Zo bedenk je een geweldig plot voor je detective

Volgens Connie Berry, auteur van de Kate Hamilton Mysteries, heeft een detective meer nodig dan alleen een moord en een slechterik die het heeft gedaan. Als auteur moet je de lezer tot het einde in spanning houden. Je moet een balans vinden tussen de slechterik die zijn geheimen wil bewaren en de detective of politie die hem wil ontmaskeren. Berry deelt vijf principes die je zullen helpen bij het schrijven van een geweldig plot.

---

1. Het slachtoffer is vermoord om een (geheime) reden

Omdat je een detective schrijft, is het logisch dat je slachtoffer vermoord is voor een reden. Dat motief moet je goed weten om toe te kunnen werken naar de ontknoping van het mysterie. Er zijn honderden motieven mogelijk voor de moord. Volgens Berry kun je beter geen voor de hand liggende reden kiezen, maar graaf daarvoor dieper. We kennen allemaal het verhaal over een slachtoffer dat heel veel vijanden heeft wel. Creëer liever een geheim motief dat de lezers verwachtingen zal overtreffen. ‘’Misschien was je slachtoffer wel een meedogenloze vastgoedontwikkelaar die kleine bedrijfjes failliet liet gaan om zo de eigendommen voor lage prijzen op te kopen’’, begint Berry. ‘’Maar misschien is de vastgoedontwikkelaar wel voor een hele andere reden vermoord, iets wat je er vanaf het begin al voorzichtig in hebt gestopt, maar aan het einde pas duidelijk wordt.’’

2. Niet elk geheim is relevant

In een detective is er natuurlijk meer dan één verdachte. Dat betekent dat de lezers geheimen en leugens zullen ontdekken die aan het einde niks betekenen, die ze juist in een verkeerde richting hebben gestuurd. Volgens Berry hoeft dan ook niet elk geheim relevant te zijn. In plaats van dat de detective of politie één rechte weg volgen van aanwijzing naar aanwijzing, is het leuker om er een doolhof van te maken met doodlopende eindjes. 

3. Geheimen bewaren is duur

Tenzij je moordenaar een sociopaat is zullen de geheimen en leugens die hij/zij verbergt uiteindelijk zijn tol eisen. Volgens psychologen is schuld een logische emotie om te voelen als je iets slechts hebt gedaan. Misschien heeft de dader zijn schuld verborgen of onderdrukt, maar het bewaren van het geheim kost continu moeite. Daarom zegt Berry dat het handig is om na te denken over de korte- en langdurige effecten van schuld. Je kunt die groeiende schuld op een subtiele manier terug laten komen gedurende het boek.

4. De auteur heeft ook geheimen

Als auteur moet je natuurlijk eerlijk zijn. Je kan geen belangrijke aanwijzingen achterhouden of leugens vertellen (onze personages kunnen dat wel). Wat je wel kunt doen is echte aanwijzingen vermommen of camoufleren. Op die manier kun je zorgen dat de aandacht van de lezer gaat naar een detail dat belangrijk lijkt, maar dat niet is. Je moet de lezer misleiden. Vier manieren om de lezer te misleiden zijn: 

• Creëer een valse aanwijzing: Dit kun je helemaal zelf verzinnen. Het voorbeeld dat Berry geeft is dat een slachtoffer wordt gevonden met een briefje waarop MIL staat. Waardoor de politie denkt dat zijn vriend Will Millman het heeft gedaan, maar het briefje was bedoeld als herinnering om melk te halen.
• Speel met de tijd van de moord: Je slachtoffer is in een bepaalde tijdsspanne vermoord. Maar is die tijdsperiode wel helemaal correct? Misschien niet en dan vallen er wellicht alibi’s weg.
• Creëer een afleiding: Stel er zitten heel veel mensen in één kamer en daarvan is er één het slachtoffer en één de moordenaar. Zorg dan dat er genoeg gaande is in de kamer waardoor de moord minder opvalt. 
• Verstop een echte aanwijzing midden in een lijst: Lezers kijken vaak alleen naar het begin en einde van een lijst. Als je dus een echte aanwijzing in het midden zet, is de kans kleiner dat ze het ook echt zien.

5. Alle geheimen worden aan het einde onthuld

Je denkt misschien: dit is toch logisch? Maar er zijn daadwerkelijk boeken uitgebracht waar dit niet het geval is. Bijvoorbeeld: In The Woods waar de auteur nooit onthult wat er met de twee kinderen is gebeurd die in het bos zijn verdwenen. Volgens Berry knoop je altijd de losse eindjes aan elkaar tenzij je expres dingen openlaat voor een vervolgboek. Je moet een bevredigend einde creëren waarbij alle geheimen onthuld zijn, orde hersteld is en gerechtigheid is voor het slachtoffer.

Bron: Writer's Digest