Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Is dit overbodige informatie?

19 februari 2009 - 21:56
Ik zit nu al dagen met een probleem te worstelen. Misschien weten jullie hier raad mee? In mijn verhaal probeert de hoofdpersoon koste wat kost zwanger te raken om zo een gezin te stichten. Haar verlangen naar een kind wordt steeds groter, terwijl haar echtgenoot eigenlijk niet zo op een nieuwe huisgenoot zit te wachten. Halverwege het verhaal raakt de hoofdpersoon zwanger, maar krijgt ze een miskraam. Daardoor wordt haar kinderwens alleen maar groter. Aan het eind van het verhaal is ze voor de tweede keer zwanger (mijn verhaal heeft een open einde). Aan de ene kant zou je kunnen zeggen dat die eerste zwangerschap voor het verhaal onnodig is, omdat haar kinderwens in de loop der tijd toch wel toeneemt. Die zwangerschap aan het einde van het boek zou dus genoeg zijn om de frustratie van de hoofdpersoon te tonen. Aan de andere kant vind ik dat die miskraam bijdraagt aan de wanhopige drang naar het maken van een kind. Op die manier voegt het dus wel iets toe. Hoe denken jullie hierover?

Lid sinds

15 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2009 - 22:00
Ik vind het wel leuk/goed om het erin te zetten. Overbodig vind ik het helemaal niet, maar je moet het wel op de goede manier beschrijven. Succes! :D

Lid sinds

16 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2009 - 22:10
Zo te lezen is die miskraam belangrijk voor het karakter ven je hoofdpersoon, ik zou hem er gewoon indoen. Laat je personages maar flink lijden ;) Ook kan het zeer interesant (en moeilijk) zijn om te schrijven hoe haar man met de miskraam omgaat. Doen, zou ik zeggen!

Lid sinds

17 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2009 - 22:12
Het verhevigt het conflict en op deze manier kent je verhaal de klassieke indeling: probleem (kinderwens) probleem wordt erger (hele erge kinderwens) oplossing lijkt nabij (zwanger!) probleem wordt NOG erger (miskraam, nog ergere kinderwens) eindelijk oplossing (weer zwanger) Ik zou het er dus zeker inlaten. Ik denk ook dat het het verhaal "breekt", anders kabbelt het alleen maar een beetje voort met die kinderwens die steeds heviger wordt. Dan gebeurt er niet echt iets, zeg maar. @iertje, het helpt ook als je erbij vertelt WAAROM je het vindt, zodat iemand die argumenten kan gaan afwegen. Aan alleen "ik vind" heeft de vraagsteller niet zoveel.

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2009 - 22:16
Zo hé! Wat snel, nu al reacties! :-) Bedankt voor jullie mening. Gelukkig neigde ik er zelf ook naar de miskraam te vermelden. Maar een steuntje in de rug is altijd fijn. Anders zit je voor je het weet nachtenlang twijfelend naar je monitor te staren..

Lid sinds

16 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2009 - 22:22
Ik zou mij als lezer nogal bedrogen voelen, als het verhaal er niet uitziet zoals Micha schetst, maar zonder die eerste zwangerschap. Ik lees dan een verhaal waarin iemand frictie heeft met haar echtgenoot. Aan het einde wordt ze zwanger en dan is het verhaal klaar. En dan? Ik wil eigenlijk wel weten hoe haar man daarop reageert. In dat geval, wanneer mijn aandacht afgeleid wordt door een miskraam is die behoefte minder groot.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2009 - 22:25
Als je al het overbodige eruit haalt krijg je zoiets als dit: *Boektitel*, door auteur. einde. geen verhaal meer nodig. tada. Met een beetje titelgenerator produceer je zo 1000 unieke boeken per seconde. Volgens mij heb je motivaties nodig om die kinderwens groter te laten worden (hormoonspiegels zijn nu eenmaal wat abstract). Anders is het een gevolg zonder oorzaak. En de frustratie over een miskraam is een sterke motivatie. Is natuurlijk ook persoonlijke stijl: zelf laat ik mijn personage tenminste twee keer over de kop gaan om een verandering uit te lokken.

