UKV's van de week: Wrat en Jolijt

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep. 

---

Carolijn Selten

14 juni

WRAT
De assistente draait het deksel van de ton. ‘Dit is een tóverketel’, wijst ze naar de damp die omhoog kringelt. ‘Stikstof’, zegt mijn zoon droog. ‘Goed van jou, grote kerel’, zegt ze. ‘Ik ben dertien hoor.’ Hij trekt zijn sokken uit. ‘Ik druk straks het toverspul tegen je voet. Dat is een béétje koud.’ ‘Stikstof is 195 graden onder nul’, antwoordt hij. Hij knippert niet als het wattenstaafje zijn huid wit kleurt. ‘Eén-twee-…’. ‘Er zit wat op uw neus’, onderbreekt hij haar. ‘Bóris!’ roep ik nog. Maar reflexen zijn hardnekkig. Mijn puber grijnst. De wrat op haar neus bevriest.

Luc Vos

13 juni

Vaderdag
Onze oude bank voelt vertrouwd. Verlangend zit ik neer, zie je naast mij, je lacht.
‘Dag jongen.’
‘Dag papa.’
Een smeltkroes aan herinneringen zweeft zachtjes voorbij. Zwijgend. Geen woorden nodig. Pratend. Over alles, niets. ‘Hoe is het?’ ‘Goed.’ ‘Iets nieuws?’ ’Niet echt. Jij?’
Ook onze ruzies keren terug. Mijn angry young man die razend naar buiten wilde breken. ‘Jij begrijpt mij niet!’
Nu herken ik de glimlach in jouw ogen. Jij begreep mij beter dan ik mezelf ooit zal begrijpen, wist perfect wat ik voelde. Jij wist dat het goed kwam. Jij zag de man die ik werd allang.

Marion Reeuwijk-Remmerswaal

14 juni

Jolijt
Een boerendeerne ging naar het bos
Champignons plukken, zag de oude vos
Ze plukte de zwammen met geduld
Het mandje was al aardig gevuld
De vos had zijn streken niet verloren
En een sluw plan was geboren
Op zijn rug wachtte hij in het hoge gras
Waar nu zijn grote gezwel zichtbaar was.
Voorzichtig plukte zij de vreemde zwam
Die maar niet van de bodem kwam
‘Wel potverdorie,’ riep de meid
Ze gaf een ruk, weg was zijn jolijt.
Met een pijnlijk geslacht ging hij op de vlucht.
De deerne keek onschuldig naar de lucht.

Louise Jonkman

11 juni

Schuld en boete?
Negen maanden na zijn dood zocht ze hem op de plek die het paradijs wordt genoemd. Maar het hemelse huis heeft vele kamers, in een daarvan was de vreugde ver te zoeken.
Verdriet, spijt, schaamte en berouw hielden hem uit het licht. Haar troostende woorden vonden geen gehoor. Ze tilde de boomlange man op en droeg hem als een kind naar het zilveren meer, waste zijn verdriet, spijt, schaamte en berouw die slechts bestonden in zijn besef en dat was al.
Ze omhelsden elkaar… herboren nam hij afscheid.
Een engel begeleidde hem naar het licht.

Andrea Bos

14 juni

Jolijt
Een haantje zat graag op de wip.
Gezellig met wel iedere kip.
Hij scharrelde hier, hij scharrelde daar.
Alle chickies bij elkaar.
De dames hadden eerst jolijt.
Maar ontdekten tot hun spijt.
Dat zij niet zijn enige waren.
toen is de duivel in hun gevaren.
Ze vielen aan en pikten die oen.
Hij gaat nu door het leven als kapoen.