schrijven = ontucht zegt Multatuli

Heeft M een blik in de spiegel geworpen? Te vluchtig gelezen...

Zou men in dit verband een vergelijking met prostitiuees willen maken; een vergelijking die per definitie ongelukkig en seksistisch is en het vrouwelijk geslacht in een kwaad daglicht stelt, dan zal men onontkoombaar over vrouwen schrijven, omdat het nu eenmaal een van de meest herkenbare beelden is dat kan worden opgeroepen. Even in de stijl van de meester zelf. Het is wel typisch mannelijk ja, zo'n opmerking. Met de man in de rol van slachtoffer, hoe is het mogelijk. Met de 'gemeene' meid bedoelt Multatuli volgens mij immers de meid die puur verleid om het geldelijke gewin. Ik snap het citaat trouwens niet echt. Om welke reden is schrijven nu ontucht? Omdat lezen over de gevoelens van een schrijver een vorm van 'verheven voyeurisme' zou zijn, een geestelijke intimiteit?

Het lijkt erop dat het omgekeerde wordt gezegd. Heel simpel... je diepste gevoelens deel je niet met vreemden. Dus schrijf je er niet over. Doe je dat wel, dan zijn die gevoelens vals en een vraag om aandacht. En dat verpak je heel mooi, verleidelijk. En ja hoor, daar wordt de vrouw even voor het gemak gebruikt. Dit is wat ik eruit haal...

Dat haal ik er ook uit, Wil. Maar het gaat me natuurlijk om dat verrekte cliché.

Ontucht is toch wat je verricht bij de ander? Hoe kan de schrijver zich daar dan schuldig aan maken als hij het over zichzelf heeft? Of heb ik een te smalle definitie in mijn hoofd?

Hij bepotelt de menigte / de lezer. Zoiets.

Zou men in dit verband een vergelijking met prostitiuees willen maken; een vergelijking die per definitie ongelukkig en seksistisch is en het vrouwelijk geslacht in een kwaad daglicht stelt, dan zal men onontkoombaar over vrouwen schrijven, omdat het nu eenmaal een van de meest herkenbare beelden is dat kan worden opgeroepen.

Wat bedoel je hiermee, Dargor?

Héél goede vraag, FS! :thumbsup: :!: :)

Maar je had zelf niet de behoefte het te vragen MJ? :!: :? Ik wilde bewust zo schrijven als Multatuli ;) Ik bedoel er verder niets mee en vind wat hij zegt nergens op slaan. Maar wie zo negatief denkt over prostituees als Multatuli, en die herkenbare want stereotiepe metafoor gebruikt, schrijft automatisch over vrouwen. En schrijft dus automatisch slecht over dergelijke vrouwen, het een is een gevolg van het ander. Wat ik met dat stukje zeg: Wie zoals Multatuli het herkenbare want stereotiepe beeld van de 'gemene' meid wil oproepen, de kwaadaardige prostituee die mannen geld aftroggelt, ontkomt er niet aan zo negatief over vrouwen te schrijven. Prostituees zijn nu eenmaal vrouwen. Door warrig of wollig taalgebruik lijkt er soms meer te staan... Ik wil daar weleens mee spelen :o

Er ligt nog een gedachte achter, namelijk de directe koppeling van schrijven ---> ontucht ---> vrouwen - al dan niet prostituee. Wat hij zegt is dat wanneer je schrijft, je je sowieso aan ontucht onderwerpt, want: * óf maak je je intimiteit publiekelijk - en is dat dan voorbehouden aan vrouwen? Swaffelaars, laat eens van je horen! * óf je schrijft anders dan je voelt - en dan is het hoererij. Dus schrijven is linksom of rechtsom een hoerige bezigheid. Maar wat heeft 'de man' te bieden in dit opzicht? In de redenering van M. niets, dus na deze bewering kon hij de pen neerleggen - en heeft dat misschien ook gedaan.

Dat kan ik als man zijnde niet zeggen. Ik snap toch al niet wat 'jullie' in ons zien :D Dus ik blijf het antwoord schuldig. Hoe meer ik erover nadenk, des te vreemder komt de vergelijking mij voor. Ik snap hem nog steeds amper, die metafoor. Het zal aan mij liggen, dat kan best.

Zou het in de tijd dat M. het schreef ook al een cliché zijn geweest?

Ik denk nog meer dan nu zelfs... Een ander cliché praat immers over 'het oudste beroep ter wereld' toch?

Er zou moeten staan: een boek schrijven is per definitie ontucht. Of men schrijft de ware gevoelens, en dan pleeg je ontucht met de lezer. dat is immers een vreemde waarmee je intimiteit deelt. Of men schrijft met valse gevoelens, mooi verpakt om jezelf te verkopen. Hij gebruikt hier inderdaad de vrouw als verleidster, zij is het (onechte) boek. Daar kun je wel talloze andere metaforen voor bedenken inderdaad. De Don Juan bijvoorbeeld, de grote versierder. Maar hoelang is het geleden dat multatuli dit schreef? Inmiddels is dat vrouwonvriendelijke gedrag wel zo'n beetje voorbij dacht ik.

Mmm. Ontucht :unibrow:

Schrijven = tucht zegt Eigen.

Schrijven = tucht zegt Eigen.

:thumbsup:

Ja hoor, de vrouw heeft het weer eens gedaan. Rare mensen toch, die mannen! ;) Mutatuli ga ik hem vanaf nu noemen en ik vond zijn verplichte boek toch al niks.

Ja hoor, de vrouw heeft het weer eens gedaan. Rare mensen toch, die mannen! ;) .

Wie is er nu het zwakke geslacht? 8) ;)