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2009 - 22:31
@ Carduelis: de omschrijving van het verhaal in mijn openingsbericht is uiteraard maar een heel kleine samenvatting. Het verhaal eindigt met een 2e zwangerschap, iets waarmee de hoofdpersoon haar doel bereikt zou hebben. Echter, met haar gedram van de afgelopen tijd heeft ze haar man van zich weggejaagd. Ze is dus wederom zwanger, maar blijft alleen achter. @ Timwaagh: da's wel een heel kort boek, inderdaad! Wat die hormoonspiegels betreft..voor mannen zijn ze inderdaad abstract, maar voor de vrouwen die ze door hun lichaam hebben voelen gieren, ligt dat waarschijnlijk anders.. ;-)

Lid sinds

17 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2009 - 22:36
Even als ervaringsdeskundige (1 miskraam gehad voor twee dochters kwamen): een miskraam is erg verdrietig, maar vaak reageert de omgeving nogal onderkoeld. Je krijgt goed bedoelde opmerkingen zoals, wat geeft het nu, het was nog bijna niks, het was vast niet goed, het was nog geen echte baby... Maar jij hebt je al moeder gevoeld en daardoor wordt die kinderwens inderdaad sterker. Want voor jou (voor mij was dat zo) was het namelijk al wel een kind in wording. Verder kan het ook zo zijn dat je opgelucht bent. Je weet na een miskraam tenminste wel dat je zwanger kunt worden (zeker als je hoofdpersoon al wat ouder is, kan ze daarover ook lopen tobben). Succes met je verhaal!

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2009 - 22:44
Jeanne Thamar, helaas ben ik zelf ook ervaringsdeskundige (ik was 19 weken zwanger).. Jammer genoeg weet ik dus precies wat je bedoelt. Nu ga ik maar snel weer verder met mijn verhaal, voor ik mezelf verlies in Viva-gezeur.. ;-)

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2009 - 8:28
Ervaringdeskundige, tja... Een ervaring maakt nog geen deskundige. Maar ik kan er wel over meepraten dat je na een miskraam en/of een te vroeg geboren kindje sterkere moedergevoelens krijgt. Dus, ja ik zou het wel degelijk in je verhaal stoppen.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2009 - 9:13
Zeker erin laten. Vooral om wat Micha zegt. Verhaaltechnisch gezien is het een "mooi" dramatisch gebeuren, doel bijna bereikt en dan gaat het toch nog mis. Hoe meer obstakels naar het doel toe, hoe beter en ze horen (volgens de boeken die het kunnen weten) ook steeds moeilijker te worden.

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2009 - 13:43
Hoe meer obstakels naar het doel toe, hoe beter en ze horen (volgens de boeken die het kunnen weten) ook steeds moeilijker te worden.
Oke, dat is weer iets nieuws om over na te denken.. Ik heb de miskraam ergens halverwege mijn boek gepland. Ik denk dat dat het moeilijkste obstakel is. Daarna gaat het vooral om de frustratie waarmee de hoofdpersoon kampt. Maar of dat dan een groter obstakel is dan de miskraam, weet ik niet.. Bedankt voor jullie reacties in elk geval.

Lid sinds

17 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 februari 2009 - 14:01
Mosterd na de maaltijd, maar ik vind het - net al de anderen hier :P - absoluut geen overbodige informatie. Zeker erin laten. Succes met je verhaal.

Lid sinds

17 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 februari 2009 - 15:44
Het hoort erin vanwege het conflict. Als je met een duidelijke kinderwens, een miskraam krijgt, en nog een en nog een, dan wordt het conflict tussen wens en uiteindelijk doel sterker. Dan ben je in mijn ogn wel degelijk 'ervaringsdeskundige' in die zin, dat je echt beseft hoe de gevoelens van de oorspronkelijke wens alleen maar versterken. Dus: JA WEL een ervaringsdeskundige. Nog info nodig? Ik heb de onderzoeksresultaten van een enquête nog liggen.

Lid sinds

18 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2009 - 16:55
Zelfs als je kinderwens in eerste instantie nogal abstract is, zo van, ik zou wel eens kinderen willen als in, ik zou wel een hondje willen - dan verandert dat behoorlijk na een miskraam. Nu reageert iedere vrouw anders, dus je hebt genoeg ruimte, maar mijn ervaring was dat ik toen pas besefte wat ik nu eigenlijk wilde. Geen leuk, we nemen even een kindje, maar ik wilde iets heel belangrijks, iets wat essentieel voor me was. Gelukkig voelde mijn man dat hetzelfde. Zo nietr, dan heb je idd een ernstig verhaal te pakken. (´t is wat kort door de bocht, een kind is geen hondje, weet ik, maar anders wordt het zo´n verhaal).