Moe van het herschrijven

Je moet ook niet alle opmerkingen willen verwerken. Iedereen heeft wel wat te zeiken. Soms moet je genoegen nemen met een proeflezer die iets niet snapt. Als jij denkt dat het wel duidelijk is, heeft die proeflezer pech. Het blijft jouw tekst. VT/TT is natuurlijk wel iets wat je moet verbeteren, dat is gewoon objectief. Maar die subjectieve stukken moet je goed afwegen.

Ik ben nu bezig met het corrigeren van de proefdruk van mijn boek dat eind maart verschijnt. Het herschrijven zelf vind ik juist heel leuk; het geeft me grip op het verhaal, dat voor mijn gevoel voor die herschrijfrondes bestond uit losse scènes. Tijdens het herschrijven zie ik dat het écht een verhaal is geworden, ondanks het gefragmentariseerde productieproces. Maar dat er uiteindelijk in de proefdruk nog steeds fouten blijken te zitten, daar krijg ik het Spaans benauwd van. Herkenbaar?

MichaM, dank je. Die peptalk heb ik ff nodig. Helga, nee, dat is juist niet herkenbaar. Fouten blijven erin zitten, dat heb ik inmiddels geaccepteerd, misschien wat teveel geaccepteerd... :P

Helga, een proefdruk nakijken noem ik geen herschrijven. Of bedoel je dat je door die proefdruk pas ziet hoe je verhaal geworden is na het herschrijven?

Waus, ik snap het wel. Niet twijfelen aan jezelf. Je verhaal is goed! Wat MichaM zegt klopt als een bus, maar ook dát moet je leren.

Ik zal het even op een rijtje zetten hoe het bij Waterspiegel is gegaan voor mij. Verhaal opgestuurd naar uitgeverij A. Uitgeverij A stelt leesrapport op met daarin op macroniveau suggesties voor wijzigingen. Ik ga aan de slag met het leesrapport (eerste herschrijfronde). Ik stuur het manuscript opnieuw op. Het wordt afgewezen. Ik stuur het op naar uitgeverij B. Die reageert enthousiast. Redactrice bij uitgeverij B doet op microniveau suggesties voor wijzigingen. Ik ga met deze suggesties aan de slag (tweede herschrijfronde) en krijg in deze fase grip op het complete verhaal. Externe corrector kijkt naar het manuscript, waarna een derde herschrijfronde plaatsvindt. Ik krijg de proefdruk ter correctie opgestuurd. Ik ben zelf juist erg blij met alle suggesties. De meeste suggesties zijn zinvol. Zolang ze het verhaal beter maken, volg ik ze dan ook zonder morren op. Maar ik ben nogal perfectionistisch van aard en daarbij zo groen als gras in deze tak van sport. Misschien dat ik er daardoor anders tegen aankijk.

Aan wat voor suggesties moet ik dan denken, op microniveau?

Een suggestie op macroniveau uit het leesrapport was bijvoorbeeld: breid het stuk in Schotland uit, want dat is een interessant gedeelte. De suggesties op microniveau gaan echt over lidwoorden of de keuze voor bepaalde woorden (uit zijn strot/over zijn lippen, laat je de hoofdpersoon zijn opa tutoyeren of niet). In die tweede herschrijfronde waren er trouwens uit suggesties voor grotere wijzigingen (het verhaal speelt zich af tijdens een hittegolf, laat dat duidelijker naar voren komen). Ik checkte mijn mailbox even en ik zag dat ik na de tweede herschrijfronde nog wel een paar keer wijzigingen heb aangebracht, onder meer nadat een externe corrector naar het manuscript had gekeken. Ik voeg dat zo nog even toe in het overzicht.

Mmm. Dat vind ik niet herschrijven, eerlijk gezegd. Dat is redactie. Herschrijven is wat mij betreft echt stukken opnieuw (=her) schrijven, uitbreiden, inkorten, plots wijzigen, karakters schrappen of toevoegen. Redactie kan ik echt wel moe van worden, omdat je steeds weer dingen ziet of anderen die dingen zien. Maar herschrijven... kweenie. Het zijn vaak grote keuzes die je moet maken dan, dat is wel eens lekker.

Ik krijg het inderdaad nu wel een beetje benauwd, omdat er telkens maar fouten de kop op blijven steken. Benauwd vanwege het idee dat we met ons allen misschien wel een of meer foutjes missen, die dan dus echt in het boek terechtkomen. Vind ik een naar idee, dat er straks fouten in mijn boek zitten. :puke: Sinds mijn manuscript bij uitgeverij B terecht is gekomen, heb ik trouwens geen grote dingen hoeven wijzigen. Alle wijzigingen zitten in jouw terminologie dus in de sfeer van eindredactie.

