Perspectief bij flashbacks?

Hij lijkt een beetje op de vraag van Trenke over kindertaal, maar ik maak er toch even een apart forumonderwerp van. Ik schrijf mijn verhaal vanuit het perspectief van de vier hoofdpersonen. Ze wisselen elkaar af, ik gebruik derde persoon enkelvoud. Eén van de hoofdpersonen heeft een geheim verleden. Als ik vanuit zijn perspectief schrijf, laat ik geleidelijk wel wat dingen los, maar het blijft voor de lezer geheim wat er is gebeurd en waar hij nog steeds mee worstelt. Uiteindelijk komt één van de andere hoofdpersonen erachter dat hij niet is wie hij zegt dat hij is. Ze ontdekt dat hij ook een andere naam gebruikt. Die scene eindigt met haar zin: “Volgens mij wordt het tijd dat je me iets gaat vertellen.” En dan nu mijn vraag: Welk perspectief moet ik kiezen voor het verhaal dat hij vervolgens vertelt? Ik zou de dialoog gewoon verder kunnen laten gaan, maar het wordt vrij lang. Ik heb zelf gedacht aan ik-perspectief of hij-perspectief met de echte naam van de hoofdpersoon (ik heb tot nu toe consequent zijn schuilnaam gebruikt). Wat zeggen jullie?