Geen afbeelding
Wuustwezel

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Twee vragen

 2 oktober 2009 - 12:34
Hallo mensen, Ik schrijf momenteel twee verhalen, dat is een beetje onhandig en het vlot niet heel erg. Ik zal eentje weldra in de ijskast zetten zodra ik de verhaallijn op papier heb. Voor het eerst ben ik begonnen met een verhaal in de eerste persoon. De hoofdpersoon heeft bestaan zo ook de beschreven gebeurtenissen maar het verhaal eveneals verschillende elementen zijn fictie. Het wordt dus eigenlijk een historische roman. De historische setting is Parijs gedurende het tweede Keizerrijk onder Napoleon III. De hoofdpersoon herleeft steeds scenes uit zijn jeugd, en volwassen leven. Belangrijke(historische) en onbelangrijke momenten. Zaken waar hij trots op is en waar hij zich voor schaamt et cetera. Het verhaal beslaat één dag uit zijn leven, zijn laatste, maar daar is hij zich niet bewust van. In het verhaal wil ik vooral het contrast leggen tussen zijn kleurrijke herinneringen en een grauw en somber heden van zijn oude dag waar hij zich niet meer in het middelpunt van de beau monde bevind maar oud en alleen omringd door een paar bedienden. :\\ Ik heb 2 vragen waar jullie mij hopelijk mee kunnen helpen. Ik schrijf normaliter in de derde persoon. De alwetende verteller is een geliefd medium. Hoe zet ik de sfeer van de omgeving neer in een verhaal dat in de eerste persoon is geschreven? treed ik uit mijn persoon en daarna weer terug naar het verhaal? of hoe? Hoe kan ik de afwisseling tussen verleden en heden beschrijven zonder het te hoeven zeggen. Hebben jullie tips of ideeën om die contrasterende 'werelden' mooi in elkaar over te laten vloeien? Bij voorbaat dank :thumbsup:

Geen afbeelding
Atreju

Lid sinds

15 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 oktober 2009 - 12:53
Welkom Wuustwezel, In mijn beleving is het antwoord heel simpel: Ik zorg dat ik die persoon word en beschrijf alles hoe ik het in mijn fantasie zie. Net als dat ik nu uit mijn eigen raam kijk (alleen dan in een andere tijd). Ik vind het juist moeilijker om een verhaal neer te zetten vanuit het oogpunt van de verteller. Dan heb je gelijk met diverse gevoelens en gesprekken te maken. Hoe begin je het verhaal, schrijf je gelijk in de Ik-persoon?

Geen afbeelding
Thérèse

Lid sinds

15 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
 2 oktober 2009 - 13:07
Ik schrijf normaliter in de derde persoon. De alwetende verteller is een geliefd medium. Hoe zet ik de sfeer van de omgeving neer in een verhaal dat in de eerste persoon is geschreven? treed ik uit mijn persoon en daarna weer terug naar het verhaal? of hoe?
Wanneer het verhaal de laatste dag van het leven van de hoofdpersoon beschrijft, en jij gebruikt daarvoor de ik-vorm, dan kan de hoofdpersoon zijn eigen alwetende verteller zijn. Hij overziet immers zijn leven. Je kunt dan gebruikmaken van bruggetjes als: Wat ik toen nog niet wist ... Later begreep ik hoe het werkelijk in elkaar stak ... De gebeurtenissen volgden elkaar vanaf dat moment snel op ... (waarna je er een overzicht van geeft), Nu weet ik dat X me om de tuin probeerde te leiden, maar toen vertrouwde ik hem volkomen.
Hoe kan ik de afwisseling tussen verleden en heden beschrijven zonder het te hoeven zeggen. Hebben jullie tips of ideeën om die contrasterende 'werelden' mooi in elkaar over te laten vloeien?
Je kunt de hoofdpersoon bepaalde dingen laten doen, die je eveneens gebruikt als bruggetje: Buiten slaat de regen in striemen over het gazon. Dat was in de zomer van [jaartal] wel anders. Ik herinner me hoe ik met Annabel in de late herfstzon door het park wandelde, de laatste avond dat we samen waren. Ze huppelde vrolijk naast me, me daarbij af en toe aanrakend. Wat had ik haar graag in mijn armen genomen, maar ik wist dat ik de volgende dag naar [plaatsnaam] moest vertrekken. Een romance beginnen was op dat moment niet gepast, zou zeer lastig uitpakken, zelfs. En dan vertel je het fragment dat je in dit deel wilt plaatsen. Zo kun je vanuit de situatie waarin de hoofdpersoon zich bevindt, hem telkens in een positie brengen - met bepaalde attributen - die hem laat associëren met het verleden, waardoor jij het hele verhaal kunt vertellen. Ik hoop dat je iets aan de voorbeelden hebt?