Ja, die angst ken ik heel goed. Nadeel is dat elke ronde er weer nieuwe fouten voor de oude in de plaats komen. Dus uiteindelijk kun je je er alleen maar bij neerleggen en hopen dat het meevalt.

:crybaby:

Uh-huh. Sommige zetters maken er een zootje van. Dat heb ik wel gemerkt toen ik op de uitgeverij werkte. Had je een manuscript weer fout-vrij, kwam ie terug van de zetter, stonden er nieuwe fouten in. En dan niet alleen afbreekfouten, maar ook d/t fouten, alsof ze daar wat woorden hadden veranderd zodat de zinnen beter uitkwamen enzo.

:eek: :eek: :eek:

Troost je Helga, in elke proefdruk zitten tig fouten. Ik had ooit een proefdruk van een boek van 15000 woorden met 150 fouten!!! Meest aangebracht door de corrector en de woordafbreekmachine en het overzetten van een Apple op een ander iets van de zetter, daardoor ging cursief/recht in de mist. In bijna elk boek van 'beginners' blijven er fouten over. Dat komt omdat ze er geen tweede redacteur of corrector op zetten wat ze bij de gevestigde auteurs soms wel doen. Zet je je tekst wel op 150% op je scherm? Dan vind je de foute spaties en komma's makkelijker.

In bijna elk boek van 'beginners' blijven er fouten over. Dat komt omdat ze er geen tweede redacteur of corrector op zetten wat ze bij de gevestigde auteurs soms wel doen.

Het zal wel niet gelijk zijn bij alle uitgeverijen, maar ik dacht dat er over het algemeen minimaal twee mensen aan een tekst werken: de redacteur en de corrector c.q. persklaarmaker, die er ook zeer consciëntieus mee aan de slag gaat. En dan jijzelf voor de auteurscorrectie, als derde of vierde persoon.

Er zullen niet veel boeken verschijnen die helemaal foutloos zijn. Een aandachtige lezer vindt er altijd wel een paar, daar moet je je inderdaad bij neerleggen en zeker bij een lijvig boek. Een tweede of derde redactie/herschrijfronde vind ik altijd wel nuttig. Het is dan meestal al een poosje geleden dat je het boek voor het laatst op je beeldscherm zag en dan kijk je er toch weer met een frissere blik tegenaan. Ik herlees meestal het hele boek als ik ongeveer op de helft (denk) te zijn, en dan pas weer als het af is. Dan zit het hele verhaal definitief in je hoofd en heb je ook een overzicht. Raar dat er fouten ontstaan bij de opmaak van een boek. Kan me daar niet iets bij voorstellen waarom een zetter iets zou veranderen aan de tekst. (zetter? Is dat niet iets uit een ver verleden? Tegenwoordig gaat het toch via computers en komen er geen zetters mee aan te pas????)

Ik had bij de proefdruk een stuk of 35 opmerkingen (fouten of dingen die net even anders kunnen). De tekst telt bijna 26000 woorden. Nu is het op hoop van zegen.

Herschrijven vind ik leuk om te doen. Het wordt wat minder als een groot deel van je verhaal verandert doordat je één ding aanpast, maar dat is ook wel leuk. Als ik dan een verhaal (met een roman heb ik nog geen ervaring) aan het eind nog een keer alle interpunctie langsga, ja, dan is het wel saai. En het kan ook vermoeiend zijn. Maar niemand zegt dat (her)schrijven makkelijk is. ;)

Ik vind herschrijven heerlijk. Verbeterpunten uitproberen en echt zien dat er verbetering in de schrijfstijl komt. Geeft me altijd een trots gevoel als ik weer een herschrijfronde af heb. Herschrijven vind ik gemakkelijker en leuker dan aan het begin van een manuscript schrijven beginnen.

Ik zit in de afrondende fase van herschrijven van mijn boek Alleen Eva. Een verhaallijn is eruit gegaan, een andere veranderd en een is erbij gekomen. Verder moest de spanning hoger opgevoerd worden. Allemaal best te doen, maar wel heel arbeidsintensief. Een verandering in het ene gedeelte van de tekst heeft vaak gevolgen voor een stuk tig bladzijden verder. Ik merkte tijdens het herschrijven dat het lastig was om het overzicht te houden, maar nu ik alles achter elkaar lees, loopt het vloeiend in elkaar over. Over het resultaat zoals het er nu ligt, ben ik redelijk tevreden. Nu maar hopen dat de uitgever dit ook is.