Wat heb je geleerd van publiceren?

Eén ding, mmm, dat is lastig kiezen. Ik heb geleerd dat een manuscript nog niet af is als het wordt geaccepteerd maar dat er nog veel rondes volgen. Daar hangt mijn volgende leerpunt sterk mee samen :D: de samenwerking met een redacteur kan tot waardevolle zienswijzen leiden en er is veel ruimte om je eigen (tekst)keuzes te behouden als je ze weet te onderbouwen.

eh ik heb nog niks gepubliceerd, maar wel aan bezig ;) Geduld is een schone zaak en inderdaad zorg dat je een manuscript helemaal af hebt en tot in de puntjes verzorgd. En schrijf tijdens het wachten op je gemak verder aan een volgend. Maar vooral blijf er plezier in houden!

Ik heb twee non-fictieboeken gepubliceerd (over Valse Kunst), en daarvan is me vooral dit bijgebleven: halverwege het schrijven van een non-fictieboek moet je al beginnen met nadenken over de marketing. Wie is er straks in dit boek geïnteresseerd, en hoe haal je die mensen over om nou juist jouw boek te kopen? De uitgeverij kan daar wel over meedenken, maar de kern van de aanpak moet je toch van jou komen: jij kent je publiek veel beter dan de uitgever (hopelijk). We hadden tijdig een strategie bedacht waardoor we veel mediarumoer veroorzaakten, en daardoor kwam onze doelgroep in beweging. Is dat voor fictie anders? Misschien. We hoeven het niet allemaal aan te pakken zoals Kluun (die een groot talent heeft voor marketing, dat is dan ook zijn vak), maar het lijkt me niet ongezond om een beetje zakelijk te denken.

Goed onderwerp! Hier kunnen we allemaal wat van opsteken. Ik ben niet in zee gegaan met een poduitgever, mede door de ervaringen en berichten van forumleden hier op de site. Geduld hebben en verder zoeken naar een geschikte uitgever is wat ik nu van plan ben. Laat je niet afschrikken door het langzame proces en ga in de tussentijd verder werken aan nieuwe verhalen, blijf schrijven want dat is toch het leukste!

Ik heb mijn boek bij een POD-uitgever uit laten geven en heb hier, en ook door mijn ervaringen, geleerd dat niet weer te doen, om redenen die hier overal op het forum te lezen zijn. Verder dacht ik toen ik mijn manuscript destijds naar uitgevers stuurde, dat ik zeer mijn best had gedaan om een goed product te leveren. Ik had iemand het manuscript laten lezen die geen goede vriend was: een buurman met wie ik nauwelijks contact had, maar van wie ik wist dat hij wel kinderboeken las. Daarbij ben ik toen met mijn manuscript naar de doelgroep gestapt, ik heb twee meisjes van wie ik viavia de namen had gekregen, benaderd of ze mijn manuscript wilden lezen. Daarna heb ik ze allemaal vragen gesteld over het manuscript en deze feedback verwerkt. Op zich goed, maar nu weet ik dat je je manuscript het beste ook kunt laten lezen door anderen, die (ook) verstand hebben van schrijven. Mensen die naar je schrijfstijl kunnen kijken, naar je perspectief, naar fouten, naar foutief (kinder)taalgebruik enzovoort. En nu lees ik een manuscript voor in een groep, zodat ik meteen feedback kan krijgen van een hele hoop kinderen tegelijk. Die kunnen heel veel zinnige dingen zeggen! Wellicht dat ik ooit, in de verre toekomst, de proeflezers iets minder hard nodig heb, maar misschien dat ik ze dan nog steeds wil 'gebruiken' omdat ze zulke goede inzichten geven in je schrijfsels. Als je zelf je tekst tig keer hebt gelezen, zie je vaak de fouten niet meer. Ik kan dit dus iedereen aanraden. Ook zou ik iedereen aanraden om net zo hard te schaven aan je manuscript, tot je echt geen verbeterpunten meer ziet en het dan pas op te sturen naar een uitgever.

