Als het verhaal even niet wil vlotten

Al maanden werk ik aan mijn tweede boek en op een paar fases van een writer’s block na, mag ik niet klagen over de voortgang. Het leukste aan schrijven vind ik dat ik mezelf kan verplaatsen (of een poging tot) in het hoofdpersonage.

Het hoofdpersonage doet hele andere dingen in het leven dan dat ik doe. Om een tipje van de sluier op te lichten: het hoofdpersonage pakt na een problematische tijd haar koffer om haar geluk in Parijs te vinden. Ook al zijn de omstandigheden niet ideaal, het idee dat ze voor langere tijd naar Parijs gaat, kunnen bij mij bijna jaloerse gevoelens opkomen en daarom is schrijven zo heerlijk. Je verplaatst je even in een ander leven met andere mogelijkheden en kansen.

Vorige week had ik weer tijd om aan mijn boek te werken (ik heb ook een fulltime baan naast het schrijven) en vol goede moed opende ik het document, zocht de laatste alinea op en zette mijn vingers op het toetsenbord….

Opeens bekroop me een naar gevoel. Maandenlang vlotte het verhaal en nu zat het vast. Hoe moest het verhaal eigenlijk verder? Welke richting moest ik het hoofdpersonage ‘opduwen’? Het was geen echte writer’s block, waar ik al eerder over schreef, maar meer het richtingsgevoel kwijt zijn. Het zou toch fijn zijn als er een soort TomTom voor schrijvers zou bestaan?

Het had geen zin om naar het scherm te blijven staren. Ik pakte een vel papier en tekende een grote zon met stralen. De cirkel stelde het hoofdpersonage voor, de stralen de bijfiguren. In het kort schreef ik in de cirkel op welke connectie het hoofdpersonage met de desbetreffende bijfiguur had. Vanuit daar tekende ik wolkjes waarin ik noteerde wat het personages zouden  meemaken in het verhaal. Ik schrijf dat nu heel simpel op, maar hier zat wel enige tijd denkwerk in. Toen ik het helder voor ogen had, tekende ik pijltjes hoe de verhaallijnen met elkaar verweven zouden (kunnen) worden.

Ik keek vanaf een afstandje naar de tekening en wist niet hoe snel ik mijn laptop moest pakken om verder aan mijn verhaal te schrijven. Tijdens het schrijven kun je zo makkelijk de verbindingen nog wijzigen, mocht je een nieuwe inval krijgen. Het is heel prettig om je verhaal voor je te zien op papier en tijdens het schrijven een ‘handleiding’ naast je te hebben liggen, waar je altijd op terug kunt vallen.