Vijf essentiële regels voor thrillers

Thrillers bieden spanning, meestal omdat de schrijver een aantal vastgestelde methodes hanteert. Lees hier schrijftips om deze methodes te hanteren.

1. Conflict

Conflict is hét element dat thrillers gaande houdt. Ook al is de plot reuze interessant, als er niks tussen de hoofdpersoon en de antagonist staat om voor conflict te zorgen, dan is er geen spanning. Een conflict moet daarom in elke scène aanwezig zijn. Zo laat je de problemen opstapelen totdat het lijkt alsof de hoofdpersoon geen kant meer op kan. Dat maakt de ontknoping des te spannender.

Dergelijke conflicten hoeven overigens niet telkens van grote proporties te zijn. De hoofdpersoon kan ook een ruzie hebben met zijn vrouw. Ook al blijkt die ruzie uiteindelijk niks te zijn, het conflict zorgt ervoor dat de personages realistisch overkomen en spanning overbrengt op de lezer.

2. Tijdsdruk

Tijdsdruk is één van de belangrijkste elementen van een thriller. Het is als het ware een tikkende klok in de gedachten van de lezers. Misschien moet het hoofdpersonage een geliefde redden voordat  deze wordt vermoord, of moet hij als bankovervaller de politie tegenhouden om zijn partners te beschermen. De lezers zullen op het puntje van hun stoel blijven zitten als het hoofdpersonage telkens op het nippertje een situatie weet op te lossen (of juist niet).

3. Cliffhangers

Een cliffhanger is een plottwist aan het eind van een hoofdstuk. Het woord zegt het al: de lezers blijven hangen aan een plotse ontwikkeling in het verhaal. Een thriller zonder cliffhangers is vrijwel ondenkbaar, hoewel ze toch met mate gebruikt dienen te worden om herhaling te voorkomen. Een cliffhanger is ook een uitstekende manier om een conflict in de volgende scène te introduceren.

4. Wisselend perspectief

In een thriller kijken we voornamelijk door de ogen van de hoofdpersoon; de lezers weten vaak hetzelfde als hij. Om spanning toe te voegen kun je zo nu en dan een scène door de ogen van de antagonist laten zien. Misschien dat de lezer een moord te zien krijgt, of juist door middel van fragmenten erachter komt waarom de antagonist doet wat hij doet. Dit zorgt ervoor dat het ultieme conflict tussen de protagonist en antagonist ingeleid wordt.

De boekenreeks Dexter van Jeff Lindsay is een goed voorbeeld. De lezer volgt in dit verhaal een seriemoordenaar, waardoor de protagonist eigenlijk ook de antagonist is. Zijn moorden worden onderzocht door de politie, waar de lezer af en toe scènes van krijgt te zien. Wordt Dexter gevangen voor zijn moorden, of ontsnapt hij telkens net op tijd?

5. Personageontwikkeling

De belangrijkste personages in een thriller zijn de protagonist en de antagonist. Hoewel dit voor veel genres geldt, is het des te belangrijker voor een thriller. De protagonist (en eventueel zijn dierbaren) moet emotie oproepen bij de lezers zodat ze zich kunnen identificeren. Als het de lezers niks kan schelen wat er met de hoofdpersoon gebeurt, zal er weinig spanning aan te pas komen.

Ook moet de antagonist overkomen als een vijand die onverslaanbaar is; dat zorgt immers voor meer druk op het hoofdpersonage. Personageontwikkeling geldt hier dus voor beide kanten. De protagonist maakt een verandering door zodat hij de vijand kan stoppen, en de antagonist ontwikkelt doordat hij in conflict komt met de hoofdpersoon.

Schrijf dus de antagonist uit als je een thriller gaat schrijven, ook al komt negentig procent van die informatie niet in het boek. Hoe meer je als schrijver over de antagonist weet, hoe duidelijker naar voren komt dat het ook een mens is met een doel.