'Verklappen' van dader

Pfff... wat een moeilijke vraag ;). Als je de moordenaar in het begin al kenbaar maakt, samen met zijn motivatie om te moorden, heb je volgens mij een 'why-dunnit' (waarom komt de moordenaar tot zijn daden?). En wanneer je de moordenaar pas aan het eind wil verklappen, krijg je eerder een 'who's-dunnit' (wie is de dader). En bij de 'who's-dunnit' zijn, naar mijn mening, de motieven van de dader minder belangrijk. Maarja, dat ligt eraan hoe het het wilt verpakken :). Misschien helpt het om te kijken welke twee van je voorkeur heeft of dat je beide misschien wilt combineren?

Wat je zou kunnen doen is om te schrijven vanuit de dader, maar zonder zijn/haar naam te noemen. Bijv.: Hij zocht in het huis en vond haar slapend in bed. In een beweging sneed hij de keel door. Ofzoiets... stom voorbeeldje, maar ik hoop dat het een beetje zegt wat ik bedoel. Zoiets wordt tenminste wel vaker gedaan.

Lees 'kiss the girls' of 'along came a spider' van James Patterson maar eens. Hij beschrijft wel de moordenaar, maar zo, dat je nog niet weet wie het is. Hij geeft de moordenaar een bijnaam.

Welkom hier BigBob! wat ook niet gek is: de hele serie Columbo bekijken: je ziet wie het doet, je weet zelfs waarom en hoe. Het gaat er om hoe Columbo het kan bewijzen... en spannend dat dat is! Of 'Parfum' van Patrick Susskind. De hoofdpersoon moordt om de geur op te vangen. Je weet wie het doet, waarom en toch blijf je lezen. je vraagt je af zodra er een ontmoeting is of het hem lukt ook die vrouw te vermoorden...

De thriller is een afgeleidde van de detectiveroman, het grootte verschil is echter dat bij de thriller minder nadruk wordt gelegd op de oplossing van een moord en meer nadruk op de spanning. Het hangt er dan ook vanaf hoe je het verhaal vertelt, bv als alwetende verteller of de verborgen verteller of anoniemer verteller of de vertellende ik of belevende ik. In jouw geval is het misschien handig te schrijven als alwetende verteller: hij kent het verhaal, de personen, de gebeurtenissen en de afloop.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd, BigBob, waarom je zo zeker weet dat de dader bekend moet zijn vanaf Daad Een? Kun je het leven of motief van de moordenaar niet gaandeweg het verhaal beetje bij beetje onthullen, door aan elke moord iets te verbinden? Dat zou het wel spannend maken. Bijvoorbeeld het is een zakdoekenfetisjist (ik bedenk maar wat). Bij elke moord wordt een zakdoek gevonden. Of het is een man / vrouw die zijn verklaring zelf aan de wereld afgeven wil en daarom bij elk lijk een aanwijzing achterlaat, in de vorm van een voorwerp, een woord, een document, of iets anders. Zo kun je een verhaal om de moorden heenbouwen. Aan het eind begrijpt de lezer alles. Een goede moordthriller schrijven lijkt me trouwens een mathematische aangelegenheid, moeilijk. Dus :thumbsup: . Ik ben benieuwd hoe het wordt.

Welkom hier BigBob! wat ook niet gek is: de hele serie Columbo bekijken: je ziet wie het doet, je weet zelfs waarom en hoe. Het gaat er om hoe Columbo het kan bewijzen... en spannend dat dat is! Of 'Parfum' van Patrick Susskind. De hoofdpersoon moordt om de geur op te vangen. Je weet wie het doet, waarom en toch blijf je lezen. je vraagt je af zodra er een ontmoeting is of het hem lukt ook die vrouw te vermoorden...

Offtopic, maar ik wil het toch even kwijt. Hé, Assepas: ook zo'n fan van Columbo? Ik vind de films geweldig. BigBob: succes!

Sowee, dat gaat snel met die reacties. Bedankt allemaal! Hier heb ik echt wat aan. Ik weet nog niet precies hoe ik het ga aanpakken, maar ik heb nu wel wat meer om over na te denken. @ Ajstinad: ik denk dat het meer een whydunnit wordt. In mijn verhaal wordt een aantal moorden gepleegd. De spanning zit in het volgen van de politieagenten (daar zou de spanning in elk geval in moeten zitten...). Kunnen ze de boel oplossen en zijn ze nog op tijd (tijdsdruk moet ook spanning veroorzaken). @ Waus, Sjee en MarrieJeanne: ook moet er spanning zitten in het volgen van de dader. Waarom doet hij het en lopen de mensen in zijn buurt ook gevaar? Ik wil daarom vanaf het begin beetje bij beetje toelichten over de dader. In het eerste hoofdstuk waarin de dader wordt beschreven, zal ik nog geen namen noemen, maar bijvoorbeeld wel gedachten o.i.d. @ Assepas: die opmerking over 'Parfum' is voor mij ook relevant. Ik denk inderdaad dat dit een deel van de spanning moet veroorzaken. @ allen: bedankt voor de reacties. Ik lees heel graag, maar ik heb nog maar een tijdje geleden besloten dat ik een boek wil schrijven. Het is vooral voor mezelf (soms nogal last van mezelf bewijzen...), maar ik merk dat het echt een traject is. Hoe meer ik erover nadenk en mee bezig ben, hoe leuker het wordt. Nu pas merk ik dat je als 'lezer' heel anders naar een boek kijkt dan als 'wannabe schrijver'. Bedankt ook voor de tips m.b.t. de te lezen boeken. Ik ben nu bezig in een boek van Harlan Coben. Ik had er al meer van gelezen, maar nu dus toch echt anders... Adios, BigBoB

Kijk eens bij Ruth Rendell. Haar thrillers volgen meestal de daders.

Er is ook een boek dat ik gelezen heb van Alex Kava.. Zij volgt de dader vanaf het begin.. Maar je kan die volgen maar hij hoeft toch niet 'bekend' te worden... Hij kan zeg maar de mysterieuze persoon zijn.. En dat er per keer iets meer over hem bekend word dan blijft het ook leuk om te lezen...

Er bestaat ook een schrijfboek dat door Stephen King is geschreven, het heet 'On Writing'.

Je kunt ook vanuit het gevoel van de dader schrijven. Het waarom en het hoe. Dat de 'whodone-it' niet het belangrijkste wordt in je boek, meer de 'wydone-it.' (Als deze term bestaat.) De psychologische richting in.