Geen afbeelding
Zjors

Lid sinds

19 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 oktober 2009 - 13:14
Wat betreft heden/verleden kun je toch ook gewoon simpel het verhaalheden in de tegenwoordige tijd schrijven en het verleden van hem in de verleden tijd. Wat betreft de omgeving beschrijven, laat je de wereld zien zoals hij hem ervaart. Dus subjectief. Houdt hij van regen dan beschrijft hij de schitterende striemen die op de ramen verschijnen.

Geen afbeelding
Set

Lid sinds

19 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 oktober 2009 - 14:04
Ik zou er zeker niet voor kiezen om 'uit' je persoon te gaan en er weer in op momenten dat je iets anders wilt beschrijven. Zie het gebruik van ik-perspectief als een uitdaging. Vind steeds opnieuw manieren om toch te kunnen opschrijven wat voor je verhaal nodig is, zonder daarbij het perspectief te verliezen. (een ander personage kan hierbij trouwens een aanvullende rol spelen, hij kan zijn op de plek waar de 'ik' niet is en het bijv. later aan de 'ik' vertellen) Lees eens een paar boeken vanuit een ik-perspectief, misschien helpt het je. Wat betreft vt en tt. In mijn roman heb ik veel flashbacks verwerkt. Ik heb ervoor gekozen om daarbij steeds de eerste en de laatste regel cursief af te drukken. Dus het stuk tussen de cursieve zinnen in, is daarbij de flashback. Succes met je twee verhalen!

Geen afbeelding
sgoojur

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 oktober 2009 - 15:29
Alles beschrijven vanuit de ogen van de eerste persoon. Wat hij ziet en als het over de persoon zelf gaat moet het vanuit het gevoel komen. Dus niet van; ( even snel) mijn wangen werden rood, maar wel van mijn hoofd gloeide van schaamte. Dus altijd in de persoon blijven. Een gebeurtenis aan zijn rugkant, ziet hij nooit! hij kan het wel horen of ruiken. ( kan bv, een hand op zijn schouder voelen, maar ziet vader niet van achter aan komen lopen) Tt vt moet geen probleem zijn. Je kan ook in de tt over vt praten in de overgang. Als ik terug denk aan...... Wat ik nu weet..... Nog steeds ....ik als..... In mijn boek werk ik in TT terugdenkend in VT en dan zelfs nog met flash backs in verdere VT. Dus de VT persoon denkt nog verder VT terug, snap je? En het klopt gewoon. Ik probeer de lezer mee te slepen naar de VT periode als ik in de VT schrijf. Dan vergeet de lezer even de TT persoon om vervolgens weer in TT terug te komen. Ik vind de ik sprekender dan de hij. Als ik kijk naar Thrillers vind ik het Nicci French die altijd in de derde persoon schrijven veel minder spreken dan de Ned. collega's Thriller schrijvers die vanuit de ik werken. TT vind ik meer spreken dan VT. Succes xsg

Geen afbeelding
Claudia

Lid sinds

15 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 oktober 2009 - 0:39
Ik gebruik allerlei perspectieven en tijden zoals mijn oma zei: alles heb z'n voor- en z'n nadeel (ja sorry, zo zei zij het). Soms is de hij-vorm en een alwetende verteller prettig, dan kun je de zaken vanuit verschillende personen beschrijven. Het schept wel een zekere afstand. De ik-vorm en de tt zijn heel direct, maar hebben zoals Astrid aangaf hun beperkingen. Als je maar niet in één stuk wisselt van perspectief. In één boek kan wel, maar het moet logisch zijn.

Geen afbeelding
Mara

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 oktober 2009 - 1:01
Goed de verschillen laten zien in tijd inderdaad, anders wordt het onoverzichtelijk (in kinderboeken in ieder geval.)

Geen afbeelding
Wuustwezel

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 oktober 2009 - 19:39
Inderdaad Thérèse, 7 reacties op 2 vragen. Dank jullie wel voor de tips en de ideeën die jullie hebben aangedragen. Ogenschijnlijk zijn de meeste van hen simpel, maar ik zag mij toch wel voor een klein dilemma geplaatst. Dank jullie wel. ik ga verschillende van jullie tips toepassen en kijken hoe dat voor mij werkt. Ik houd jullie op de hoogte. W.