UKV's van de week: Zwarte piste en Een ongemakkelijk gesprek

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Zwarte piste - Bob Faber

27 februari

De zon is al onder als Joachim in plaats van zijn zoon Karl in de pistebully stapt om de zwarte piste voor de volgende dag te prepareren. Karl leidt de zoektocht naar de al dagen vermiste Française uit zijn skiklas. Iedereen praat erover, maar ieder spoor ontbreekt. Als Joachim een skistok in zijn schijnwerpers krijgt, slaat hij er geen acht op. De Française is immers niet op de zwarte piste geweest. Pas in het voorjaar wordt de vrouw gevonden, waarna Joachim onder verdenking van moord wordt gearresteerd. Op de skistok worden dna-sporen van de vrouw én van hem gevonden.

Een ongemakkelijk gesprek - Tja Huizing

28 februari

‘Zullen we even huid op huid?
Dan ben jij voor een poosje mijn bruid.’
‘Ik word echt niet jouw buit,
want jij hebt een rare snuit.’

‘Ik stam van dieren af.’
‘Dat is vast een giraf.’
‘Inderdaad, is dat niet maf?’
‘Ik sta paf.’

‘Ik trek nu aan de bel.’
‘Vergeet het, ik ben geen del.’
‘Ik beloof je de hemel en niet de hel.’
‘Reageer niet zo fel.

Je kunt beter gaan,
jij hoort niet bij mijn bestaan.’
‘Hallo, ik heb een goede baan.’
‘Toch stuur ik je uit de laan.

Apocrief - Aaltje VanWieringen

28 februari

Weggestopt leeft ze haar leven in haar eigen niemandsland. Door droombeelden omgeven ziet ze de oude, geheimgehouden belevenissen gebeuren, die ze wetend, kalm gadeslaat. De hoofdstroming, waarin ze tot slachtoffer wordt door zijn brute innemen van haar privacy, waarin ze verloor wat ze aan onschuld bezat, is groot en wreed. Het vult haar op en groeit uit, tot ze na jaren zichzelf tot een onneembare vesting heeft gemaakt. Het veroordeelt haar tot ze zal verdwijnen. Anderen gaan voorbij, om niet geïnteresseerd naar haar te kijken. Onverstoord zit ze. Weggestopt in zichzelf. Apocrief.

Het licht - Jup Goffin

28 februari

Aan het einde van mijn tunnel
was het licht kapot
de elektricien die kwam kijken
schrok zich wezenlijk rot

De bedrading al decennia oud
was volledig doorgebrand
en aan een van die draden
hing mijn eigen linkerhand

ik mistte hem eigenlijk niet
was ‘m niet echt kwijt
maar dat viel te wijten
aan mijn eigen vergetelheid

uiteindelijk heeft de man
alles netjes gerepareerd
en dankzij een fikse nota
heb ik mijn lesje wel geleerd

de draden zijn vervangen
het licht schijnt weer fel
en mijn linkerhand
die vergeet ik maar snel

Dinsdag - Luc Vos

27 februari

De week is bijna half. De maandag is verteerd. De dag is productief. Geen hoofdpijn meer van het weekend, nog niet te veel meetings om de energie helemaal weg te laten vloeien. ‘Ga je straks mee sporten?’ Het berichtje ontlokt een zucht, dan neemt een voorzichtig enthousiasme over. ‘Oké.’ Het is zwaar, zweten en spierpijn op plekken die hij niet eerder kende, maar het gevoel als een trappist na de training naar binnen loopt, is goed. ‘Nog eentje?’ ‘Nee, genoeg, morgen werken.’ ‘Het is alweer bijna weekend.’ Een glimlach en een ‘oké dan’ stellen de woensdag nog wat uit.