UKV's van de week: Zijn echte vader en Afscheid

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

---

AFSCHEID - Theo Stepper

13 juni

Of hij nog koffie wilde? Hij schudde zijn hoofd en stond op. Bij de kapstok keek hij me aan. ‘Loop anders even mee.’ Bij zijn auto gekomen, keek ik hem vragend aan. We gaven elkaar een hand.
De motor draaide al toen hij zijn gordel losmaakte. Hij stapte uit, liep om de auto heen en sloeg zijn armen om me heen. Onhandig beantwoordde ik zijn knuffel. Dit deed hij anders nooit.
Dezelfde middag werd ik gebeld. ‘Hoi, mam…’ Het bleef lang stil op de lijn voordat ze snikte: ‘Je vader is dood.’

Van Gooise fatsoensrakker tot Rastafari - Asko De Vries Robles

15 juni

Met zijn groene Oldsmobile reed hij onze oprit op. De verchroomde wieldoppen schitterden in de zon. Bob Marley dreunde ons tegemoet: “Could you be loved and be loved.” Vader lachte, zelfs zijn gebit straalde. Hij stapte uit in zijn trainingspak, met de driekleur van de Rastafari’s: groen, geel, rood. Het driedelig grijs had hij verruild voor de kleuren van vrijheid en innerlijke rijkdom. Vader paste niet in het profiel van de Gooise huisvader en met gierende banden vertrok hij weer richting Amsterdam-Zuidoost. Hij gaf nog een extra dot gas en blies de aftocht met het nummer: ”emancipate yourselves from mental slavery.”

Zijn echte vader - Peter J. Seij

15 juni

Een zwart bordje met witte letters boven de brievenbus vermeldde de naam van zijn stiefvader die hij met u moest aanspreken, als hij tenminste geen draai om zijn oren wilde krijgen. Als andere kinderen vroegen waarom hij een andere achternaam had vertelde hij dat zijn echte vader geen tijd had voor onbenulligheden als getrouwd zijn, op tijd naar de fabriek gaan en in de avonduren de nukken van zijn vrouw te moeten ondergaan. Zijn vader werkte voor de grootste krant van Nederland. Hij schreef stukjes, en mocht, zelfs met zijn schoenen aan, zijn benen op het bureau leggen.

Geen titel - Marlies van Boven

16 juni

Het was donker. Straatlantaarns brandden. Ik liep midden op de weg. Ik sloot een weddenschap met mezelf. Wie voor me stopt, moet me houden. Met de nadruk op moet. En meenemen. Het dorp uit. Bij elke stap, sprak ik de wens hardop uit. Ontelbare keren liep ik de weg heen en terug. Ik verloor de weddenschap. Er gebeurde niets. Geen naderende auto. Niet één voorbijganger. Als tegenprestatie deed ik elke avond de afwas. In mijn eentje. Een hele week. Mijn moeder vroeg niets. En ik bleef.

Geen titel - Nancy Bastiaans

17 juni

De wereld is te klein om blasé te zijn,
te verzanden in losse flodders
afgevuurd door angsthazen
op pad met verschoten kruit
verdelen ze hardleers,
clusteren bommen in plaats van harten
de wereld is te klein om extreem te zijn