar daarna. Taal al te zeer als studiemateriaal zien was voor mij dodelijk voor mijn creativiteit. Die heb ik ongeveer tien jaar geleden, op m'n 33e dus, weer herontdekt. Louise

Ik schrijf al sinds ik kan schrijven, een jaar of zes/zeven dus. Ik liet mijn hoofdpersonages hoofdzakelijk dezelfde verhalen beleven als de meisjes in de boeken die ik las (met school naar balletvoorstellingen enzovoort). Of het ging over dingen die ik zelf meemaakte. Die verhaaltjes, in een verschrikkelijk handschrift en vol met grappige fouten, heb ik nog. Wat later (8/9 jaar) schreef ik verhalen met dieren (voornamelijk honden) in de hoofdrol en toen dat weer afzwakte begon ik zelf dingen te verzinnen. Zelden maakte ik iets af.

Ik weet niet meer hoe oud ik was, maar het was nog op de basisschool. Ik maakte altijd krantjes, mijn meest gemaakte creatie was de Lion-King geïspireerde Timon & Pumbaa krant. Daarbij maakte ik natuurlijk ook tekeningetjes. Op die leeftijd was ik ook altijd bezig met het maken van aanmeldformuliertjes en antwoordkaarten (zoals die dingen die soms in een tijdschrift zitten en die je moet opsturen om abonnee te worden), maar ik weet niet of dat ook meetelt... :D

Mijn eerste verhaal - afgemaakt, zelfs met eigen tekeningen :P - is van toen ik 10 was, en was niks anders dan het natypen van mijn favoriete tv-serie :o Daarna af en toe een idee voor een verhaal, maar deed er nooit wat mee behalve de eerste scène. Wel ideeën voor verder, maar dat verhaal is zo absurd dat ik er nooit meer wat mee ga doen denk ik... Op mijn 16e begon ik een aantal scènes te schrijven van hetzelfde verhaal. Na een paar maanden begon het schrijven in dezelfde vaart als het eerste verhaal. En nu, op mijn 20e, schrijf ik nog steeds, en is het uitgegroeid van een hobby tot een bezigheid, tot iets wat ik met alle plezier doe.

Ik was twaalf. Maar mijn echte interesse werd gewekt toen de leraar uit groep 6 gedichten en verhalen ging bespreken m.b.v. teksten van Paul Vanostayen. Wat vond ik dat mooi: Bezette Stad bijvoorbeeld, met zijn vele grafische grapjes tussendoor. Heerlijk. Ja en toen wist ik al vrij snel welke kant ik in wilde gaan...

Enthousiast door al deze verhalen ga ik eens op de kop in dozen met oude zooi op zoek of mijn oude schrijfsels opruimwoede hebben overleefd! Mijn eerste verhaaltje tikte ik op (euh... schreef ik met een pen in een schriftje...) toen ik een jaar of zeven was, over de hond van mijn opa en oma die puppy's kreeg. Een van mijn eerste fictie-werken had als titel Beer heeft nukken. Volgens mij is het geschreven in een boze bui na een ruzie met mijn ouders en was het behoorlijk autobiografisch... Toch nog eens zoeken of het bewaard is gebleven! Als ik ooit nog een beroemde bestseller-auteur word (en dat word ik vast, uche) zijn die stukkies misschien nog wel geld waard op E-bay!

Ik weet m'n eerste verhaal niet meer. Ik schrijf al sinds ik kan schrijven (en ik teken al langer, maar ben daar halverwege mijn twintigste mee gestopt): verhalen, strips, toneelstukken en ik hield ook altijd interviews met kinderen uit de buurt, verzon mijn nieuws en maakte mijn eigen boekjes. Ik vond het altijd enorm leuk om er anderen bij te betrekken, dus ik trommelde vaak ook iedereen op. Ik maakte ook spelletjesboeken en brievenschriften, die ik dan uitwisselde met mijn broertje en zusje en vriendinnen. Tekenen en schrijven liepen bij mij altijd door elkaar, dus al die verhalen hadden vaak ook tekeningen en andersom kregen tekeningen vaak ook tekst. Dagboekschrijven ben ik begonnen toen ik rond m'n 9e of zo het dagboek van Anne Frank las. Daar was ik zo van onder de indruk, dat ik onmiddellijk schriften bij de Hema kocht en er ook één begon. Ik verstopte die heel geheimzinnig achter mijn bed... En werd heel kwaad toen mijn moeder er vanaf bleek te weten.... Verder schreef ik ook liedjes en gedichten. Écht fanatiek dichten deed ik pas vanaf mijn 13e of 14e en omdat ik mijn werk vergeleek met de grote dichters die we bij Nederlands behandelden, trok ik al gauw de conclusie dat ik nooit een écht gedicht zou kunnen schrijven. Ik ben er natuurlijk wel mee door blijven gaan en toen ik ergens in de 20 was, kwam er een moment dat ik dacht: 'Hee, nu heeft het het niveau van een écht gedicht.' Het was heel bijzonder om dat punt bereikt te hebben dat dingen echt goed en publicabel werden, ook al was het tien jaar later.

Enthousiast door al deze verhalen ga ik eens op de kop in dozen met oude zooi op zoek of mijn oude schrijfsels opruimwoede hebben overleefd!

Zou het niet grappig zijn om een nieuwe thread aan te maken met korte verhaal- of gedichtfragmenten uit onze jeugdjaren? Is volgens mij best lachen. En misschien daarbij een kort stukje van hoe iedereen tegenwoordig schrijft, om te vergelijken... Zodat we kunnen zien dat we toch vooruit zijn gegaan, natuurlijk... :D Edit: ik heb meteen een nieuw topic hierover aangemaakt, hier vind je hem: http://www.schrijvenonline.org/forum/101502

Ik was denk ik een jaar of 10. Toen ben ik samen met een vriendin aan een verhaal begonnen over ons twee en mijn jongere zusje. Wij waren speurders en moesten een diefstal van eenm portemonee oplossen. Jammer genoeg hebben we het nooit afgemaakt en ben ik het schriftje kwijtgeraakt.