In het redactioneel (Vooraf, pag 5) van Schrijven Magazine 4 van 2014 komt het gedicht De veteraan aan bod. Hier de eerste strofe, het oorspronkelijke gedicht van Margret Postgate Cole en de vertaling van Tom Lanoye.

De vertaling van de eerste strofe Schrijven Magazine

De veteraan

We troffen hem aan op z’n kont in de zon, blind
Van het front, en lieten hem. Maar langs het hek
Passeerde een vers bataljon. Ieder groentje begon
Hem naar advies en ervaren te vragen, als gek.

Het hele gedicht van Margret Postgate Cole

The Veteran

We came upon him sitting in the sun
Blinded by war, and left. And past the fence
There came young soldiers from the Hand and Flower,
Asking advice of his experience.

And he said this, and that, and told them tales,
And all the nightmares of each empty head
Blew into air; then, hearing us beside,
"Poor chaps, how'd they know what it's like?" he said.

And we stood there, and watched him as he sat,
Turning his sockets where they went away,
Until it came to one of us to ask
"And you're-how old?"
"Nineteen, the third of May."

En de hele vertaling van Tom Lanoye

De veteraan

We troffen hem aan op z’n kont in de zon, blind
Van het front, en lieten hem. Maar langs het hek
Passeerde een vers bataljon. Ieder groentje begon
Hem naar advies en ervaren te vragen, als gek.

Hij zei dit, zei dat, trok heel zijn trommel open.
De zwartste visioenen van ieder leeg hoofd
Vlogen plots op, naakt en onfris. Iedereen zweeg.
Toen werd hij ons gewaar aan zijn zijde en zei:
‘Hoe kunnen die sukkelaars weten hoe laat het is?’

Daar stonden wij. Te kijken naar hem, op de grond,
Met zijn oogkassen gericht op de verdwijnende rij.
Toen iemand van ons op ’t gedacht kwam te vragen:
‘En hoe oud ben jij?’
‘Achttien, de derde van mei.’