Help, ik ben mijn notitieboekje vergeten!

Iedere schrijver weet het: je notitieboekje is je beste vriend. Aan hem kun je al je invallen toevertrouwen als je je niet achter je laptop bevindt. Hij vergeet nooit iets. Maar wat als je je onderweg realiseert dat jij je vriend thuis op de keukentafel hebt laten liggen, vlak naast je onafscheidelijke fijnschrijver?

Gelukkig bestaat er een beproefde techniek om goede ideeën in je geheugen weg te schrijven zonder dat je de steekwoorden van je nieuwe verhaallijn als een mantra moet blijven herhalen totdat je thuis bent.

Kijk om je heen. Waar bevind je je op dit moment? Rijd je net langs een vijver als je tot de conclusie komt dat er in je verhaal een verhuisbusje voor moet komen? Beeld je dan in dat in de vijver een busje dobbert, de ontstoken lichten net onder het wateroppervlak. Moet er in je verhaal met dat busje een olifant vervoerd worden en staat er naast de vijver een bankje? Dan zit er op dat bankje een olifant met de strippenkaart in de aanslag. Merk op hoe hij de kaart geklemd tussen zijn linkerpoot en zijn buik vasthoudt.

Onder de douche, dé plek bij uitstek om geen notitieboekje bij je te hebben, lukt dit ook: je haar zit net vol met shampoo als je er achter komt dat wat je verhaal nog mist een mythologisch wezen is met een huid bestaande uit gloeiende kooltjes. Beeld je op zo'n moment in dat dit wezen zich in een mist van stoom staat te wassen aan jouw wastafel. Als je je dan ook nog eens voorstelt dat hij je vraagt waar je je haarlak hebt staan, geloof mij maar, zo'n steekvlam, die vergeet je niet snel.

Sommige mensen hebben een goed geheugen voor geluiden, anderen kunnen zich geuren goed herinneren, maar de meeste mensen zijn visueel ingesteld en zullen geen moeite hebben het beeld van een normaal voorwerp op een abnormale plaats te onthouden, ook al is dit beeld verzonnen. De volgende keer dat je weer langs de vijver fietst zal de scene met de olifant als vanzelf weer naar boven komen drijven, inclusief de verhuisbus. En die keer heb je je notitieboekje uiteraard weer wel gewoon bij je.

Door Olivier Sted. Bekijk ook zijn blog: 2dtrilogie.nl