Wat ik geleerd heb van publiceren is: 1. dat het inderdaad zo prettig is als ik dacht, en dat je je niet hoeft te schamen om iets te laten zien van wat je gemaakt hebt; 2. dat er voor elk werk een maat is, een norm. Ergens past iets altijd wel. Het is de kunst om je werk op de goede frequentie te krijgen: niet te hoog, niet te laag. Terwijl ik tegelijkertijd iedereen aanraad: ga voor het hoogst haalbare, maar dat betekent ook dat je bereid moet zijn, het hoogst haalbare uit jezelf te krijgen, en dat betekent weer: ploeteren, aanmodderen, proberen, twijfelen, wanhopen, doorgaan, nu ja, het hele proces; 3. en dat flow iets is, dat gewoon bestaat; 4. en dat inspiratie wacht tot jij hem wekt - niet andersom, dus dat hij niet gewekt wordt wanneer jij zit te wachten.

Ik ben erachter gekomen dat het schrijven van een boek bijzonder veel overeenkomsten kent met het schrijven van muziek. Het duurt alleen wat langer. :D Wat ik heb geleerd gedurende het proces van schrijven en demo's versturen, tot aan het serieus uitbrengen, is dat je met een enorme plaat voor je kop en een goed gepantserde olifantenhuid voor een plekje moet knokken en moet blijven geloven in jouw product en, niet in de laatste plaats; in jezelf moet blijven geloven! Ook al flopt je eerste 'kindje' wil dat nog niet zeggen dat het een slecht kind was. Je tweede kind geef je de extra ervaringen mee die je hebt verkregen tijdens de opvoeding van je eerste... en ga zo maar door. Daarnaast is het van wezenlijk belang dat ook jij je uitgever blijft prikkelen, dus dat niet alles van een kant komt. Een succesverhaal begint bij jezelf, maar het naar een hoger niveau tillen doe je gezamenlijk.

Dat het belang van een goede relatie met je uitgever niet te onderschatten valt voor het verdere leven van je boek. Vertalingen, promotie in binnen- en buitenland, verkoopscijfers, nominaties,... Het hangt allemaal heel erg af van hoe sterk je uitgever in jouw boek gelooft. Want ze hebben er natuurlijk een pak die ze vertegenwoordigen.

Als vertaler heb ik ondertussen begrepen dat een boek goed is zodra er een markt voor is = genoeg mensen die het binnen korte tijd gelijk willen kopen. Ik vertaal wel eens boeken (non-fictie) waarvan ik denk: waarom wordt dat ueberhaupt uitgegeven, daar bestaan toch al véél betere boeken over?... En toch is er dan een uitgever die er brood in ziet, vaak via een relatief goedkope uitgave die gelijk naar de ramsj gaat met zo'n sticker erop met: slechts 5,95. Of die boekjes die je bij kranten en tijdschriften 'krijgt' voor slechts... en dan een bedrag onder de tien euro.

Ik heb ontzettend veel geleerd van publiceren, dat wil zeggen het traject dat er aan voorafgegaan is. Ik zeg wel eens dat ik een gratis of zelfs betaalde schrijfopleiding heb gekregen. Ik kan het niet in 1 zin zeggen. Ik heb gewoon een stuk beter leren schrijven. Met name heb ik subtieler leren schrijven, ik was nogal geneigd om zoals zoveel beginners dingen overduidelijk uit te leggen en te benadrukken, wat dodelijk is voor een goede verstandhouding met je lezer. En ohja, wat ik ook heb geleerd is dat ik situaties juist uitgebreider moet beschrijven, ik was geneigd (met "minder is meer" en "schrijven is schrappen" in mijn achterhoofd) scenes té beknopt weer te geven. Maar iets waar iedereen wat aan zou hebben?? Ehm.....misschien dan dit: dat het kán. Een boek uitgeven is een droom van velen, en echt geen onhaalbare zaak. Makkelijk is het niet, maar het is echt te doen. Ja, dit zou ik zeggen, wat ik echt heb geleerd en waar een ander wat aan zou kunnen hebben: uitgeverijen zijn geen onneembare vestingen, met harde en zakelijke botte mensen, maar vaak kleine en zeer menselijke en benaderbare personen. Niet de te verslane vijand, waar je vreselijk mee moet knokken, maar een medestander die hetzelfde wil als jij: een goed verhaal, dat goed verkoopt. En daarna nog een.

