Vlaamse en Nederlandse lezers verschillen niet wezenlijk

Voor Nederlanders is het moeilijker de Vlaamse boekenmarkt te veroveren dan andersom, heette het lange tijd. En Vlaamse auteurs die doorbreken in Nederland, hebben vaak meer succes bij de noorderburen dan in eigen land. Toch blijken deze mythes weinig waarheid te bevatten, toont Maarten Dessing in een artikel in het Belgische magazine Knack aan. In eerste instantie kloppen de voorspellingen wel. "Kijk naar de bestverkopende titels van 2009. De nr. 1 van Vlaanderen, Piet Huysentruyt, zul je tevergeefs in de top 100 van Nederland terugvinden. Sterker: je vindt nog eerder de spreekwoordelijke speld in de hooiberg dan een Nederlander die de bourgondische tv-kok kent. Andersom doet het spitsvondige taalboekje 'Taal is zeg maar echt mijn ding' van cabaretière Paulien Cornelisse - vorig jaar meer dan 200.000 exemplaren verkocht - niets in Vlaanderen." Het zijn de buitenlandse auteurs die in beide regionen even goed verkopen. "Kijk ook naar de titels die op beide lijsten staan. Stieg Larsson: in beide landen haalde zijn trilogie de top tien. Dan Brown, Carlos Ruiz Zafón, Paolo Giordano: idem. Stephenie Meyer: in Vlaanderen op 10, 11 en 12, in Nederland op 37, 50 en 68. Khaled Hosseini: in Vlaanderen op 15 en 20, in Nederland op 21 en 54." En nog een geheim: als een boek eenmaal de Nederlandse top tien heeft bereikt, en daar een aantal weken blijft staan, dan zit het vaak vast als een huis - in ieder geval veel langer dan de Vlaamse bestsellers.