De herontdekking van een schrijfinstrument

Met een harde pets sla ik mijn laptop dicht. Ik laat me onderuitzakken in mijn bureaustoel en wrijf in mijn ogen. Ze prikken en in mijn achterhoofd hoor ik het stemmetje van mijn moeder al opkomen: 'Niet zo lang achter de computer, je verpest je ogen!'

Ik schuif mijn stoel achteruit en maak een overweging. Geen gehoor geven aan mijn roeping, mijn briljante ingeving, de vloedgolf aan inspiratie die mij al uren achter mijn computer dwingt. Of de pijn aan mijn ogen en mijn vermoeide vingers negeren en doorzetten.

Misschien moet ik gewoon een douche nemen. Even weg achter de computer en dan met frisse moed weer verder schrijven. Gelukkig bedenk ik me op tijd; de douche – weet elke schrijver - is dé plek waar zich nieuwe ideeën aandienen. Nóg een ingeving en ik kom nooit meer achter mijn computertje vandaan.
Twijfelend over wat me nu te doen staat, loop ik weg van mijn bureau. Ik schuif het gordijn opzij en open het raam. Wat is het prachtig buiten! Het zonnetje schijnt en de frisse lucht geeft me instant energie. Een perfect, schaduwrijk plekje in het gras roept mij. Kon ik maar buiten werken, maar dat kan de accu van mijn laptop niet aan.

Een paar minuten later sta ik dan, met tegenzin, toch onder de douche. Terwijl ik mijn benen strek en mijn oksels inzeep, komt dan toch die ingeving. Maar deze keer een échte ingeving. Een pen! Waarom dacht ik daar niet aan? Het is zo simpel en toch zó ideaal! Ik haast me uit de douche en gris mijn etui onder een stapel vuile was vandaan. Mijn favoriete pennen liggen daar vol beloftes, tussen een hoop afgekloven Ikea-potloodjes, te blinken. Een paar maanden geleden liet ik de balpennen bedrukken bij Topgiving. Het oog wil immers ook wat. Mijn vingertoppen plaatsen zich als vanzelf om het glanzende metaal van het schrijfwaar.

Waarom was ik hier niet eerder op gekomen? Zijn niet alle klassieke meesterwerken geschreven met pen? Geen zware laptoptas om mee te zuilen, geen gezeur met stopcontacten en adapters. Geen vervelende pop-ups van verlopen virusscanners, onnodige updates en binnenkomende mailtjes. Dag zere ogen, dag muisarm! Opgetogen trek ik een kladblok uit de kast, steek de pen achter mijn oor en loop de deur uit. Op naar dat perfecte plekje in het gras. Op naar een bestseller.