Verkeerd begrepen – over schrijfopdrachten

Ze schrijft razendsnel, de tafel schudt mee tijdens de les. Bij het inleveren van het huiswerk verontschuldigt ze zich omdat ze teveel geschreven heeft, en omdat ze denkt dat ze de opdracht verkeerd heeft begrepen. ‘We zullen zien,’ zeg ik en: ‘je kunt altijd nog schrappen.’ Een andere cursist komt met een stukje van drie regels en zegt erbij dat het nog niet af is. Een derde heeft de opdracht echt verkeerd begrepen en zegt: ‘Zo had je het ècht gezegd, hoor!’

Natuurlijk moet je als schrijfdocent heel duidelijk zijn in je opdrachten, dat hoort bij het vak. Zelf ben ik iemand die na een halve instructie aan de slag gaat en zich weinig aantrekt van de details van de opdracht. Dat is mijn leerstijl – ik ben een echte doener – wat tot gevolg heeft dat ik vaak moet herschrijven en veel moet schrappen. Als beginnend docent moest ik er even aan wennen dat niet iedereen dezelfde leerstijl heeft. Er zijn cursisten die heel precieze instructies nodig hebben om te kunnen beginnen, echte denkers en afwegers. Daar werd ik eerst ongeduldig van, ik ervoer het als weerstand. ‘Hup aan de slag!’ dacht ik en zei ik, zeg ik nog weleens. Door ervaring en scholing heb ik die verschillende stijlen leren kennen. Ik houd er rekening mee door opdrachten op verschillende manieren aan te bieden en bouw vaker tussenstappen in bij oefeningen. Als iemand een opdracht niet goed heeft begrepen, verontschuldig ik me. ‘Ik ben misschien niet helemaal duidelijk geweest.’

Ik ben er ook achter gekomen dat er altijd verschillen in interpretatie zijn, hoe duidelijk ik ook ben met de instructies. De een komt na de opdracht om een scène met dialoog te schrijven met een toneeltekst aan, de ander met een verhaal van drie kantjes. Is dat erg? Nee! Dat maakt het vak van schrijfdocent juist zo leuk. Zoveel cursisten, zoveel opvattingen van een opdracht. Zoveel verschillenden teksten om van te genieten. Zender en ontvanger doen allebei de helft van het werk! Dat geldt voor schrijvers en lezers, maar ook voor docenten en cursisten.

Wilma van den Akker noemt zichzelf Mevrouw SchrijfTaal. Ze schrijft zelf en geeft schrijfcursussen en workshops, onder andere bij de openbare bibliotheken in Amsterdam (Oba) en de Volksuniversiteit Amstelland. In Amsterdam Noord heeft ze zelf cursussen opgezet onder de titel Noord schrijft! Ook online begeleidt ze dichters en andere schrijvers. Voor de Schrijven Online Academie geeft ze zorgvuldige feedback bij de cursus Gedichten Schrijven.