Ik heb geen tip omdat ik niks uitgegeven heb, maar ik reageer zodat dit topic in mijn "gevolgde onderwerpen" komt te staan, want ik vind dit een supertopic. Dank voor al jullie tips!

Ik heb geleerd dat de samenwerking met je uitgever een partnership is, waarbij het geven en nemen is. En dat hoe meer jij geeft, je meer van je uitgever terugkrijgt. Te denken valt bijvoorbeeld aan vertrouwen, vrijheid, inspraak. Verder heb ik geleerd dat mijn debuut, waarvan ik dacht dat het een geweldig verhaal was, kwalitatief en inhoudelijk het minste boek is wat ik geschreven heb. Positief bekeken: als je goed begeleid wordt, leer je steeds beter schrijven. Eigenlijk zonder dat je het zelf door hebt. Ik heb geleerd dat je altijd in jezelf moet geloven. Kritiek is goed, maar moet je niet zonder meer aannemen als zijnde waar, maar heel goed beoordelen of je vindt dat die kritiek terecht is. Niet, vanuit je eigen onzekerheid, denken dat een ander (zelfs de uitgever) altijd gelijk heeft. Oeps, ik mocht er maar één noemen. Vergeef me, Micha.

Ik heb geen tip omdat ik niks uitgegeven heb, maar ik reageer zodat dit topic in mijn "gevolgde onderwerpen" komt te staan, want ik vind dit een supertopic. Dank voor al jullie tips!

Ik heb ook geen tips maar vind het interessant om te volgen. En Taske, je hoeft niet te reageren om het te kunnen volgen. Je kunt in het begin topic gewoon op dit onderwerp volgen klikken en dan volg je het zonder dat je reageert.

@jeanet: dank je wel, ik wist dat niet.

dat ik absoluut niet schrijven kan. Swartz! U ook hier, de wereldberoemde Volkskrantblogger heeft zich bij ons aangesloten!

Even elkaar helpen toch? Maar als je reageert krijg je het toch ook niet zomaar in je gevolgde onderwerpen? Sorry Micha M even offline.

Ik heb na het publiceren geleerd dat je vooral denkwerk extra krijgt. Zo ontmoette ik op een auteursborrel de opmaker en die had het erover dat hij dát boek, wat ik had geschreven, had gemaakt. De uitgever geeft het uit, de drukker drukt het, de restauranthouder zorgt voor ruimte, drank en hapjes tijdens de boekpresentatie, de boekverkoper verkoopt het, de lezer leest het. En ik? Nee, publiceren is niet alles...

Opletten opletten opletten, dat heb ik geleerd. Alle details tellen. Ook de onbelangrijke. Niet dat je alles in detail moet beschrijven, maar het moet wel tot in het detail kloppen. Ik ben vaak te makkelijk, niet alleen met schrijven maar met heel veel dingen. Ik ga tot 90%, denk dan, mhwa, dat lijkt er goed genoeg op, en vergeet dan glad dat het net die laatste 10% is wat het verschil maakt. God is in the details. Echt waar.

Wat een ontzettend leuk topic is dit! Wat ikzelf tot nu toe het meest interessante vind, is zien hoe zo'n proces in elkaar zit. Het proces van de handtekening van de uitgever tot en met het moment dat je boek in de winkel ligt. Dat lijkt soms wel de omgekeerde wereld, er gebeuren nu al dingen waarvan ik verwacht had dat die pas zouden gebeuren als het boek helemaal klaar is. Wat ik er zelf van leer? Geloven in mezelf. ;) Ik kan het soms spaans benauwd krijgen van het idee dat mensen dit boek straks gaan lezen, stel je voor dat ze het zeven keer niks vinden :eek: En dan toch stug doorgaan. Dus dat is wat ik er op dit moment persoonlijk aan heb. Zodra ik meer weet kom ik erop terug! Maar daarvoor moet ik dan misschien weer iets verder in het proces zitten.

