Inspirerende vasthoudendheid voor schrijvers

‘Nou ja…’ mompel ik, terwijl ik het boek stevig vastknijp. Met woorden op papier kun je niet discussiëren, je kunt niets tegen ze inbrengen, zeker niet als de tekst geschreven is door nobelprijswinnaar Daniel Kahneman en verhandelt over ons feilbare denken. Dus ik knijp nog wat harder. Op pagina 261 staat het. Die zin, die akelige zin, waar ik het gewoon niet mee eens ben!

Irrationele vasthoudendheid

Daniel legt uit over het interne en externe gezichtspunt en noemt een voorbeeld uit zijn eigen leven. Met een groep experts wilde hij een leerplan voor oordeels- en besluitvorming schrijven voor het voorgezet onderwijs. Na een jaar lekker bezig te zijn, schatte de groep hoeveel tijd het zou kosten om een uitgewerkt concept van het leerboek aan te bieden aan het ministerie van onderwijs. Rond 2 jaar, dachten ze (intern gezichtspunt). Toen vroeg Daniel de leerplanexpert naar andere teams die vanuit het nulpunt een leerplan hadden ontwikkeld (extern gezichtspunt). En wat bleek? Andere teams, doorgaans zelfs beter dan hun eigen team, deden er 7 tot 10 jaar over. Ongeveer 40% faalde. Zonder gebruik te maken van feitelijke informatie had iedereen geschat op basis van diens rooskleurige gevoel. Normaliter bekijken we externe feitelijke informatie (of zelfs dat niet!) en dan schuiven we het opzij, omdat we meer waarde hechten aan onze eigen ervaringen en ons ideale scenario.

Maar dat stuk tekst veroorzaakte niet mijn weerstand. De akelige zin kwam na zijn uitleg over ‘die beschamende periode’ en ‘instructieve ervaring,’ zoals hij het voorval noemt.

Hij schrijft: ‘ik had de meeste moeite om de derde les te accepteren, de les over wat ik irrationele vasthoudendheid noem: de dwaasheid die we op die dag lieten zien door het project voort te zetten.’

Inspirerende vasthoudendheid

Nog 6 jaar doorzetten in een project met 40% kans op falen, vindt hij een domme actie. Dumpen dat project! Behoorlijk cynisch om alleen projecten aan te willen gaan met gegarandeerd succes, want o jee, o jee, falen is beschamend en dwaas. Terwijl er in zijn project dus ook 60% kans van slagen was. Maar ja, het duurt lang... Het is niet voor afhakers. Je hebt er inspirerende vasthoudendheid voor nodig.

Extern gezichtspunt: J.K. Rowling deed 7 jaar over het 1^e deel van Harry Potter; het duurde 12 jaar voor de 1^e publicatie van Salman Rushdie. Als zij na een paar jaartjes hun schrijfsels het raam uit hadden gekieperd, dan kenden we ze niet en bestonden hun boeken niet. Van de ruim 18.000 auteurs in Nederland, kunnen krap 100 de kost verdienen met schrijven. En hoeveel ongepubliceerde schrijvers ploeteren anoniem aan hun roman? Net zoals ik aan een keukentafel?

‘Voor mij geldt dat anders, ik ben een uitzondering,’ is een intern gezichtspunt, een foefje van ons brein om onze geest te hullen in een wolk gelukzaligheid… So what? Vasthoudend aan gegarandeerd succes waren er nooit ontdekkingen gedaan! Dan leefden we nog in een grot, irrationeel vasthoudend aan onze knuppel. Geen boek.

Over de schrijver

Ada Russell (1981, pseudoniem) is een dokterende schrijver op missie: beter maken!

Onderweg deelt ze lessen uit eigen belevenissen en verhalen van andere schrijvers, #boekrecepten en #wijshacks, op www.adarussell.nl. Volg haar spoor op @adarussell.nl (Instagram/facebook). Momenteel legt Ada de laatste hand aan haar manuscript ‘Heksengeheimen’ (9+) in een jaartraject met schrijfcoach Mireille Geus.