Een boek uitgeven is een lange adem hebben

Vijfenhalf jaar na het typen van de eerste letter, is het eindelijk zo ver: mijn eerste (jeugd)boek Nachtmissies is uit. Achteraf heeft het alle tijd nodig gehad. Maar waarom heeft het zolang moeten duren?

Hoe het begon

Het begon met een puur gevoel, toen ik op Oost-Timor woonde. Ik wilde mijn neefje (dat nog niet geboren was) uitleggen, waarom ik zo ver weg woonde. Dat deed ik in een gedicht, over dromen najagen. Ik stuurde mijn boodschap met een afbeelding naar huis om het op canvas te laten afdrukken. Toch liet de boodschap me niet los. Dromen najagen. Dat was iets wat ik wilde delen met meerdere kinderen. Bijvoorbeeld met mijn klas. Het gedicht ontpopte zicht tot een manuscript (in het Engels) met tekeningen voor een jeugdboek. Nadat ik het verhaal aan mijn leerlingen had voorgelezen, liet ik het rusten. 

Schrijfcursus, feedback en schrijfwedstrijden

Het leven gebeurde. Tot het ging knagen dat het manuscript op mijn laptop steeds verder wegkwijnde. Ik ging het verhaal vertalen naar het Nederlands en herschrijven, maar durfde het uiteindelijk niet op te sturen naar een uitgever. Het moest beter. Ik moest mezelf ontwikkelen als schrijver. Daar heb ik zo’n drie jaar over gedaan. Van een schrijfcoach, tot de basiscursus van de Schrijversacademie en een schrijversweek van Editio, het heeft me allemaal geholpen. Toen ik feedback kreeg dat elkaar tegensprak en ik vaker bij wedstrijden op de long/shortlist kwam of won, durfde ik mijn manuscript in te sturen.

Herschrijven

Het geluk was met me. Ambilicious wilde de ruwe diamant samen met mij polijsten. Prachtig nieuws dat ik verheugd vertelde aan familie en vrienden. Alleen, we moesten nog beginnen. Al snel irriteerde ik me aan mijn eigen stem, wanneer ik op verjaardagen vertelde dat het boek niet af was. Met precisie legde ik uit, waar mijn redactrice en ik in het herschrijfproces waren. Maar, er was nog niks. Geen gedrukte pagina. Dat was de conclusie van zowel de luisteraar, als mezelf. Vaak werkte ik harder dan nodig was. Dit versnelde het proces nauwelijks. Frustrerend. Zeker wanneer publicatie ver weg leek. Ik zag natuurlijk ook niet wat er nog ging komen.

Het ongeduld deed bijna pijn. Toch nam het verhaal rustig de tijd om, met mij als schrijver, te rijpen. Zelfs in de tijden dat het stillag, bleef het zich ontwikkelen. Zo droeg de titel zich aan, en kreeg ik een pakkend idee voor een echt knallend einde. Aan de oppervlakte veranderde het verhaal, terwijl het pure gevoel van vijf jaar geleden bleef. Nu weet ik dat het al het wachten waard is geweest. Dat voel ik. Het is namelijk een boek geworden dat ik met trots durf uit te dragen.

Over de auteur

Cliff de Rouw is een tweeëndertigjarige, reislustige, creatieveling uit ‘s-Hertogenbosch. In het dagelijks leven is hij Meester op een basisschool. Daarnaast droomde hij er altijd al van om mijn verhalen te delen. Met het uitbrengen van dit eerste boek ‘Nachtmissies,’ komt die droom uit. Nu gaat hij verder.