4. en dat inspiratie wacht tot jij hem wekt - niet andersom, dus dat hij niet gewekt wordt wanneer jij zit te wachten.

Echt een hele goede, MarrieJeanne! Droog maar waar. Je moet open staan voor inspiratie, vooral omdat je het uit alles in je omgeving kunt halen, indien je je er maar op concentreert. Groetjesss

Ik kan het soms spaans benauwd krijgen van het idee dat mensen dit boek straks gaan lezen, stel je voor dat ze het zeven keer niks vinden :eek:

Heeeeel herkenbaar. Honderd keer een goeie reactie krijgen en dan toch vrezen dat de honderdeerste je boek de grond inboort.

Ik heb geleerd om alles zo veel mogelijk na te kijken en een proefexemplaar te bestellen

@ Micha: JAAAAAAA!!! :mad:

1. Niet verwachten dat een uitgever alles voor je doet. Vooral niet als je bij een grote uitgever zit en ziet wat ze voor de grote namen doen. Mijn fout was dat ik rustig achterover ging zitten en toen was het voorbij en geflopt. 2. Vasthouden aan je eigen idee wat er met het boek moet gebeuren. Ik wilde bv een cd met muziek bij mijn boek hebben. Nu ik de rechten niet meer bezit kan ik mijn oorspronkelijke idee niet meer uitvoeren. 3. Ook al ben je doodmoe, is het zaterdagavond en moet het maandagochtend bij de drukker zijn, lees het hele boek weer door. Ik ging er vanuit dat het goed was, want ik had toch een redacteur...? En dat brengt me weer bij punt 1.

Ik kan het soms spaans benauwd krijgen van het idee dat mensen dit boek straks gaan lezen, stel je voor dat ze het zeven keer niks vinden :eek:

Heeeeel herkenbaar. Honderd keer een goeie reactie krijgen en dan toch vrezen dat de honderdeerste je boek de grond inboort.

Super dat ik niet de enige ben :p Jullie staan al vrij ver in jullie schrijfproces/carrière, maar ik heb dan ook nog de vrees dat alleen mensen die ik ken het goed vinden. Gelukkig ben ik niet alleen met die onzekerheden. Achja, een van de mooiste quotes vind ik dan ook: 'Moed bezit je niet als je geen angsten kent, moet bezit je als je die angsten overwint."

Ik heb geleerd dat er tussen de officiële releasedatum en de dag dat jij je boek in je handen houdt, echt wel een tijdje kan zitten. Tijdje = 1 à 2 weken.

Ik heb geleerd dat er tussen de officiële releasedatum en de dag dat jij je boek in je handen houdt, echt wel een tijdje kan zitten. Tijdje = 1 à 2 weken.

Bedoel je dat de releasedatum eerder of juist later is? Ik kan nu bijna een week snuffelen aan m'n boek, sinds eergisteren is het via internet te koop en ligt het ook in een aantal winkels maar de officiële lanceerdatum is pas aankomende zaterdag. Er zit hier dus inderdaad verschil in, maar uit wat jij schreef, begreep ik dat jij je boek later in handen had.

Klopt, ik kreeg het pas een week later. En bij het eerste boek (bij een andere uitgeverij) was dat ook al zo. Maar uit jouw verhaal begrijp ik dat het andersom ook mogelijk is. Ik kan sinds vrijdag aan mijn boek snuffelen. Deze week moet hij overal in de winkel komen te liggen.

Ik had het mijne ook eerder dan de release, maar dat was maar een dag ;) En ik ga er nog steeds niet vanuit dat mijn ervaring met een uitgeverij exemplarisch is.