Mijn eerste NaNoWriMo – Deel 1: Nog nooit zó veel geschreven

In november studeer ik na vier jaar af. Gek genoeg associeer ik afstuderen met de maand januari: een nieuw begin, een schone lei, alles is mogelijk. Daar horen natuurlijk goede voornemens bij en aangezien ik al een goed jaar geen letter fictie meer geschreven heb, is mijn voornemen om mee te doen aan de NaNoWriMo. Het doel van de National Novel Writing Month: 50.000 woorden schrijven in 30 dagen. Hoe ging de eerste week me af?

Op de avond van 31 oktober sloeg de paniek een beetje toe. Waar was ik aan begonnen? Van bijna nooit naar iedere dag schrijven, hoe moest ik dat vol gaan houden? Een nieuwe gewoonte aanleren is altijd moeilijk, maar voor schrijven heb je ook nog eens iedere keer creativiteit nodig. Ik besloot om mijn schrijfplanning niet aan toeval over te laten, maar iedere dag een uurtje eerder op te staan om al te schrijven voordat ik aan mijn dag begin. Het was soms lastig om op gezette tijden geforceerd creatief bezig te zijn, maar deze aanpak helpt wel om te garanderen dat ik er elke dag tijd voor maak.

Niks op papier

Ik loop na de eerste week al achter op schema. Wat zeg ik, na vier dagen liep ik al achter. Als ik die 50.000 woorden wil gaan halen, moet ik nog een grote inhaalslag maken. Op dag één knalde ik met gemak 2300 woorden op papier. Dag twee waren het er nog zo’n 1500. Dag drie bleef de teller hangen bij 700 en maandag kwam er zelfs niks op papier. Op dag zeven is de tussenstand 6.075 woorden. Voor mijn doen al een hele overwinning, ik heb nog nooit zoveel woorden aan één verhaal gewijd. Dat ‘ultieme’ doel vergeet ik maar eventjes, ik ben blij met hoe het gaat. Het verhaal lijkt zichzelf te ontwikkelen. Vanmorgen kwamen er maar 500 woorden op papier, maar bedacht ik wel vier nieuwe scènes die het verhaal enorm voortstuwen en losse personages bij elkaar brengen. Dat is ook vooruitgang. Los van het aantal woorden dat ik schrijf, ontvouwt zich een complete wereld in mijn beeldscherm en dat is geweldig om te zien.

Kleine kans om uitgegeven te worden

Ik vind de NaNoWriMo tot nu toe fantastisch, precies het duwtje in de rug dat ik nodig had om weer aan het schrijven te gaan. Hiervoor durfde ik niet te beginnen aan een manuscript. Ik beet me vast in het idee dat de kans op publicatie of uitgegeven worden zó klein is, dat het zonde is om uren werk te stoppen in een document dat tot het einde der tijden op een harde schijf blijft staan. Nu heb ik een ander concreet doel om aan het schrijven te hangen. Wat er na november met het manuscript gebeurt, zien we dan wel weer.

Dit is niet alleen mijn eerste NaNoWriMo, maar ook mijn eerste ervaring met het schrijven van een manuscript in plaats van korte verhalen. Die overstap is een stuk lastiger verwacht, daar vertel ik volgende keer meer over. In de tussentijd: doe jij mee aan de NaNoWriMo en zo ja, hoe gaat het bij jou?

Marije Catsburg is freelance tekstschrijver. In november 2017 studeert ze af aan de Hogeschool van Amsterdam, waar ze de opleiding Media, Informatie en Communicatie volgde in de richting van marketing en (creatief) schrijven. Marije heeft eerder als stagiair gewerkt op de webredactie van Schrijven Online en schrijft zelf ook graag fictie.