3 schrijftips van Arthur Conan Doyle

Arthur Conan Doyle is één van de bekendste detectiveschrijvers. Hij creëerde het verhaal van Sherlock Holmes en zijn assistent Dr. Watson. Zelfs mensen die de boeken niet hebben gelezen, zijn bekend met Doyle zijn personages. Wij geven drie schrijftips van Arthur Conan Doyle.

1. Focus meer op dramatisch effect en minder op feitelijke nauwkeurigheid in fictie

Voor deze tip hebben we het alleen even over fictie. Veel schrijvers maken zich waarschijnlijk zorgen om feitelijke nauwkeurigheid. Klopt wat ze hebben opgeschreven wel? Hoewel het fictie is, is het vaak toch gebaseerd op de echte wereld. Doyle zei dat je je niet te veel zorgen moet maken over of elk klein detail wel klopt. Hijzelf maakte regelmatig feitelijke fouten tijdens het schrijven van Sherlock Holmes. Maar wat maakt het uit? Zolang je je lezers maar kan vasthouden, toch? Dat zou je grootste focus moeten zijn. Dit betekent niet dat je helemaal geen onderzoek hoeft te doen. Want als je zo’n grote fout maakt dat je verhaal niet meer geloofwaardig is, dan verpest je het dramatische effect. Maar als je zorgt dat je verhaal voor de rest goed is, zullen de lezers over kleine foutjes heen kijken.

2. Onderzoek doen bij historische fictie

Net hadden we het over gewone fictie, nu gaan we het hebben over historische fictie. Doyle geloofde dat het daarbij wel heel belangrijk was om te focussen op feitelijke nauwkeurigheid. Als Doyle historische fictie schreef, deed hij enorm veel onderzoek. Als je wilt dat je lezers je serieus nemen, moet je veel tijd stoppen in het onderzoek en moet elk detail kloppen. Hij had een heel proces als het ging om onderzoek doen. Voordat hij de boeken Sir Nigel en The Refugees schreef, las hij alles wat hij kon over de tijdsperiodes waarin de verhalen zich afspeelden, de Honderdjarige oorlog en de 17e eeuw. Vervolgens schreef hij alles wat onderscheidend leek op in een notitieboekje. Deze informatie verdeelde hij dan later op.

3. Hoe je een succesvolle schrijver wordt

Doyle zijn geheim om succesvol te worden was het hebben van een sterke arbeidsethos. Soms werkte hij hele dagen met alleen een kleine pauze voor een schoonheidsslaapje of een wandeling. Hoewel dit misschien niet heel realistisch is als schrijver zijn niet je fulltimebaan is, zou je wel elke dag plaats kunnen maken voor schrijven in je schema. Doyle zei ook dat het makkelijker is om motivatie te vinden als je werkt aan een project dat je leuk vindt. Zodra hij niet meer hoefde te schrijven voor zijn levensonderhoud, heeft hij nooit meer gedacht aan geld. Tuurlijk is het leuk om te krijgen zodra je werk klaar is, maar hij nam nooit meer een contract aan vanwege het geld. Hij nam pas contact op met zijn agent en redacteur zodra hij een goed idee had en daar genoeg voortgang mee had geboekt.

Bron: Nicole Bianchi