UKV's van deze week: Baken en Boodschappen

Robert Beernink - Baken

13 april

De harmonie marcheert altijd voorop, de kudde volgt gedwee. In de verte likken vlammen al aan het invallende avondlicht. Vanaf onze vaste plek langs de slootkant, kijken we naar de immer keurig opgestapelde brandende takkenbossen en de teerton in top, die steevast valt zodra je even niet kijkt. Oude vlammen ontmoeten elkaar, elk jaar weer. Vuurwerk, bewaard van oudejaar, gilt als vanouds van plezier. Gewoontegetrouw blussen de muzikanten hun dorst met bier, het komt de stemming ten goede. Op de terugweg splitst de meute zich op: rechts de kroeg in, links naar huis. De traditie van paasvuur garandeert vertrouwdheid.

Conny Hoogendoorn - Boodschappen

13 april

Op een stralende lentedag schiet ze in een luchtig hemdje en rok met elastieken taille en gaat boodschappen doen. Op weg terug zeult ze zware tassen en het lukt het niet om bij het oversteken het handje van haar kind te pakken.
‘Hou mama’s rok maar vast,’ zegt ze en dat doet haar dochter. Stevig.
Zo stevig dat in een ogenblik haar rok op haar enkels hangt en ze in haar string op straat staat. Een vriendelijke voorbijgangster maakt aan de gênante situatie snel een einde. Schaterend, dat wel. En ook het fluitje van de stratenmaker ontgaat haar niet.

Steven de Maat - Contact

12 april

De regen kletterde hard tegen de ruiten van de voortrazende wagon. Het meisje tegenover hem staarde meewarig naar buiten. Hoe maak ik contact, was zijn gedachte. Hij opende zijn doos met gespreksvaardigheden en zei, geheel onorgineel: ‘wat een weertje hè?’ Langzaam draaide ze haar hoofd. ‘Ik hou van de regen. Het geeft me rust’ was haar antwoord. Het was even stil. ‘Waar gaat de reis heen?’ was zijn volgende contactpoging. Ze schudde met haar hoofd van nee. Hij wroette nog eens in zijn doos, maar kon niets meer vinden. ‘Weg’ zei ze, ‘weg van alles’.

Marion Reeuwijk-Remmerswaal - Bourgeois

8 april

Iedere morgen schuifelde ze voorbij, gekleed in een ouderwets mantelpakje, haar ene been slepend achter zich aan. Ze keek nooit naar hem, hij staarde haar na en vroeg zich af waar ze naartoe ging.

Hij pakte zijn pet van de grond, schudde de muntjes eruit en stopte ze in zijn zak. Hij hing zijn gitaar over zijn rug en liep haar achterna. Ze schuifelde door, stopte bij een herenhuis met schilferende kozijnen en bemoste leeuwenbeelden bij de entree. Hij floot door zijn tanden. Ze draaide zich om, een voorzichtige glimlach en een vleugje van haar oude glorie volgden.

Elka Le Mair - Glad

13 april 

Heerlijk, zij is er. Ziet er ontspannen uit. Naast een enkel appje of een kort telefoontje als ze fietst van A naar B, heb ik haar lang niet echt gesproken. Ik weet het, loslaten, maar juist dit kind met haar anorexiaverleden, haar rennen van hot naar haar, haar bindingsangst zou ik graag wat vaker horen. Iets met vinger aan de pols. Een jongen brengt haar een drankje, vraagt of ik ook wat wil. Daar is hij weer. Aarzelend steekt hij zijn hand uit: Ik ben Peter. Hun ogen kruisen, ze glimlachen. Het leven rimpelt, soms strijkt het even glad.